Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Veel vrijwilligers voor campagneweekend Vredeseilanden

Veel vrijwilligers voor campagneweekend Vredeseilanden

Vredeseilanden vraagt een engagement van politieke en economische actoren om de miljoenen boeren en boerinnen die wereldwijd in armoede leven, kansen te geven. Zo staat het ook in de millenniumdoelstellingen.

0jo08c100310.jpg

de 'mannekes' van Vredeseilanden

12.000 vrijwilligers gingen vorig weekend de straat op om steun te vragen voor deze doelstellingen.

Tijdens de campagne waren er ook drie Tanzaniaanse vrouwen en een Ugandese dj op bezoek in België, om zelf hun verhaal te brengen in scholen, in de media of bij vrijwilligers.

Dit jaar trokken meer, vooral jonge vrijwilligers gemotiveerd de straat op en kon Vredeseilanden rekenen op een brede media-aandacht. Volledige cijfers zijn nog niet bekend, maar de eerste prognoses geven aan dat het resultaat van vorig jaar wellicht niet zal worden geëvenaard. Toen werd een recordbedrag van 801.410 euro ingezameld.

Mijn geld = goed besteed

Naast de straatactie kan Vredeseilanden rekenen op een groeiend aantal trouwe schenkers die een gift overmaken via een overschrijving. Het voorbije jaar stegen deze giften met 9 % wat goed is voor een bedrag van 959.824 euro. Hoe dit geld besteed wordt kan je lezen op de website van Vredeseilanden. Mede dankzij deze fondsen kan Vredeseilanden haar 150 landbouwprogramma’s in Afrika, Azië, Latijns-Amerika en Europa ondersteunen.

STOP de EPA's

Binnen het kader van "2015-De Tijd Loopt" voert Vredeseilanden samen met 11.11.11 en Oxfam-Wereldwinkels een jaar lang campagne om een halt toe te roepen aan de vrijmaking van wereldvoedselmarkt via de Economische Partnerschap Akkoorden (EPA’s). Deze handelsakkoorden tussen de Europese Commissie en 35 ACP-landen (landen van Afrika, Caraïben en Pacific) vereisen een grote mate van marktopening aan de kant van de ACP-landen. Dit houdt gevaar in voor de landbouw en ontluikende industrieën in de ACP-landen die moeilijk kunnen concurreren met de sterke Europese economie. Voor deze landen zijn momenteel onvoldoende beschermingsmaatregelen voorzien om zich te beschermen tegen de nadelige effecten van verhoogde goedkope invoer.

Om deze campagne kracht bij te zetten werden in Vlaanderen de afgelopen 2 maanden reeds meer dan 30.000 handtekeningen verzameld.

www.stopepas.be

0jo08c100325.jpg

de marktactie (Hasselt)

0jo08c100300.jpg

als marktkramer

0jo08c100301.jpg

de tijd loopt

0jo08c100305.jpg

de tijd loopt

0jo08c100327.jpg

Aminael is een even dynamische vrouw uit Same, Tanzania. Ze werkte een aantal jaar als stewardess bij East African Airways, maar koos er uiteindelijk voor om naar Same terug te keren om voor haar vier kinderen te zorgen. Nu is ze de voorzitster van een netwerk van 'food processing groups', groepen die vooral uit vrouwen bestaan en zich bezighouden met het verwerken van producten.

Tijdens het campagneweekend bezocht ze de actieve vrijwilligers van Vredeseilanden.

0jo08c100329.jpg

Etalage van een Oxfam Wereldwinkel.

Vredeseilanden, OWW en 11.11.11. voeren een gezamelijke campagne voor duurzame landbouw in het zuiden en bij ons.

www.landbouw2015.be

0jo08c100393.jpg

'Change the DJ' op de KAVkalender (jeugdhuis KAVKA in Antwerpen)

www.wineendj.be

0jo08c100356.jpg

Change the DJ is een uitwisselingsproject tussen Vlaamse en Ugandese DJ's. Vredeseilanden wil hiermee de brug slaan tussen beide landen, tussen de hoofstad Kampala en het Oegandese platteland, maar vooral tussen feestende mensen.

Eén van die DJ's die het in de Oegandese hoofstad Kampala laat swingen, is dj Viscious. In januari 2008 draaide hij op meerdere feestjes in meerdere jeugdhuizen in België!

"Life is hard in Uganda but... music is power. If you love music too, then we are one" (DJ Viscious)

0jo08c100402.jpg
0jo08c100386.jpg
0jo08c100404.jpg
0jo08c100364.jpg
0jo08c100379.jpg
0jo08c100423.jpg

doodsoorzaak: onrechtvaardige handelsakkoorden ?

Waar is de economische logica van ontwikkelingsngo’s?

Jaarlijks, in het midden van deze maand, voeren de jongens en meisjes van ontwikkelingsngo Vredeseilanden opnieuw campagne voor een leefbare en milieuvriendelijke landbouw in het zuiden. Dat klinkt goed - althans als het zo algemeen gesteld wordt. Maar dat plaatje verandert als we dit actieplan in detail analyseren - vanuit een economische benadering.

Laten we het illustratieve voorbeeld nemen van de Togolese tomaten. Tomatenkwekers in het noorden van Togo hebben de voorbije jaren volgens ngo's goed geboerd. In sommige delen van dat land werden zelfs tomaten geïntroduceerd als nieuw gewas. Essentieel is aan te stippen dat op dat ogenblik reeds tomatenpuree uit Italië en Nederland werd ingevoerd. Goedkope puree. Op de plaatselijke markten kon toen al vastgesteld worden dat de Togolese vrouwen vooral deze concentree kochten omdat dit product een betere prijs/kwaliteitsverhouding heeft dan verse tomaten.

Nu vragen ontwikkelingsngo's zoals Vredeseilanden dat de Togolese markt afgeschermd wordt zodat Italiaanse en Nederlandse tomatenpuree niet meer op de markt verkocht mag worden. Bedoeling is immers de onverkochte Togolese tomaten te verwerken tot Togolese tomatenpuree. En nu is er natuurlijk (Westers) geld nodig om machines aan te kopen die deze tomaten kunnen verwerken.

Ontwikkelingsngo's vinden dus dat Togo zijn markt moet kunnen afschermen tegen de invoer van Italiaanse tomaat in blik. Vanuit economisch oogpunt gezien is deze redenering evenwel je reinste onzin. De reden hiervoor is dat je niet enkel het nut van de boer in beschouwing mag nemen maar het nut van alle Togolese consumenten.

Vanuit de welfare economics of welvaartseconomie is het eenvoudig aan te tonen dat een dergelijk protectionisme welvaartsvenietigend zou werken. Studenten economie moeten dit zelfs grafisch kunnen aantonen. Ook intuïtief is dit niet eens zo moeilijk om te begrijpen.

Een ander - even sprekend - voorbeeld. In het jeugdjournaal Karrewiet op KetNet, de jongerenzender van de openbare omroep, wordt enkele weken geleden een Afrikaanse boer gevolgd. Hij heeft een aantal zakken maïs geoogst die opgeslagen liggen in zijn schuur. Elke dag gaat de boer - met de brommer - naar de plaatselijke markt om de prijs van dit gewas te controleren. Als de prijs te laag ligt naar zijn gevoel, wil hij niet verkopen.

De redenering van deze boer is fout. De kostprijs van dit gewas is immers een sunk cost. De kosten zijn immers in het verleden gemaakt. Elke prijs die hoger is dan nul, is economisch interessant voor deze boer. Wellicht speculeert hij op een prijsverhoging van het gewas. Misschien terecht. Niemand kent de prijsevolutie op de plaatselijke markt van dit specifieke gewas beter dan deze boer. Maar de kans is veel groter dat zijn hoop ijdel is. Daarom kan hij beter zijn gewassen voor een lagere prijs (dan verhoopt) verkopen dan deze te laten rotten of beschimmelen in zijn voorraadschuur.

In de reportage wordt de houding van de boer verdedigd en ook aangehaald dat de boer niet met verlies wil verkopen. Hoezo, met verlies? Varkenskwekers verkopen vandaag biggen met verlies. Dat komt door de hoge graanprijs. Je kan een economische berekening (direct costing) maken van hoeveel het kost om een big te voeden. Dat zet je tegenover de verkoopprijs van een varkentje. Hoe je het ‘verlies' van de maïsboer uit Togo berekent is minder duidelijk. Eigenlijk gaat het hier zelfs niet eens over een verlies. Dat is alleen zo als de totale opbrengst van deze boer - een ton maïs - lager zou zijn dan de kostprijs van het zaaigoed.

De houding van deze Togolese boer is des te frappant aangezien de man een micro-krediet lopen heeft. Met het toestaan van een dergelijk krediet zou dus tegelijk een basiscursus economie gekoppeld moeten zijn. Vraag is alleen wie deze boer de economische principes zal uitleggen. De Westerse ontwikkelingsngo?

Ontwikkelingsngo's zoals Vredeseilanden onderschrijven de Millenniumdoelstellingen. Tegen 2015 moet het aantal mensen dat honger lijdt gehalveerd zijn. Een concrete aanbeveling van deze ngo's is dat boeren in het zuiden hun lokale landbouwmarkten moeten kunnen afschermen. Misschien is het toch zinvoller dat de werknemers van deze ngo's eerst een basiscursus economie volgen.

Thierry Debels is economist en

auteur van ‘Hoe goed is het goede doel?'

Het getuigd van zeer weinig inzicht

De commentaar hierboven getuigd van wel zeer weinig economisch inzicht.

Een voorbeeldje.
Een (togolese)boer zou enkel verlies maken als: "de totale opbrengst van deze boer - een ton maïs - lager zou zijn dan de kostprijs van het zaaigoed."

Alsof een boer maar één kost heeft: zaaigoed?
Alsof de grond, mest, werktuigen, ... zo maar uit lucht kwamen gevallen.
Alsof de boer zo maar een zaaigoed koopt en dat er dan *spontaan* maïs uitgroeid. Met andere woorden, alsof de arbeid van de boer geen onkost is.

Stel je voor dat Volkswagen of Ford op die manier hun bedirjf zpouden beheren. Als we meer krijgen dan dat we voor grondstoffen (en onderdelen) moeten betalen dan maken we winst. Arbeidkost, kapitaal in fabrieken en machinnes,.... dat telt allemaal niet mee. Het zou lang duren.

Heel wat multinationals verdienen vandaag miljoenen zoniet miljarden door te speculeren op de prijs, zowel voor brandstof, voeding als een hele reeks andere grondstoffen. Maar die kleine Togolose boer begrijpt er niets van als hij hun voorbeeld volgt (op klein schaal)?

We zouden zo heel bovenstaand schrijfsel van *economist* Thierry Debels onder de loep kunnen nemen,...
Ik had een vermoeden dat het erg was na het lezen van een paar van zijn tussekomsten in de media, maar dat het zo erg was???