Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

[Opinie] "Waarom ik niet ga betogen" (Jean Bricmont over Birma)

[Opinie] "Waarom ik niet ga betogen" (Jean Bricmont over Birma)

Ik geef toe dat de toestand in Birma verschrikkelijk is, dat de oppositie volledig gelijk heeft enzovoort. Toch zal ik niet gaan betogen, omdat:

1) Ik denk dat progresieven moeten eisen dat Westerse regeringen – waaronder de onze – zich minder zouden mengen in de interne aangelegenheden van andere landen, niet méér. Dat is een algemeen principe dat door de hele beweging van ongebonden landen wordt gesteund. We moeten minder sancties eisen, niet méér, en we moeten weigeren dat de mensenrechten en de democratie worden gebruikt als instrument voor inmenging. We beschikken over geen enkel middel om de situatie in Birma rechtstreeks te beïnvloeden, en het enige dat we door te betogen doen is aan de Belgische regering vragen om in navolging van de VS sancties te nemen. Volgens mij zou bij crisissen als deze de prioriteit voor progressieven moeten liggen in het kennen en bekend maken van de standpunten van de regeringen die zich tegen de Amerikaanse hegemonie verzetten – China bijvoorbeeld, of andere landen van de Derde Wereld.

2) Vanaf het moment dat een 'zaak' gesteund wordt door de VS en door alle Westerse media – zoals nu deze zaak, of in het verleden die van de Afghaanse rebellen (ten tijde van de Sovjet-Unie), Solidarnosc, de Iraakse Koerden of de Kosovaren, dan heeft ze de hulp van mijn bescheiden persoon niet nodig. Ik verkies mijn tijd en inspanningen voor te behouden voor zaken die niet de steun van de machtigen genieten: de Palestijnen, de Libanese oppositie, de Irakezen, en het recht van Iran op kernenergie.

3) Het zou volgens mij een uitstekend 'burgerinitiatief' zijn om de betogingen waartoe onze media ons uitnodigen vrijwillig te boycotten. Als je het aantal manipulaties ziet waaraan zij zich overleveren, onze gevoelens bespelend om ons te winnen voor de Westerse agenda van het moment, dan bestaat het ware verzet erin om te beginnen met Nee te zeggen. Met 'manipulatie' bedoel ik niet dat de toestand in Birma niet verschrikkelijk is, maar de vraag dringt zich op naar de prioriteiten van de media. Waarom focussen ze zich op Birma - waarvoor wij niet verantwoordelijk zijn - en niet op Irak, de grootste humanitaire catastrofe van onze tijd (volgens de recentste rapporten een miljoen doden en drie tot vier miljoen vluchtelingen) - waarvoor onze Amerikaanse bondgenoten rechtstreeks verantwoordelijk zijn? Wanneer komt er een betoging om te vragen dat de Amerikanen zich zouden terugtrekken uit het Midden-Oosten en zouden stoppen met Iran te bedreigen en Israël te steunen? Men mag er zeker van zijn dat geen enkele van onze media daar voorstander van zou zijn. En gegeven de machtsverhoudingen - waarin de intellectuele onderworpenheid van de progressieven aan de agenda van de media een belangrijke rol speelt – zou niemand het zich riskeren om een dergelijke betoging te organiseren. Nochthans zou zo'n betoging, gericht tegen onze bondgenoten en niet tegen onze 'vijanden' (China), ten minste de verdienste hebben oprecht te zijn.

(Uit het Frans vertaald door Marc-Antoon De Schryver)

huh????

Huh?

Zo'n onzin heb ik al jaren niet gelezen... In welke wereld leeft deze persoon eigenlijk???

Hij heeft nooit een betoging tegen de VS of voor de Palestijnen gezien? En hij vindt dat er teveel betogingen tegen ... China (!) zijn, die in de media aan bod komen? Over welke betogingen heeft hij het in godsnaam?

En is het niet ontzettend hypocriet om zichzelf "ongebonden" te noemen, om daarna doodleuk te verklaren dat onderdrukking in naam van het westen erger is dan onderdrukking in naam van pakweg Birma, China of Iran?

Is een mensenleven niet altijd hetzelfde waard?

Ik zou deze schokkende wereldvreemdheid grappig hebben gevonden als het niet zo triestig zo zijn geweest.

Mijn steun heeft de bevoling van Birma in ieder geval. Net als alle slachtoffers van dictatuur en onderdrukking.

niet zij tegen wij

Ik begrijp uw kritiek op de Bush-administratie die de situatie in Birma/Myanmar misbruikt om de aandacht van Irak af te leiden. Maar tegelijk is het ook een dwangmatige gedachte dat de bevolking van Birma zich niet naar Washington zou willen keren. Is Washington beter? Wellicht niet. Maar toch kan dat een vrije keuze zijn van de Birmanen.

"We moeten minder sancties eisen, niet méér, en we moeten weigeren dat de mensenrechten en de democratie worden gebruikt als instrument voor inmenging. We beschikken over geen enkel middel om de situatie in Birma rechtstreeks te beïnvloeden, en het enige dat we door te betogen doen is aan de Belgische regering vragen om in navolging van de VS sancties te nemen."

Enkele bedenkingen:
1) Irak is zo'n grote catastrofe en we hebben een traditie van betogingen tegen de Amerikaanse oorlog in Irak. We gaan dat standpunt niet milderen omdat Bush zogezegd in Birma de kant van de mensenrechten kiest. De kritiek op Bush en zijn companen blijft onverminderd.

2) Als Sarkozy, Bush en andere machthebbers het over mensenrechten hebben, dan is dat hypocriet. Voor de publieke opinie zijn mensenrechten belangrijk. De publieke opinie is soms traag van begrip, maar doorziet uiteindelijk de hypocrisie. Machthebbers kunnen drie dingen doen. Ofwel echt werk maken van mensenrechten. Ofwel niets doen en de steun van de publieke opinie verliezen. Ofwel repressief optreden tegen elke vorm van kritiek en uiteindelijk gehaat worden door de publieke opinie.

3) "We beschikken over geen enkel middel om de situatie in Birma rechtstreeks te beïnvloeden"

We beschikken wel over de keuze om geen brandstof van Total te kopen, om niet in fondsen met wapenhandel te beleggen, ... om ons uit te spreken tegen elke vorm van geweld, om op te roepen tot dialoog en vrede voor alle mensen. Het is zowiezo al verkeerd dat een land geleid wordt door militairen of dat een ander land onmenselijke bespaart op sociaal welzijn om de astronomische militaire uitgaven nog meer te verhogen.

Ik heb dezelfde reflex hoor

Ik heb echt wel dezelfde reflex gekregen.

Als al onze media, Bush, .... plots Birma belangrijk vinden dan heeft dat niets te maken met de mensenrechten of sociaal onrecht, dan staan er andere belangen op het spel.

Zeg ik daarmee dat het protest in Birma slecht of verkeerd zou zijn. Neen, helemaal niet.
Zeg ik daarmee dat ik het regime in Birma steun. Neen helemaal niet.

Maar ik vind de berichtgeving meer dan verbazend.
Als in de Arabische wereld religieuzen in verzet komen dan zijn het : fundamentalisten, terroristen, Talibaan, ....
Maar als in Azië religieuzen de straat op trekken, .....

Het gaat nochthans in beide gevallen om mensen die geïnspirreerd door hun religie de straat op trekken.
Mij doen de beelden denken aan Iran of de Rode Moskee in Pakistan.

Ik ben er mij heus wel bewust van dat er in Birma dingen serieus mislopen. Netwerk Vlaanderen heeft er een stevig dossier over, de WAO (Wereld Arbeid's Organisatie) veroordeelde het land omwille van dwangarbeid.

Waarom wordt er weer een

Waarom wordt er weer een amalgaam gemaakt tussen verzet en terrorisme?

Als de monniken in Birma vreedzaam, of zelfs gewelddadig betogen tegen een militaire dicatatuur, dan is dat uiteraard geen terrorisme.

Dat zou het ook niet zijn als het moslims zouden zijn geweest die dat zouden doen: betogen tegen een dictatuur.

(als zou blijken dat die monniken in Birma de dictatuur niet door een democratie maar door een door hen geleide theocratie willen vervangen, dan zou een vergelijking met de Taliban uiteraard gerechtvaardigd zijn, en zou men ze ook niet moeten steunen. Het heeft immers geen zin om de repressie in naam het leger te vervangen door een repressie in naam van god. Maar het zou dan nog steeds geen terrorisme zijn, wel godsienstfanatisme)

Terrorist wordt je wanneer je opzettelijk burgers viseert in je strijd.
Dus als Palestijnen/Irakezen/Birmanen/... op allerlei manieren in opstand komen tegen bezetters, dictators,... is dat geen terrorisme, tenzij je daarbij opzettelijk zoveel mogelijk burgers probeert te doden.

Lang niet alle zaken die het Palestijnse of Iraakse verzet doen zijn terroristisch, maar de meeste zelfmoordaanslagen duidelijk wel. En dat Bush het ook zegt maakt het niet minder verwerpelijk, of maakt de slachtoffers niet minder dood.

jawadde, die Jean Bricmont

jawadde, die Jean Bricmont stelt het wel heel zwartwit voor... en alles in z'n opinie is eenvoudig te weerleggen.
Spijtig dat iemand z'n tijd heeft verspild met dat stukje onzin te vertalen.

Bricmont heeft ergens een punt...

"...Waarom focussen ze zich op Birma - waarvoor wij niet verantwoordelijk zijn - en niet op Irak, de grootste humanitaire catastrofe van onze tijd (volgens de recentste rapporten een miljoen doden en drie tot vier miljoen vluchtelingen) - waarvoor onze Amerikaanse bondgenoten rechtstreeks verantwoordelijk zijn? Wanneer komt er een betoging om te vragen dat de Amerikanen zich zouden terugtrekken uit het Midden-Oosten en zouden stoppen met Iran te bedreigen en Israël te steunen? Men mag er zeker van zijn dat geen enkele van onze media daar voorstander van zou zijn..."

Hoe verschrikkelijk de situatie ook is in Birma, vanwaar die plotse gemediatiseerde 'zee van sympathie'? Terwijl andere volkeren evenzeer vechten voor hun leven, en evenzeer onder verschrikkelijke regimes leven (bijv. in Zuid- en Centraal-Amerika) waarin wel verkiezingen worden gehouden maar die niets veranderen aan het mensonterende systeem zelf. En als er dan eens één verkozen president het systeem een beetje verandert, wordt die langs alle kanten uitgescholden..

Ik vrees dus dat de huidige steun aan Birma niet alleen sympathie is met boedhisten en de bevolking...

Door zo tegen de Birmaanse dictatuur te keer te gaan, kan de 'vrije westerse wereld' haar verdeeldheid (over Irak, de VS, Guantanamo, terrorisme,..) even achter zich laten en als één man voor 'vrijheid en democratie' opkomen. Zo wil het 'vrije westen' (on)bewust de schijn wekken dat het het echt goed meent... Kijk maar hoe unaniem het de militaire dictatuur afwijst... Tegelijkertijd is het wel beste maatjes met Saoedi-Arabië, dat baken van vrijheid en democratie in het Midden-Oosten. En verkettert het Iran, die onmenselijke theocratie...

Birma is het middel om de schijn van de westerse heiligheid weer op te poetsen. 't Was duidelijk nodig...

Maar ik ga niet akkoord met Han: boedhisme is niet alleen een andere religie dan de islam, maar een totaal andere soort religie, nl. één waarin (zelf)kennis en niet blind geloof in een goddelijk openbaringsboek centraal staat. Als de waarheid/wet door god in een boek is gedicteerd dat iedereen moet geloven/volgen of je beledigt god en belandt in de hel, geeft dat bijna automatisch aanleiding tot reactionaire/autoritaire tendenzen in tegenstelling tot een leersysteem waarbij je in jezelf moet zoeken naar de aard van de realiteit door meditatie en andere praktijken. De vergelijking met Iran of Pakistan gaat dus totaal niet op.

Kort gezegd, er zijn godsdiensten en er zijn religies: Islam is een godsdienst, boedhisme is een religie/filosofie. Van een religie kan het 'vrije westen' nog veel leren (het zou kunnen beginnen met ipv economische doctrinairen haar eigen religieuzen/filosofen te erkennen - voor alle duidelijkheid, dus niet de pastoors of imams of rabbi's), van een doctrinaire godsdienst minder. Om deze reden is het Birmaans verzet dan ook iets heel speciaal, en krijgt het mijn volle steun.

Ik denk eerder dat het een

Ik denk eerder dat het een manoeuver is om onze aandacht af te leiden dan om het Westerse imago op te poetsen.

Toch vind ik de opinie van Bricmont bijzonder kinds en ondoordacht. Zijn geuitte frustraties getuigen eerder van een persoonlijk probleem dan van een verlangen naar minder consumptie of het aanmoedigen van altruïsme.

Bricmont had beter een stukje geschreven om mensen te sensibiliseren over de huidige mediabronnen en op het gevaar van geprivatiseerde media te wijzen.

orgineel standpunt

ik vind het standpunt van Jean Bricmont orgineel, gedurfd zowel politiek als persoonlijk en gedeeltelijk onjuist.

ik denk wel dat het juist is om de oppositiekrachten in Birma te steunen. ik kan me voorstellen dat er in de westerse media een grote opklop-operatie bezig is en ik denk dat je er mag van uitgaan dat dat is omdat de beweging voor de imperialistische krachten makkelijk te recupereren lijkt.

ik ben zeer verre van een birma-kenner (niemand lijkt het, als ik de pers volg), maar vanuit een aziatisch land is het wel duidelijk dat er in birma en bij de birmese vluchtelingen in Thailand wel degelijk mensen zijn die weten waarvoor ze vechten, en dat echte vrijheid niet per se verworven is door burgerlijke verkiezingen te organiseren (zie Irak, Congo).

verder akkoord bij de vraagtekens die geplaatst worden bij het inroepen van sancties en zogenaamde sociale bekommernissen van moordenaars als Bush en co.

misschien komt het nog wel goed met het birmese volk, wie weet...

Polemiek

Het stukje van Bricmont gaat niet over de aard van het regime in Myanmar (de consensus is dat het een verwerpelijk regime is), al evenmin over de aard van het protest (ook hier consensus dat die dappere mensen voor een worthy cause op straat komen en dat ze hopelijk snel succes boeken zonder al te veel bloedvergieten).

Bricmont heeft het wel over Westerse inmenging en de rol van de media. De vraag dus of het ok is dat oorlogsstoker Bush plots rechter speelt over andere verwerpelijke regimes. De vraag ook waarom media het ene protest zo veel belangrijker vinden dan het andere. Twee interessante vragen die echter niets afdoen aan de noodzaak voor solidariteit met betogende mensen die op straat komen tegen een dictatuur en de noodzaak voor protest tegen de multinationals die het regime in Myanmar al die tijd gesteund hebben.

Bricmont's standpunt is niet neutraal!

Nuance op de commentaar van Chistophe: Jean Bricmont heeft het niet alleen, en terecht volgens mij, over de mediamanipulaties en het opportunisme van de buitenlandse politiek van de Verenigde Staten. Hij neemt terzelfdertijd een persoonlijk standpunt in door uitdrukkelijk te stellen dat hij niet gaat betogen ter ondersteuning van het volksverzet in Birma (zie de titel van zijn opiniestuk). Dat is uiteraard zijn goed recht. Maar gezien zijn redelijke bekendheid als wetenschapper die regelmatig publiekelijk standpunten inneemt over prangende politieke en sociale kwesties krijgt zijn weigering om te betogen een speciale, verlammende, betekenis. Overigens vraag ik mij af in hoeverre ik mij moet laten leiden door het opportunisme van de grootmachten om het volksverzet tegen de Birmaanse dictatuur te steunen. Ben ik meer bondgenoot van Sarkozy dan van Bush of Peking omdat Frankrijk de schijn ophoudt dat ze de kliek in Rangoon meer onder druk zetten dan Washington en Peking? Of zijn we heus wel in staat om positie te kiezen ondanks de risico's gemanipuleerd te worden door de media en de politieke (groot)machten? Een negatief antwoord op deze vraag zou dan betekenen dat we capituleren voor de oppermachtige media en de politieke bewindhebbers. En dus objectief bondgenoten dreigen te worden van gangsters als de kliek in Rangoon.Ik wil het niet zover drijven met te stellen dat Jean Bricmont in die val trapt maar hij zou er toch mogen over nadenken.
groeten,
Jan Vancoppenolle

Terechte kritiek denk ik

Ik denk dat de kritiek van Jan en anderen terecht is.

Je moet toch een onderscheid maken tussen
# enerzijds gaan betogen en actie voeren tegen een regime en tegen de multinationals als TOTAL die dergelijk regime ondersteunen om zich verder te verrijken.
# Bush en co die de situatie in Birma misbruiken voor hun geostrategische belangen en om het recht op zelfbeschikking van een volk/land naast zich neer te leggen.

Ik vind het dus zeer terecht dat er vraagtekens worden geplaats bij de hele media heisa en de agenda van Bush en co.
Ik denk dat het misplaatst is om daaruit te besluiten dat je geen actie moet/mag voeren.

Jaarlijks zijn er op verschillende plekken op de wereld gelijkaardige opstanden,... waar we hier nagenoeg niets over horen.
Guinea is zo'n voorbeeld van het afgelopen jaar.
http://www.indymedia.be/en/node/6849
http://www.indymedia.be/node/7435
De media pikten het dan mischien niet op, heel wat Belgische sociale bewegingen waren zeer actief in die algemlen staking in Guinea.

Réponse aux critiques à propos de la Birmanie

Je suis désolé de me pas pouvoir répondre en détail à toutes les
réactions suscitées par mon texte sur la manifestation Birmanie. Si je
trouve le temps d'écrire un livre sur la "gauche morale", je donnerai des
justifications plus détaillées (en particulier sur la question de
l'utilitarisme et des "priorités").

Ici, j'essaie de préciser ce que je veux dire. Je n'accuse personne de
mauvaise foi (sauf les médias dominants), mais je vous prie tous de
bien vouloir m'accorder que le désaccord porte sur des questions qui demandent réflexion et où justement le plus difficile est de mettre de côté ses propres émotions, surtout face à l'agitation médiatique.

Je pense qu'il faut distinguer soigneusement entre manifestations qui
s'opposent à nos gouvernements ou à leurs alliés et celles qui les
soutiennent ou les poussent à aller plus loin dans la direction qu'ils
prennent déjà-de confrontation avec certains pays du sud, avec la
Chine, l'Iran, etc. La manif Birmanie est clairement dans la deuxième
catégorie. Toutes les manifestations sont dirigées en priorité vers
les gouvernements des pays où elles se produisent; soit elles essaient de
les entraver, soit de les encourager. Il ne faut pas imaginer qu'une
manifestation à Bruxelles change quelque chose en Birmanie. Mais elles
affectent légèrement l'attitude de nos gouvernements, dans une
mauvaise direction à mon avis.

Ensuite il faut réfléchir à la logique des sanctions que la gauche
appuie ici. La position libérale classique, qui était aussi celle de
la gauche avant 68 (par rapport à l'URSS par exemple, ainsi que par
rapport à l'ensemble du tiers-monde), est de soutenir que la
diplomatie et le commerce sont préférabes à la guerre et aux sanctions, y compris
face aux "tyrans". Par exemple, George Kennan, ancien ambassadeur des
États-Unis à Moscou, et architecte de la théorie de « l’endiguement »
(de l’URSS), déclarait en 1992 : « l’effet général de l’extrémisme de
la guerre froide a été de retarder plutôt que de hâter les grands
changements survenus en Union Soviétique »[1]. Des déclarations
semblables ont été faites du côté ex-soviétique (je ne considère pas
la façon dont ces changements se sont produits comme positive, mais c'est
autre chose).

En Irak, les sanctions ont fait des centaines de milliers de victimes,
sans "renverser le dictateur", dont le renversement militaire
(l'action militaire s'inscrivant dans la logique des sanctions) a causé de
nouveau des centaines de milliers de victimes.
Le résultat, qui devrait faire réfléchir certains, c'est qu'aujourd'hui des millions de gens
fuyent une démocratie, l'Irak, pour se réfugier dans une dictature, la
Syrie, où au moins ils ont la vie sauve. Les sanctions occidentales
contre Cuba, la Lybie, l'Iran et quantité d'autres pays ont fait à mon
avis un tort énorme et provoqué une hostilité contre nous qui ne sera
pas oubliée de si tôt. Il ne faut pas oublier que ne sommes plus les
maîtres du monde (voir 9/11 etc).

Il y a deux arguments qui sont constamment invoqués pour justifier les
sanctions, l'un complexe, l'autre stupide. Le premier, c'est
l'Afrique du Sud, où là (comme en Israël) on se trouvait face à un régime
raciste, directement hérité du colonialisme et auquel il était
important que l'Occident mette fin. Comme l'Afrique du Sud provoquait
l'hostilité de l'ensemble du tiers monde (ce qui n'est pas le cas de
la Birmanie ou des autres pays qui sont dans notre collimateur
aujourd'hui), le fait qu'elle perde le soutien occidental eut sans
doute une certaine importance (reste à comparer avec le rôle des
facteurs internes, comme l'action de l'ANC). Mais, même à l'époque, je
pensais qu'il fallait souligner le caractère tout-à-fait exceptionnel
de la situation, parce que je craignais qu'on en fasse ce qu'on en a
fait, c'est-à-dire un argument général en faveur des sanctions.

L'argument stupide, c'est que, en l'absence de sanctions, les
"multinationales" vont en profiter, d'où l'agitation facile contre
Total, avec, cerise sur le gâteau, contre Kouchner qui leur a servi
d'idiot utile.
Premier point: si on n'aime pas les multinationales,
nos multinationales, c'est à nous de les nationaliser, ou de leur imposer
des codes de bonne conduite (qui rêve même de faire cela?).
Deuxième point: que serait la France ou la Belgique si subitement les
multinationales y cessaient tout activité? Ou bien on a un modèle
économique alternatif à proposer (lequel? le modèle stalinien?
maoiste? si oui, qu'on le dise) ou bien il faut reconnaître que, retirer les
multinationales, c'est arrêter l'économie. C'est-à-dire demander aux
populations de vivre dans une économie de subsistance. L'Irak a
illustré la cruauté de cette proposition.

Le vrai problème des multinationales, c'est qu'elles monopolisent les
outils d'une économie moderne. On peut vouloir socialiser ce monopole,
tout en gardant la modernité de l'économie, ce que voulait Marx - mais
qui ose encore défendre cela aujourd'hui? On peut aussi vouloir
abandonner la modernité, attitude que Marx et Engels appelaient
ironiquement le "socalisme féodal". Le problème est que la gauche
accepte trop souvent le monopole (rebaptisé économie de marché) chez
nous, au nom de l'efficacité, c'est-à-dire du confort apporté par la
modernité, et propose le "socalisme féodal" dans pas mal d'endroits
du tiers monde.

Dans le cas de la Birmanie, les pays d'Asie ne semblent pas soutenir
les sanctions, et ils ont toutes les bonnes raisons pour hausser les
épaules quand les Occidentaux leur parlent des droits de l'homme (pour
ceux que cela étonne: étudier l'histoire), ou de souligner violemment
notre hypocrisie, comme le fait l'ex-premier ministre malais Mahatir.
Il est douteux que les sanctions fonctionnent (outre que le
gouvernement birman semble être assez autarcique) et, donc, toute
l'agitation servira uniquement, comme dans le cas du Darfour, à faire
de la propagande anti-chinoise, peut-être dans l'espoir de saboter les
Jeux Olympiques.

Finalement, il y a un autre argument dont il faut dire un mot: faire
l'un (s'agiter sur la Birmanie, le Darfour etc.) n'empêche pas de
faire l'autre (soutenir les Palestiniens etc.). Mais la question est celle
de notre succès dans toutes les situations où nous nous opposons
réellement aux gouvernements occidentaux: quels succès avons-nous eu
contre la guerre en Irak? Qu'arrivons-nous à faire pour Gaza? Quelle
probabilité y a-t-il que nous empêchions une guerre avec l'Iran?
Évidemment, "nous" rencontrons des succès lorsque nous sommes alignés
sur les gouvernements occidentaux, mais uniquement dans la mesure ou
ceux-ci rencontrent des succès (principalement lors de la chute de
l'URSS), et la gauche occidentale joue là le rôle de mouche du coche.

Le problème avec la Birmanie, la Chine, l'Iran etc. c'est qu'il y a
des forces dans le monde qui résistent à l'hégémonie occidentale et la
queston qui se pose est de savoir si nous voulons tenter, de façon
illusoire à mon avis, de sauver cette hégémonie, ou bien d'accepter
une fois pour toutes la multipolarité du monde.

Il est tragique de voir que c'est dans la gauche que persistent le
plus, au nom des droits de l'homme (combinés à un certain nombre de
sophismes), les illusions de grandeur impériale de l'Occident, qui
sont la principale menace de notre temps, pour nous comme pour les autres.

[1] International Herald Tribune, 29 octobre 1992, cité par William
Blum,Les guerres scélérates. Les interventions de l’armée américaine
et de la CIA depuis 1945, Paris, Parangon, 2004, p.16.

Tu tourne autour du pot Il

Tu tourne autour du pot

Il est tragique de voir que c'est dans la gauche que persistent le
plus, au nom des droits de l'homme (combinés à un certain nombre de
sophismes), les illusions de grandeur impériale de l'Occident, qui
sont la principale menace de notre temps, pour nous comme pour les autres.

quelle connerie....
sorry hoor
divida et imperas
of hoe heet dat

Pourtant je vous comprends et cest vrai.

il faut revenir en arriere et re ecrire l histoire...
La verite est le paix.
les mensonges du passe de 9/11 menacent le future de nos enfants.

Pourquoi tu refuse de voir la verite en face toi meme?
Demande votre secretaire elle sait mieux que vous ou coince la chausure.

Cognitieve dissonantie noemt men dat

een links betoog dat zich nesteld in zijn eigen heerlijkheid.
wake up please.

www.reopen911belgium.be