Als men Civalizee Foundation zegt, zegt men soundsystem. Soundsystems onstonden in de jaren '50 in de achterstandswijken van Jamaica om de mensen daar van muziek te voorzien. Vrachtwagens reden, beladen met boxen en draaitafels, naar de armere wijken en bouwden op straat een feestje. Bij elk soundsystem hoort een vast team van dj's, mc's en technici. “In westerse normen kan men een soundsystem het best vergelijken met een dj-groep.” legt Jess van Civalizee foundation uit. Zo'n team van DJ's kiest reggae-platen uit en speelt vervolgens verschillende sets.

Op Sfinks spelen julie zaterdag, van 13 tot 24 uur uur op het Hiphop-terrein. Valt dat te rijmen, hiphop en Reggae?

"Wel, reggae en hiphop hebben veel met elkaar gemeen. Ze zijn allebij ontstaan op straat en bevatten harde en confronterende teksten over de verschillende aspecten van het leven. Reggae is muziek van de derde wereld, de teksten gaan over drugs en seks maar ook over liefde en vrede. Op die manier is reggae wel te rijmen met hiphop."

In 2000 hebben jullie de Benelux-cup gewonnen, een wedstrijd waar soundsystems uit de hele Benelux strijden om de titel van beste soundsystem. Gaat het er bij zo'n wedstrijd meedogenloos aan toe?

"Dat valt al bij al wel mee, althans voor insiders. Om de beurt krijgt een soundsystem de kans om met zijn set het publiek naar zich toe te trekken. Het publiek reageert dan met veel geroep en gefluit, en wie het populairst is bij het publiek wint.
Bij zo'n soundclash hoort ook een persoonlijke battle tussen de leden. Daar schelden de soundsystems elkaar op beats de huid vol. Die battles kunnen heel persoonlijk en grof worden waardoor je soms wel even vreemd kunt opkijken. Zo roepen ze me soms 'bonenstaak' of 'anorexiapatient' toe, maar dat is allemaal part of the game. Je moet reggae met een korrel zout nemen en de nodige humor gebruiken."

Hoe selecteren jullie je platen?

"We werken vaak met gepersonaliseerde platen. We vragen aan reggae-artiesten om in teksten van bestaande liedjes onze soundsystem-naam te verwerken en over ons te zingen. Dat is persoonlijk en slaat aan bij het publiek. Op platen van reggae-artiesten staan, zoals in de hiphop en bij andere genres ook het geval is, een A- en B-kant. Op de A-kant staat de propere versie van de liedjes, maar op de B-kant vind je de ongecensureerde versie. Wij gebruiken natuurlijk die ongecensureerde, en voor sommige mensen schokkende, kant van de plaat."

In Jamaica zijn homoseksuele handelingen nog steeds bij wet verboden en worden die wetten actief toegepast. Dat uit zich ook in veel reggae-teksten. Platen van Beenieman (een vaste waarde in de reggae-scene) gaan over het afknallen van homo's. Hoe gaan julie met dat soort platen om?

"We zijn er voorzichtiger mee, maar brengen de meeste songs toch. Dat is het punt met reggae: wij brengen muziek zonder censuur. Wij hebben zelf absoluut niets tegen homo's. Maar bij ons gaat het om de muziek, de rythmes en de vibes. Reggae is straatmuziek, de teksten zijn heel hard. We spelen ook platen die gaan over seksuele verlangens. Dat wil ook niet zeggen dat we zelf seksueel gefrustreerd zijn. Je moet reggae-teksten niet al te serieus nemen. Vaak bekritiseert de media ons daarop: reggae zou homofoob zijn. Je moet de Jamaicaanse straatmuziek met een snuifje humor nemen en vooral luisteren en genieten van de vibes."