Manna12 juli 2007 – 00:12

In oktober 2006 verscheen hij nog op het omslag van het weekblad Time. Als je dat in Amerika voor elkaar krijgt, dan tel je echt mee. Michael Glatze telde mee. Hij groeide in korte tijd uit tot een van de bekendste activisten voor gelijke rechten voor homo’s. Hij stichtte een tijdschrift, verscheen in allerlei talkshows op tv en sommigen voorspelden hem een grote toekomst als bijvoorbeeld lobbyist.

Maar God had andere plannen met hem, zegt hij nu zelf. “Ik was een jaar of veertien toen ik mijn homoseksuele gevoelens ontdekte. Maar ik ben pas rond m’n twintigste er voor uitgekomen. Maar al die tijd dat ik openlijk als homoseksueel leefde, was er diep in me dat stemmetje dat me zei dat ik op de verkeerde weg zat. Hij is, zegt hij, ervan overtuigd dat iedere homo zo’n ervaring heeft. “Ze weten allemaal dat het verkeerd is wat ze doen. Het gaat er alleen om of ze luisteren naar dat stemmetje of het resoluut de deur wijzen.”

Glatze luisterde wel naar het ‘stemmetje’. Hij zegt nu, achteraf, dat het God was die tot hem sprak en die hem op zijn leefwijze aansprak. “Zelfs in de donkerste tijden van mijn homo-zijn, tijdens de nachtelijke parties, waar van alles gebeurde, als ik mezelf afvroeg ‘waarom ben ik hier eigenlijk?’, was daar dat stemmetje, dat tegen me zei: ‘Hou vol’.”

Glatze kwam op het punt waarop hij het hoofd boog, zijn zonde beleed en Jezus vroeg in zijn leven te komen. “Dat was het moment waarop ik me bevrijd voelde, ook van mijn homoseksuele gevoelens”, zegt hij. De eerste maanden hield hij het nog voor zich, maar deze week besloot hij dat iedereen het moest weten en hij bracht het zelf in de openbaarheid. “Dat was mooi”, zegt hij nu. “Dat was pas ware bevrijding, toen ik onder het juk van de homoseksualiteit vandaan kwam.”

Glatze’s ingrijpende verandering komt kort nadat een andere bekende uit de ‘scene’ was gestapt. Dat was Charlene Cothran, die het lesbische tijdschrift Venus runde en in Amerika gold als de belangrijkste woordvoerster van het lesbische smaldeel van de natie. Zij werd ook christen en verklaarde eveneens ‘bevrijd’ te zijn van haar lesbische gevoelens. Ze ging zelfs nog een stap verder en veranderde van de ene op de andere dag het blad Venus van een blad dat lesbische liefde promootte, in een blad dat “hen die het homoseksuele leven willen verlaren wil bemoledigen, onderwijzen en bijstaan”. Wonderlijk genoeg, zegt ze, hield ze nog heel wat abonnees over, hoewel er ook een groep was die het abonnement teleurgesteld opzegde.