christophe01 maart 2006 – 19:37

“Is sociaal nog normaal?” Dat is de vraag die het ACV zich de komende maanden wil stellen. De oefening van het ACV komt er na een woelig sociaal jaar waarin vakbonden het niet altijd makkelijk hadden. De perscommentaren waren vaak vernietigend. Werkgevers kozen voor de harde aanpak tijdens acties en de toekomst van het sociaal overleg werd in vraag gesteld.

De christelijke vakbond wil onderzoeken of de jongere generaties nog altijd warm lopen voor de waarden die het al die tijd verdedigd heeft. “Onderzoek wijst uit dat de jongste jongeren zeker niet minder solidair zijn, maar dat betekent niet dat ze automatisch akkoord gaan met onze verworvenheden,” zegt Luc Cortebeeck.

Het ACV wil niet blind blijven voor de uitdagingen die de globalisering stelt. “Wie in de loopgraven blijft steken, kan niet in het offensief gaan,” meent Cortebeeck. “Wie enkel verdedigt wat er is, ziet wellicht ook niet de tekorten die er zijn zoals de anderhalf miljoen armen in België of de 595.000 werklozen.” Volgens het ACV is België wat sociale bescherming betreft weggezakt van de zesde naar de dertiende plaats. “Door vast te klampen aan wat je hebt, vind je nog geen oplossing voor die problemen,” aldus Cortebeeck.

“Een ACV-congres kan je niet vergelijken met een congres van een politieke partij dat maar enkele maanden voorbereiding vergt en slechts een dag duurt,” zegt Cortebeeck. Het ACV brengt drie dagen lang een duizendtal afgevaardigden samen in Oostende, maar veel belangrijker nog is de lange voorbereidingsfase. “Er is een brochure rondgestuurd naar 80.000 militanten. In de brochure staan de basisteksten verdeeld over vier hoofdstukken met telkens een reeks vragen,” legt Cortebeeck uit. Eind april moeten de antwoorden binnen zijn en op basis van die input wordt een ontwerp van krachtlijnen uitgewerkt.

Europa
Terwijl op het congres van het ABVV ongetwijfeld zal worden gebakkeleid over het politiek relais van de vakbond en de bevoorrechte relatie met de SP.A, liggen ze bij het ACV niet meer wakker van dat vraagstuk. “In het begin van Paars hebben we het even moeilijk gehad om onze plaats te vinden, maar die frustratie is al lang over. Wij zijn daar door,” zegt Cortebeeck. “Je moet een plaats veroveren door af en toe je tanden te tonen en door niet in de loopgraven te kruipen. Daardoor kunnen we nu werken met om het even welke regering. We zitten zowel samen met de ACW-mandatarissen als met de PS en de SP.A.”

Op het ACV-congres zal het wél gaan over rechtvaardige belastingen en vermogensbelasting, over de gevaren van privatisering en de rol van de overheid, over de toekomst van het sociaal overleg en het ondergraven van het arbeidsrecht. Er wordt ook een hoofdstuk gewijd aan de Europese dimensie. “De strijd tegen de Bolkestein-richtlijn heeft getoond dat het Europees syndicalisme resultaten kan behalen en daar mogen we Bolkestein zelfs een beetje dankbaar voor zijn,” zegt Claude Rolin. Het ACV wil dit Europees syndicalisme versterken. Zo werken de Belgische vakbonden nu al samen met vakbonden uit de buurlanden in de Groep van Doorn die regelmatig overleg pleegt over een coördinatie van het CAO-overleg.