Naturlijk moet Posada Carriles voor de rechter komen maar het protest uit de mond van de Cubaanse machthebbers klinkt wel erg huichelachtig. Castro houdt meer dan 300 politieke tegenstanders gevangen; niemand in Cuba heeft de vrijheid om daar in alle openheid protest tegen aan te tekenen. Probeer maar eens een politieke manifestatie te organiseren op het Plein van de Revolutie in Havana waarin de Castro's worden bekritiseerd. Het voordeel van de VS is dat dit wel kan en dat Amerikanen bijvoorbeeld gewoon een anti-Posada site kunnen openen. Wat ook gebeurt.

En enkele Democraten in het Huis van Afgevaardigden hebben nu ook geprotesteerd tegen de vrijlating van Posada Carilles. Senator Delahunt sprak terecht over de 'dubbele moraal'van de VS. De VS en Cuba hebben dan toch nog wat gemeenschappelijk; namelijk een dubbele moraal wanneer het gaat om hun protest tegen onrecht en schendingen van mensenrechten. Daar komt dan bij dat die in Cuba niet bekritiseerd kan.

Gisteren stond er in de NRC een uitgebreid interview met Jorge Luis García Pérez (Antunez) die vorige maand na 17 jaar gevangenisstraf vrij kwam. Hij was veroordeeld wegens ‘politiek incorrect gedrag’. Hij werd in de gevangenis geslagen en met machetes bewerkt. Sinds kort is hij vrij. ‘Ik ben nu een lopend bewijs van de misstanden in dit land. Ik ben de andere kant van de communistische medaille.’

Wanneer Antunez zich blijft inzetten voor het lot van politieke gevangenen in Cuba (wat een volstrekt vreedzame activiteit is, kan hij opnieuw gevangen worden gezet door de Cubaanse autoriteiten. Wanneer zulke onderdrukkers spreken over mensenrechte, zet ik daar een flink vraagteken bij. Het is alsof je Ulbricht hoorde pleiten voor politieke gevangenen in Chili of generalissimo Franco die de Goelag aanklaagt.

Citaat uit het interview:

De nu 42-jarige Cubaan moet er nog even aan wennen. 'Het lijkt wel of ik opeens in een gigantisch museum ben beland. Cuba oogt als één grote ruïne. Alsof alle steden zijn geplunderd. Alsof er net een oorlog is geweest. En overal hangen affiches over hoe we glorieus een buitenlandse vijand verslaan. Maar ondertussen is de Cubaanse samenleving vernietigd.'

(...) Antúnez bezoekt ’s middags de groentemarkt. De man die volgens de regering een contrarevolutionair is, wordt opvallend vaak en hartelijk begroet door zijn stadgenoten. Het illustreert wat Antúnez eerder die dag vertelde. „Het is indrukwekkend om te zien hoe de mensen me omarmen. Één ding is in Cuba in ieder geval in positieve zin gewijzigd: er is een grote verandering in de mentaliteit van de mensen. Ze zijn trots op me omdat de burgers er zich van bewust zijn dat het meer dan ooit belangrijk is om te strijden voor democratie.

‘Er is veel minder angst om te praten, om de dingen bij de naam te noemen. Dat gebeurde vroeger niet. Terwijl de repressie alleen maar is toegenomen. Ik ben vorige week in de hoofdstad Havana Garcia Pérez vertelt o.a. hoe hij in 1992 weet te ontsnappen als hij hoort dat zijn moeder stervende is.
‘Hij krijgt geen toestemming haar te bezoeken. De Cubaan weet op 17 oktober 1992 te ontsnappen uit „een soort concentratiekamp” waar hij in die tijd werkt. Hij wil zijn moeder zien die op vijf kilometer afstand van het kamp woont.

Twaalf uur lang zit hij verstopt in het huis van een vriend. Dan wordt hij gevonden. 'Ik werd geslagen en kreeg handboeien om. Toen lieten ze de opgehitste hond op me los.’(...) De dissident sleept zich van hongerstaking naar weer een nieuw protest. „Ik ben aan ijzeren palen vastgebonden en afgeranseld met stokken en gummiknuppels. Soms werden wekenlang de handboeien niet afgedaan. Op een gegeven plaste ik zelfs bloed omdat mijn gezondheidssituatie steeds verder verslechterde. Ik heb gek genoeg herhaaldelijk mijn leven in de waagschaal moeten stellen om mijn leven te redden.’(...)
Het eerste dat de vrijgelaten Antúnez heeft gedaan, is het bezoeken van het graf van zijn moeder.
Antúnez zal zich de komende tijd inzetten voor het lot van de politieke gevangenen in Cuba. Dat zijn er volgens hem ongeveer vijfhonderd en niet driehonderd, zoals de Cubaanse regering zegt.

De gehele reportage staat ook op de weblog van Marcel Haenen - NRC Handelsblad onder de titel Nieuwe Cubaanse Mens op vrije voeten:

http://www.nrc.nl/buitenland/article709878.ece/De_Cubaanse_samenleving_i...

Voor meer informatie over Cuba:
http://www.cuba.web-log.nl/

Kees van Kortenhof

Hoezo vernietigd.Ik dacht dat Cuba vooral bekend was om zijn sociale verwezenlijkingen op vlak van gezondheid en onderwijs.Mensenrechten van de eerste lijn.Dus welke mensenrechten verdedigd onze Antúnez ? Wat de Goelag daarbij komt doen snap ik niet goed.Ieder land heeft een gevangeniswezen.De voormalige Sovjet-unie had inderdaad ook gevangenen.Amerikaanse onderzoekers kwamen trouwens op dat vlak tot de conclusie dat er niet meer gevangenen in de Sovjet-Unie waren dan in de VS.Meestal ook gevangenen van gemeen recht.Dieven,moordenaars enz.Stalin was geen doetje en vele politieke tegenstanders werden heel zeker gevangen gezet of omgebracht.De koude oorlog heeft er een meer dan behoorlijk schepje bovenop gedaan.Lees in dat verband maar eens het boek van Michael Parenti over de teloorgang van de S.U. en het hele Oostblok.Ga ook maar eens na wat de mensen er nu hebben.Derde wereld toestanden zijn hun deel geworden.