Teun25 april 2007 – 17:51

België is wereldwijd de zesde grootste geldschieter voor ontwikkelingslanden, maar als het op ontwikkelingsbeleid aankomt strandt ons land op de zeventiende plaats. Volgens 11.11.11 is er nog een lange weg te gaan. Vooral de discoherentie tussen Buitenlands beleid, Defensie en Ontwikkelingssamenwerking zorgen voor het uitblijven van goede resultaten. “De regering moet beseffen dat zaken die binnenlands beslist worden, invloed hebben op het buitenlands beleid”, zo stelt de Noord-Zuidbeweging.

0,7%
Om de Millenniumdoelstellingen van 2000 te halen, is het belangrijk dat België tegen 2015 0,7% van haar BMP ter beschikking stelt voor ontwikkelingshulp. Volgens Open VLD zal het voor de regering geen probleem zijn om de 0,7%-norm te halen. Sterker nog, premier Guy Verhofstadt belooft tegen 2010 de klus geklaard te hebben. Dat er een klein wonder moet gebeuren om daadwerkelijk die norm te halen is nu wel duidelijk. Op de vraag hoe men tewerk zal gaan, kan Guy Vanhengel van Open VLD slechts ontwijkend antwoorden: “Als er een politieke wil is, is alles haalbaar.”

Een aparte portefeuille
Het budget voor Ontwikkelingssamenwerking zit voorlopig nog in de begroting van Buitenlandse Zaken. 11.11.11 wil een afzonderlijke portefeuille voor de bevoegde minister, waar men doordacht en structureel moet mee omspringen.

Het debat dreigt even een discussie te worden tussen de verschillende partijen over een al dan niet opsplitsen van de gelden onder de verschillende gewesten, maar sp.a-fractieleider Dirk Van der Maelen trekt een duidelijke conclusie: “Vlaanderen een apart budget geven voor ontwikkelingssamenwerking zorgt alleen maar voor extra rompslomp. Inefficiëntie kunnen we in dit dossier missen als kiespijn.”

Welke aanpak in Centraal Afrika?
Centraal Afrika en meer specifiek Congo, Rwanda en Burundi, is een afzonderlijk hoofdstuk in de eisenbundel die 11.11.11 voorlegt aan de politici. Het hele panel is het eens over het feit dat België zich moet concentreren op die gebieden. Maar welke houding gaat de Belgische overheid nemen tegenover die landen? Een vriendelijke aanpak, of meer een strenge en kritische houding?

Volgens Eddy Boutmans van Groen! hebben Rwanda en Burundi de beste bedoelingen om hun land terug op te bouwen: “De regeringen hebben daar nauwelijks ervaring en het ontbreekt hen aan goed personeel. We moeten trachten het geld te gebruiken voor de doelstellingen te bereiken die we samen hebben opgesteld.” De hulp aan Congo moet vooral via NGO’s gebeuren. “In Congo is het belangrijk om zeer specifiek te investeren, bijvoorbeeld in het onderwijs”, aldus Boutmans.

Dirk Van der Maele nuanceert echter de rol van België in de ontwikkeling van Congo: “We moeten bescheiden blijven in ons aandeel. De hele internationale gemeenschap moet het land als een gelijkwaardige economische speler aanvaarden. Congo heeft enorm veel te bieden, maar krijgt daar voorlopig de kans niet toe.”

11.11.11 waarschuwt de politici dat hun tijd loopt. De Millenniumdoelstelling moeten zoals afgesproken tegen 2015 bereikt zijn. Veel tijd is er dus niet meer en er is nog een hele hoop werk. De Noord-Zuidbeweging hoopt met de komst van een nieuwe regering dat er inspanningen worden gedaan om de beloftes waar te maken.