christophe24 april 2007 – 15:56

De christelijke vakbond stopte haar verlanglijstje voor de komende regering in een compact boekje van hoop en al twintig bladzijden. Opvallend is daarbij al meteen wat er niet in staat. Het memorandum van het ACV maakt weinig woorden vuil aan de komende staatshervorming. Voorzitter Luc Cortebeeck lijkt zich weinig zorgen te maken. “Niemand heeft veel goesting om zijn scenario's bloot te geven. Al denk ik eerlijk gezegd dat die voorlopig niet eens bestaan. Omdat iedereen die er zich aan waagt meteen vaststelt dat het moeilijk, quasi onmogelijk is. Ze lopen vast op problemen als een grotere complexiteit, een hogere kost en onoplosbare problemen met Brussel, waar de gewone mensen het slachtoffer zullen van zijn.” Het ACV eist wel dat de sociale zekerheid, het arbeidsrecht en de centrale cao's federaal blijven.

Het ACV heeft nog altijd nare herinneringen aan de eerste paarsgroene regering van premier Verhofstadt toen het middenveld opzij geschoven werd. Onder de huidige regering ging het wat beter, aldus Cortebeeck. “Omdat het middenveld en het ACV niet over zich heen liet lopen. Niet dat het deze keer allemaal van een leien dakje liep. De wijze waarop het generatiepact werd aangepakt en vorig jaar nog de kunst- en vliegwerken is niet voor herhaling vatbaar,” zegt Cortebeeck. Het ACV wil dat de volgende regering het sociaal overleg respecteert. Voor Cortebeeck betekent dat: geen inmenging in de indexerings-mechanismen of loononderhandelingen en al helemaal niet in het stakingsrecht. Volgens de ACV-voorzitter is er op vlak van vrijheid van actie wel een probleem met de bescherming van syndicale afgevaardigden. “Op welke wijze moeten wij naar de volgende sociale verkiezingen van 2008 als vonnissen van de Arbeidsrechtbank door een bedrijf als Flightcare zomaar kunnen genegeerd worden.

Voor de rest van het memorandum grijpt het ACV terug naar de krachtlijnen van het jongste congres van de vakbond. “Wij laten ons niet op het wispelturige sleeptouw nemen van spin doctors en marktonderzoekers, de droom van de dag of de waan van de week, de obsessie om telkens met een nieuwe gadget of een nieuwe oneliner te scoren in de media.” Werkgelegenheid blijft dus de eerste prioriteit van het ACV. Niet door verscherpte concurrentie op vlak van lonen en flexibiliteit, maar door innovatie en vorming, aldus het memorandum. Dat werk moet volgens het ACV ook beter zijn van kwaliteit. Het ACV wil de flexibele contracten en werktijden indammen. Cortebeeck: “We hebben niet kunnen vermijden dat het bedrijfsleven almaar meer flexibiliteit forceert. We rekenen er op dat de regering met ons meewerkt om de ergste uitwassen te bestrijden.”

"Achter de veren van fraudeurs"
Om de sociale zekerheid te verstevigen en betaalbaar te houden mikt het ACV op een meer rechtvaardige fiscaliteit. “Zit de fraudeurs achter de veren in plaats van ze in de watten te leggen. En geef het personeel van Financiën eindelijk de middelen en het management om hun werk naar behoren te doen,” zegt Cortebeeck. Het ACV kant zich ook tegen een vlak taks en wil juist dat de meer vermogende Belgen meer betalen via een vermogensbelasting en de invoering van de Algemene Sociale Bijdrage op alle inkomens. Met die extra inkomsten wil het ACV de uitkeringen welvaartsvast maken. De versterking van de eerste pijler van de pensioenen moet daarbij prioriteit krijgen. De vakbond kant zich tegen een uitbreiding van de fiscale steun aan de derde pijler (het persoonlijke pensioensparen). En als de regering een tweede generatiepact wil doorvoeren, zal het opnieuw botsen op verzet van het ACV.

De christelijke vakbond hijst zich met haar memorandum ook aan boord van de klimaattrein die de film van Al Gore definitief op gang trok. Het ACV kreeg daarvoor op de voorstelling van het memorandum zelfs applaus van federaal secretaris Jean-Michel Javeau van Ecolo.Volgens Cortebeeck zijn er dat vlak slechts nuanceverschillen met de milieubeweging. “De marsrichting is echter duidelijk, sterker nog, een andere richting is uitgesloten.” Het ACV pleit ondermeer voor verplichte vervoerplannen voor bedrijven, beter openbaar vervoer en betere sociale tarieven in de strijd tegen energiearmoede. Moeilijker te verteren voor de milieubeweging is wellicht wel dat het ACV een langere levensduur van de kerncentrales overweegt als twijfels rijzen over de 'bevoorradingszekerheid' van de elektriciteitsproductie. De overheid moet volgens het ACV wel méér werk maken van investeringen in hernieuwbare energiebronnen en in rationaal energieverbruik en de bouw van nieuwe kerncentrales is 'niet aan de orde'.