Marieke Van Autreve30 maart 2006 – 17:10

Een Groot Wereldtheater voorspelt de titel. Maar deze laat niet uitschijnen dat er achter de titel twee acteurs en makers van slechts 22 jaar zitten.

Sinds kort werkt fABULEUS samen met jonge makers voor zijn dans en theatervoorstellingen. Tom Struyf, de schrijver van El Gran Teatro Del Mundo speelde eerder mee in Yvonne, Prinses Van Bourgondië bij fABULEUS en in Orfeo Intermezzi en Moeders/Zonen/Dochters bij Onafhankelijk Toneel Rotterdam. Hij studeert aan de Toneelacademie Maarstricht.

Actrice Leen Roels is vorig jaar afgestudeerd aan het Conservatorium Gent en won in 2005 de Theater Aan Zee Prijs met haar eigen Le Pays Promis.

Samen met coach Nico Sturm en dramaturg Peter Anthonissen gingen ze aan de slag met een theatervoorstelling over de grens tussen fictie en werkelijkheid en over geloven in je eigen leugens.

De voorstelling balanceert voortdurend op de grens tussen wat echt is en wat niet. Replieken als “Speelt nu is geen rolleke, zijt nu is echt!” worden vaak over de scène heen en weer geslingerd.

Liegen

De voorstelling is ontstaan vanuit een fascinatie voor mensen die liegen en waarom ze liegen. Het personage Tom bouwt een theater van leugens rond zich heen. Hij is de acteur die wil dat iedereen hem gelooft en hij gelooft vooral zijn eigen leugens.

Struyf las over de ziekte Pseudologia Fantastica waarbij patiënten zo ver verdiept zijn in hun eigen

fictieve wereld dat ze alleen nog zichzelf geloven. Struyf’s personage heeft deze ziekte. Zijn vriendin, Leen, worstelt hier enorm mee. Ze confronteert Tom met zijn leugens en doorprikt zijn fantasiewereld. Zinnen als “Ach man, sodemieter op, lul toch niet zo uit je nek!” neemt hij dan ook op alsof het een lijn uit een script is dat hij zelf bedacht. Hij aanvaardt de werkelijkheid niet.

Toneeltje

In spel balanceren tussen echt en niet echt was moeilijke materie om mee te werken voor Stuyf en Roels. Ze brengen de grens tussen spelen of zichzelf zijn in twijfel. Vandaar dat de personages ook de namen van de acteurs hebben. Volgens Struyf weet iedereen bij een sprookje over een koning en een prinses dat het niet echt is. Maar: “Hier is het niet zomaar een geloofwaardig stukske theater doen.”

Struyf wil theater gebruiken als middel om duidelijk te maken hoe mensen met elkaar omgaan. Volgens hem spelen mensen voortdurend toneel, om iets gedaan te krijgen. Mensen hebben verschillende maskers. Struyf wil het verstoppertje spelen van mensen onder elkaar aantonen. Wat de titel El Gran Teatro Del Mundo ook doet vermoeden, voor Struyf gaat deze voorstelling dus helemaal niet over theater.

Vanavond (30 maart 2006) speelt El Gran Teatro Del Mundo de laatste keer in CC ter Rivieren in Deurne, tickets 033/60.85.50.