Ik ben Yahya Choua en ik ben nu 12 jaar. Ik hou erg veel van muziek, vooral jazz en hiphop. Later wil ik graag muzikant worden. Mijn lievelingsinstrument is de trompet.

Maar ik had het over de fanfakids. We zijn niet zomaar een fanfaregroep. Maar een gekke fanfare. In onze muziek combineren we verschillende ritmes en stijlen, zoals (Noord)afrikaanse en Braziliaanse ritmes, hiphop en rai. We, dat zijn: Achraf, Assia, Avril, Brahim, Jawad, Josje, Karim, Ming, Naoufal, Othman, Suleyman en ik natuurlijk. Jo Zanders is onze muziekleraar en Bart Nagels onze begeleider vanuit Centrum West.
Maandag is repetitiedag. Dan leren we nieuwe nummers. Mijn lievelingsnummers zijn Coco en Fermeture. Vorig jaar hebben we samen met een paar andere groepen een cd opgenomen 'Quantara'. Maar wat we vooral doen is optreden, vooral tijdens het weekend en de vakanties. Op het sfinksfestival zijn we trouwe gasten.

En dan die zomer vorig jaar. Die zomer vorig jaar is het dus pas echt goed begonnen. Een paar maanden ervoren hadden we de Kleurrijk Brussel prijs gewonnen, waarmee we onze reis en muziekstage voor een deel konden betalen. Let's go dus.

Ghana

Ik had wel zenuwen, die ochtend van het vertrek. Maar door de lekkere drukte op de luchthaven ging dat snel over. We hadden superveel bagage mee. Naast onze persoonlijke reistas en instrumenten, een boel spullen voor ginder: kleren, speelgoed, schoolgerief. Die spullen hadden familie en vrienden voor ons verzameld. Alles inladen. En dan: weg.
In Ghana stond een groep kinderen ons op te wachten. The Twerammpon Traditionnals. Deze jonge muzikanten hebben ons typische Westafrikaanse ritmes geleerd. We bleven de hele periode samen. We sliepen in een schooltje in Cape Coast, niet veel luxe maar wel heel erg leuk. We repeteerden veel en traden elke dag op. Dat vond ik zeer leuk. Het hele dorp feestte dan mee. In Cape Coast bezochten we het fort van Elmira. Dat is een slavenfort waaruit duizenden mensen verkocht werden en per boot overgebracht werden naar de Caribische eilanden, Brazilië en de Verenigde Staten. Op school gaf ik een spreekbeurt met als titel van jazz tot hiphop. Toen had ik in de klas foto's getoond van dit fort. We reizen tot helemaal in het noorden, daar ligt Mole een groot natuurreservaat. Daar zagen we een aantal families olifanten. De jonge olifantjes vond ik heel schattig.

Herfstvakantie

Tijdens de herstvakantie gingen we rondtouren in Marokko. Het was niet de eerste keer. Vorig jaar waren we al een keer met de boot op tournée gegaan: vanuit Brussel voeren we met onze boot via oa herentals en Lier tot in Lommel. Overal waar we aanmeerden speelden we een concert. Ongelooflijk leuk.
Nu hadden we geen boot ter onzer beschikking maar een heuse tourbus. We vertrokken in Oujda, een grote stad in het noord-oosten van Marokko, aan de grens met Algerije, niet ver van de zee. We reden naar kuststeden zoals Saïdia waar we optraden op de dijk, we speelden in scholen, sportcentra, in de bergen in Tafoughalt, in Ahfir en zelfs in een kerk in Berkane. De sfeer was fantastisch. Kinderen kwamen onze handtekening vragen en we wisselden e-mailadressen uit. We sliepen in hotels, bij mensen thuis, in weeshuizen. In Jerrada lag dat weeshuis. Jerrada is een mijngemeente en vele kinderen verloren hun vader door een ziekte gelieerd aan het werken in de mijn. Ons optreden deed de kinderen deugd. Overal werden we onthaald als sterren. Very nice.

Ali en Driss

Tijdens de kerstvakantie ging ik terug naar Marokko, met mijn mama deze keer.
Het begon al goed. Onze vlucht naar Malaga had vertraging waardoor we onze boot naar Melilla misten. Wanneer we verder reizen naar een andere stad om daar de boot te nemen ontmoeten we Rachida. Mijn mama kent haar nog van vroeger. We reizen samen en blijven een paar dagen bij Rachida en haar man logeren. Rachida heeft 4 kinderen. Laila de oudste is 14 en Younes de jongste is 5. En dan zijn er nog Ali en Driss, allebei 11 jaar oud. Het gezin van Rachida woont in Brussel maar Ali en Driss zitten op school in Marokko. De volgende dag gaan we de jongens van school halen. Het is een mooie school gelegen in een grote tuin met voetbal- en tennisveld én een restaurant. Mmm. Ali en Driss zijn in hun nopjes met die leuke school. Meer dan de helft van de leerlingen komt van over heel de wereld, voornamelijk Marokkanen die in het buitenland wonen en wensen dat hun kinderen in Marokko onderwijs genieten. Een jongen, Jonathan is een Fransman wiens ouders een tijdje in Marokko gewoond hebben en nu verhuisd zijn naar de VS. Mama Rachida vindt het soms wel moeilijk, zij mist haar tweeling natuurlijk. Daarom dat ze vaak in Marokko verblijft. Ali en Driss zijn tot hun 7de in België naar school gegaan. Hun ouders vreesden dat ze te weinig Marokkaanse cultuur zouden meekrijgen en stuurden hen daarom naar Marokko. In het begin vonden ze het heel zwaar. Maar nu zijn ze het gewoon.

Aardbeving

Naar Al-Hoceima. Drie jaren geleden werd deze stad, tussen de bergen en de zee, opgeschrikt door een aardbeving. Meer dan 500 mensen vonden er de dood. Dorpen werden heropgebouwd. Toch leven er nog steeds mensen in tenten. Kan je je dat voorstellen? En daar in de bergen is het 's winters ijskoud. Mohammed werkt voor een organisatie die zich bezighoudt met de heropbouw, hij neemt ons mee voor een tochtje door de gebieden die het zwaarst werden getroffen. Hij vertelt honderduit over de streek die gevoelig is voor aardbevingen, toch worden de bouwvoorschriften nog steeds overtreden.
We bezoeken een kindercrèche waar de mama's les kunnen volgen en we eten de allerlekkerste sardines. Al-Hoceima is een havenstad en de visvangst is er belangrijk. Door de toenemende vervuiling is er steeds minder vis en wordt hij steeds duurder. Zo belanden we bij de milieuvereniging Azur. Zij voeren ondermeer acties opdat er niet meer vissen zouden verdwijnen. Een tiental jaren geleden zwom er nog een zeehond in de wateren rond al-hoceima.

Engagement

Een andere man van het terrein is Najib Bachiri. Een echte man van de natuur. Zijn vereniging 'l'homme et l'environnement' de mens en zijn omgeving, ijvert voor een natuurgebied waar flamingo's zitten en die nu bedreigd worden door de bouw van een gigantisch toeristisch complex.
Omdat ik van dieren houd ben ik lid geworden van zijn vereniging. De toekomstige voorzitter, zegt Najib al lachend.
Najib zet zich niet alleen in voor dieren maar hij neemt het ook op voor mensen die in moeilijke situaties leven. Zo ontmoetten we een groep subsahara-afrikanen. Zij zijn gevlucht voor armoede en/of oorlogen. Via Marokko willen ze naar Europa gaan. Maar Europa heeft dat liever niet en daarom heeft de Marokkaanse politie als taak deze mensen terug naar huis te sturen. Zo ook even voor kerstmis. Zij werden tijdens een razia in hun huizen in de hoofdstad Rabat brutaal opgepakt en gedropt in de bossen aan de Algerijnse grens, 1000 km verder. De mensen die we hebben ontmoet hadden 2 dagen gelopen tot de dichtsbijzijnde grote stad. Een aantal op blote voeten omdat hun schoenen werden afgenomen. De verening van Najib geeft deze mensen kleding en schoenen als het nodig is en vooral eten.

Zomer 2007

Het is allemaal begonnen in Ghana en veel vroeger. Maar waar het eindigen zal, weet ik niet. Alleszins nog niet te snel. De Twerammpon Traditionnals komen deze zomer naar België en we zullen samen optreden. Ze komen aan op 18 juli en op 19 juli kunnnen jullie ons reeds zien optreden op het maishafestival op de abattoir in Brussel. We zullen niet enkel optreden maar ook nieuwe liedjes leren, uitstapjes doen en op kamp gaan. Je kan ons zien op verschillende zomerfestivals.

En wat doe jij deze zomer?

volgende concerten liggen al vast:
19/07 Maisha-festival Anderlecht
26/07 Sfinks-festival Boechout
27/07 Grote Markt Mechelen
28 & 29/07 Sfinksfestival Boechout
31/07 workshop Brussel
03/08 Zeebrugge
04/08 Récyclart Brussel
05/08 Venlo Nederland
07/08 Antwerpen
08/08 Leuven
12/08 Sint-Truiden
13/08 Antwerpen

www.fanfakids.be
www.myspace.com/fanfakids
www.krijtkring.org
www.centrumwest.be