Marc Vercoutere13 oktober 2007 – 16:32

Onmiskenbaar gegeven: Al Gore heeft met zijn optreden en documentaire meer bereikt dan alle kleinlinkse en groene bewegingen whatever in hun ganse carriëre bereikt hebben.
Dus de vraag: Wat is de essentie?

Al Gore is een uiterst bruikbaar product in de bewustmaking van het bredere publiek voor de problematiek van de opwarming van de aarde. Toch slagen groene bewegingen, van welke strekking ook, er niet in om aansluiting te vinden bij dit proces dat al bij al positief mag beschouwd worden. Enige reflexie is bijgevolg nodig.

Misschien is het intellectualistische discours van klein links en groen in zijn breedste betekenis (en dus niet enkel de partij) niet toegankelijk voor de gewone man of vrouw.

Wil men de arbeidersklasse bereiken dan zal men in de eerste plaats de taal van de arbeiders moeten leren spreken. Laat dat een vorm van integratie van het het intellect zijn in de arbeidersklasse.

Klein links geraakt reeds eeuwen niet uit hun diepgewortelde ziektesyndroom. daarbij komen twee duidelijke symptomen naar voor.

1. Een discours dat voor de bedoelde klasse onbegrijpelijk of niet toegankelijk is.
2. Het voortdurend schieten op al wie eenzeflde doel voor ogen heeft maar niet tot de eigen "sekte" behoort.
(bijvoorbeeld is het bon ton te schieten op groen, toch wel niet de grootste der vijanden.)

Pragmatiek en savoire de vivre is volledig aan klein links voorbijgegaan. Daarom blijft klein links reeds decennia onogenlijk klein, alhoewel er een groot en wachtend publiek is.

Klein links is momenteel de emanatie van politieke (zelf)masturbatie. Ik hoop op mensen die dit syndroom kunnen doorbreken. Want zelf ben ik groen en links. Een thuis heb ik echter nog niet gevonden.