christophe23 maart 2007 – 18:02

“In de chemiesector blijven een aantal werkgevers doelbewust onder die drempel van 50 werknemers zodat ze geen preventie- en veiligheidscomité hoeven op te richten. Zo ken ik een bedrijf dat een aantal arbeiders een bediendenstatuut gaf zodat ze geen vakbondsdelegatie moesten toelaten.”

“In dat soort bedrijven hebben wij dan wel een contactpersoon, maar die riskeert zijn job als hij echt een probleem aanklaagt. Hij geniet in tegenstelling tot erkende vakbondsvertegenwoordigers geen enkele bescherming. In die bewuste onderneming hadden we zolang er een delegatie aanwezig was tweejaarlijks een overlegronde. Die mondde wel niet uit in een echte CAO, maar we hadden tenminste contact over de arbeids- en loonvoorwaarden. Sinds de zaak werd overgenomen door de zoon van de vroegere eigenaar hebben we geen enkel contact meer. 'Ik wil niks te maken hebben met die vakbonden', zei die vlakaf.”

“Sindsdien krijgen we wel nog klachten, maar we hebben geen aanspreekpunt in het bedrijf. We moeten direct de inspectie er bij halen. Als het dan om een anonieme klacht gaat, riskeert de werkgever misschien de verkeerde persoon te viseren. Als er wel een delegatie in het bedrijf is, vangt de beschermde delegee dergelijke druk op en kan je ook een conflict oplossen zonder er meteen officiële instanties bij te halen.”

“Ik heb ook de sector van de kappers onder mijn hoede en daar zijn de bedrijven nog veel kleiner. In die kleine bedrijven heb je dan weer het probleem van het zwartwerk en de onbetaalde overuren. Een rechter zocht onlangs werknemers die daarover wilden getuigen, maar niemand durfde het aan. Door acties hebben we wel al een aantal dingen bereikt in die sector. Op sectorniveau hebben we ook een goed contact met de werkgevers. Zo hebben we al bekomen dat de werkgevers toch al tenminste de minimumlonen respecteren wat vroeger niet altijd gebeurde. Maar een delegatie toelaten in kleine bedrijven, daar willen de werkgevers nog altijd niks van weten.”