Vakbonden en werkgevers produceren gezamenlijke competitiviteitsverklaring
Vakbonden en werkgevers produceren gezamenlijke competitiviteitsverklaring
christophe27 maart 2006 – 18:48
BRUSSEL -- De gezamenlijke verklaring van de vakbonden en werkgevers over de competitiviteit is een feit. Vanmorgen kon Jean-Claude Daoust (VBO), voorzitter van de zogenaamde Groep van 10 de verklaring voorlezen voor de haastig opgetrommelde pers.
Een gezamenlijke strategie om de concurrentiekracht van de Belgische bedrijven te vrijwaren. Dat was begin maart de ambitie van premier Verhofstadt. Hij gaf zichzelf slechts enkele weken de tijd om dat te verwezenlijken. De verklaring moest er eind maart zijn. De vakbonden en werkgevers hebben het hem niet moeilijk gemaakt en leverden maandag al als Groep van 10 (met de vertegenwoordigers van alle vakbonden en werkgeversorgansiaties) een gezamelijke verklaring af.
“Een meer competitieve economie ten voordele van de werkgelegenheid”, zo klinkt het voluit. De Groep van 10 herhaalt de conclusie van de Centrale Raad voor het bedrijfsleven: de loonkosten in België stijgen sneller dan bij de buurlanden en ook qua vorming en investering in onderzoek en innovatie hinkt België achterop. Vakbonden en werkgevers engageren zich om een proces op gang te brengen dat “moet leiden tot een competitievere economie met meer mensen aan de slag”. Volgens de verklaring zullen de onderhandelingen over een nieuw interprofessioneel akkoord (IPA) daar een cruciale rol in spelen.
In de volgende paragrafen van de verklaring wordt die belofte concreter uitgewerkt. In regeringskringen leek men gecharmeerd door het zogenaamde all-in-akkoord. Bij een all-in akkoord is alles inbegrepen: echte loonopslag en loonindexering in één cijfer gevat. Als de loonindexering hoger is dan verwacht, moet er dus beknibbeld worden op de echte of reële loonsverhoging. Het all-in mechanisme is controversieel in vakbondskringen. Als term duikt het dan ook niet op in de gemeenschappelijke verklaring. Wel beveelt de Groep van 10 de sectoren aan om in het kader van het IPA te onderhandelen over “een correctiemechanisme ten einde eventuele loonafwijkingen te vermijden”. Beide vakbonden zijn tevreden dat de sectoren vrij blijven om zelf over de mechanismes van loonvorming te beslissen en dat het all-in principe niet deel uit maakt van een interprofessionele loonafspraak. “Het is belangrijk dat all-in niet wordt opgehemeld als oplossing voor alle problemen,” luidt het bij het ACV.
Innovatie
De vakbonden hameren er de laatste maanden ook op dat innovatie en vorming minstens even belangrijk zijn als de beheersing van de loonkosten. De Groep van 10 belooft nu van vorming een centraal thema te maken van de onderhandelingen voor een nieuw interprofessioneel akkoord. Wat innovatie betreft blijft de verklaring vager. Werkgevers en vakbonden plannen wel een conferentie om te onderzoeken hoe de achterstand op vlak van innovatie kan worden verklaard en opgelost.
Bij de vakbonden geloven ze niet dat deze verklaring de onderhandelingen in een carcan stoppen. “De discussies worden naar het najaar doorgeschoven,” zegt het ABVV. “Dit is geen voorafname van het IPA. We hebben nooit de bedoeling gehad om twee keer over het IPA te onderhandelen,” klinkt het bij het ACV. In de tekst staat expliciet dat een definitieve diagnose van de loonontwikkeling pas in november kan gemaakt worden. Volgens het ABVV is het ook niet onbelangrijk dat de sociale partners bewezen hebben dat ze nog resultaat kunnen boeken zonder inmenging van de regering. Voor ze in het najaar aan het echte overleg over een nieuw interprofessioneel akkoord beginnen, moeten de vakbonden en werkgevers nog enkele knopen van het generatiepact ontwarren. In de verklaring engageren ze zich om de onderhandelingen over de gelijkgestelde periodes nu al te beginnen.
Premier Verhofstadt toonde zich vanmiddag al opgezet met de gezamenlijke verklaring. "Bonden en werkgevers erkennen dat er een probleem is met de slagkracht van onze bedrijven. Ze pleiten ook voor de invoering van controlemechanismen, en dat is belangrijk wanneer er te veel inflatie dreigt," liet hij aan Vrt-nieuws weten. Hij zei ook dat de regering nog voor eind april maatregelen zal uitwerken op basis van de gemeenschappelijke verklaring. Gedacht wordt aan een aanpassing van de uitkeringen en het drukken van prijzen.
Nieuwslijnmeer

- Indymedia.be is niet meer
- Foto Actie holebi's - Mechelen, 27 februari
- Lawaaidemo aan De Refuge te Brugge
- Recht op Gezondheid voor Mensen in Armoede
- Carrefour: ‘Vechten voor onze job en geen dop!’
- Afscheid van Indymedia.be in de Vooruit in Gent en lancering nieuw medium: het wordt.. DeWereldMorgen.be
- Reeks kraakpanden in Ledeberg met groot machtsvertoon ontruimd
- Forum 2020 en de mobiliteitsknoop
- Vlaamse regering kan niet om voorstel Forum 2020 heen (fietsen)
- Fotoreportage Ster - Studenten tegen racisme
Waar vallen de brokken?
Peter Van de Ven, 27/03/2006 – 21:50
Loonmatiging is loonmatiging.
Belastingverlaging, de regering heeft er nog juist mee uitgepakt, was tevoren bedoeld om de koopkracht te verhogen. Nu is ze er om de koopkracht te behouden.
Hoe men het ook draait, er zullen brokken vallen. In gezondheidszorg, in cultuur, bij particulieren. De beleidsruimte van de regering zal kleiner worden.
Onbesproken blijven de dubbele verhoging van de loonlast van de kaders: die nemen toe in kwantiteit en in grootte van de vergoeding.
En dat alles omdat onze industrie te gierig is om de werknemers in groeilanden behoorlijk te betalen en hen een behoorlijk statuut te geven.
De Eerste Minister is blij: hij kreeg zijn gevraagde PR stunt, na alle propaganda, (door bedrijfsleiders en ultra-liberale academici) over de negatieve gevolgen van onze loonkosten, die we de laatste weken de media hebben zien overspoelen. Laat de buitenlandse investeerders, die lak hebben aan sociale wetgeving, en eventueel ook aan vrije meningsuiting zoals die van France Soir, maar komen.
Het thema van deze regering blijft: neem van de gewone burgers om aan de superrijken te geven.
wat kosten waar kosten,welke kosten
vanglabeke noel, 28/03/2006 – 12:49
De discussie is gezien de superwinsten op zich lachwekkend ,maar tegelijkertijd ook ernstig want men wil in de metaal zelfs de afgesproken 0,4% uit de vorige Cao van 2005-2006 voor september niet meer betalen. Echte peanuts wantdie 0,4 % heeft voor een gemiddelde metaalbewerker in dagploeg de nettowaarde van 3 volkorenbroden per maand of iedere week op vrijdag één pint .Ik zou zeggen ,vakbonden sta eindelijk eens op uw strepen .
slagkracht en schoothonden
observator, 28/03/2006 – 13:07
Wat bedoelt Verhofstadt nu eigenlijk met slagkracht verbeteren, als je al die torenhoge winsten ziet en zijn onze vakbonden nu vakbonden of schoothonden die dat allemaal slikken .
Onbegrijpelijk standpunt van ACV voorzitter Cortebeeck
Vanglabeke Noel, 04/04/2006 – 14:18
In de laatste "Visie" van 31 maart 2006 blijft Luc Cortebeeck de fabel verspreiden dat competitieve bedrijven voor werkgelegenheid zorgen.De cijfers spreken nochtans voor zich.Ondanks superwinsten(in 2005 worden alle records verpulverd met meer dan 35 miljard euro nettowinst ) en voortdurende loondiefstal via de vermindering van de patronale bijdragen zijn er in 2005 122.000 werklozen bij gekomen tegenover het jaar 2000.Van ongeveer 475.000 naar 597.000 .In dat kader vind ik de uitspraken van Cortebeeck als ACV voorzitter totaal onbegrijpelijk .En dat hij het generatiepact OK vind kan je zo van tussen de regels halen.Dat generatiepact zal nochtans nog veel meer druk zetten op de koopkracht van de gewone mensen want dat zal ouderen en jongeren tegenover elkaar plaatsen voor dezelfde jobs.Met een neerwaartse loonspiraal als gevolg. En uiteraard stijgende winsten zonder bijkomende werkgelegenheid.En met werkgelegenheid bedoel ik volwaardige jobs betaald door het patronaat en niet via allerlei constructies die de mensen doet betalen voor hun eigen jobs ,denk maar aan de dienstencheques die volgens socioloog Jan Hertogen betaald worden door de sociale zekerheid. .Beste Luc de mensen zijn geen debielen die dat altijd maar zullen blijven slikken.Wees eindelijk eens een echte vakbondsvoorzitter i.p.v een soort halfslachtige politicus die eerder kredietwaardig wil zijn bij regering en patronaat dan tegenover zijn eigen achterban.