Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Vlaming zijn

Vlaming zijn

Aan de commentaren op mijn vorige bijdrage te lezen, blijft het een gevoelig thema, dat al dan niet Vlaming zijn en wat we daar dan wel bij moeten voelen. De ironie van het artikel is meer dan één lezer ontgaan, maar sta me toe mijn persoonlijke visie op mijn Vlaming zijn weer te geven.

Ik ben in Vlaanderen geboren en heb er de eerste 33 jaren van mijn leven doorgebracht. Met veel plezier, overigens. Ik kan dus onmogelijk ontkennen - en waarom zou ik dat ook doen? - dat ik Vlaming ben. Het is echter een feit dat het gevolg is van toeval. Ik ben dus toevallig Vlaming, omdat ik daar toevallig ben geboren, niet omdat ik ervoor gekozen heb. Ik vind Vlaming zijn dan ook niet iets om trots op te zijn. Noch - het moge duidelijk zijn - iets om je voor te schamen. Het is een droog feit. Niets meer, niets minder. Het heeft voor mij ook niet meer of minder waarde dan andere droge feiten in mijn leven. Ik ben immers niet alleen Vlaming. Ik ben ook een Gentenaar én - jawel - een Belg. Waarom zou ik meer Vlaming zijn dan Belg? Staat het Vlaamse politieke niveau dichter bij de mensen dan het Belgische? Voor mij is het allebei Brussel. Wat is dan wel het criterium? De taal? Ik begrijp beter Frans dan vele Vlaamse dialecten. Moet je dan perfect drietalig zijn om je Belg te mogen noemen? “Als Vlaming word je geboren, Belg word je schriftelijk”, lees ik dan. Ik zal wel een idioot zijn, maar ik snap die stelling niet.

Ik blijf dat maar niet begrijpen: die dwang om een keuze te maken. Ben je in de eerste plaats Belg of ben je in de eerste plaats Vlaming? Echt waar, het kan me geen reet schelen. Beide zijn het resultaat van hetzelfde toeval. Ik ben geboren op een plek die in België ligt en meer bepaald in dat deel van België dat Vlaanderen heet. Meer dan dat is het voor mij niet. Sorry...

Ik doe Vlaming zijn niet af als rechts of conservatief. Niet alleen ben ik zelf een Vlaming, ik ken er ook heel wat. En de meesten zijn rechts, noch conservatief. Dat valt dus wel mee. Wat wel vaak rechts en conservatief is, is het hechten van overdreven belang aan de plek waar je geboren bent. Die verdoken eis dat je hart sneller moet slaan als je de Vlaamse Leeuw hoort. Het zal wel een afwijking zijn, ik zal wel een 'slechte Vlaming' zijn, maar de Vlaamse Leeuw doet mij evenveel - of liever even weinig - als de Brabançonne, de Marseillaise of een 'God Save the Queen'.

En als je in een ander land – of een andere gemeenschap, zo u wilt – terechtkomt moet je je natuurlijk een beetje gedragen. Ik zou niet direct spreken van 'aanpassen', want dat moet van twee kanten komen. In elke gezonde relatie passen mensen zich aan elkaar aan, niet de ene 100 procent aan de andere. Ik woon bijvoorbeeld in Argentinië, maar ik heb me niet helemaal aangepast. Ik rij niet rond als een gek, alle verkeersregels overtredend; ik betaal netjes mijn belastingen; ik juich niet als een bezetene bij een doelpunt van het Argentijnse voetbalelftal. Ik ben geen Argentijn, dus waarom zou ik me dan gedragen alsof ik er wel één was? Niemand die zich daar overigens aan stoort. Hier maakt men zich niet zo druk over dat ‘aanpassen’ of over ‘identiteit’. Hier hebben de mensen nog echte problemen.

Is het zo simpel ?

"Niemand die zich daar overigens aan stoort. Hier maakt men zich niet zo druk over dat ‘aanpassen’ of over ‘identiteit’. Hier hebben de mensen nog echte problemen."

Ik herinner mij uit 1982 beelden van een mensenzee die de beruchte Argentijnse generaals (toen was het Galtieri, de zoveelste beul op rij) met een even grote vlaggenzee toejuichte toen Argentijnse troepen even voordien een paar eilanden met méér schapen dan mensen waren binnengevallen...

Zo eenvoudig zal het ook wel niet zijn, veronderstel ik...

Tomas

Gepost door Tomas
27.12.2007