Marc-Antoon16 mei 2008 – 17:18

Is de Belgian Lesbian & Gay Pride nog wel nodig?

"Ja natuurlijk. De holebibeweging is een processie van Echternach: drie stappen vooruit, een stap achteruit, enzovoort. Als we ons hoofd laten hangen kan het snel keren. Holebi zijn blijft moeilijk, homofobie blijft bestaan: op de werkvloer, in de sport,... En we moeten ook over de grenzen kijken en de aandacht vestigen op de situatie in Oost-Europa. Onze strijd blijft nodig en zolang er moet gestreden worden, blijft de Pride bestaan," zegt Peggy Van De Meerssche, de woordvoerdster van de BLGP.

"Natuurlijk is de Pride nog nodig," vindt ook Yves Aerts van de Holebifederatie. "Ik was vandaag op de voorstelling van een studie over homofobie op de werkvloer, een onderzoek van de Universiteit Gent. Veertig procent van de respondenten zeggen dat ze homofobie op het werk hebben meegemaakt. Dertig procent beslist om niet in een bedrijf te gaan werken omdat ze denken dat het een homofobe werkomgeving is. Van de mensen die op het werk homofobie ervaren, voelt een groot deel zich daardoor slecht: hun welzijn is lager, ze zijn meer depressief, hebben meer stress... Er is ook homofobie in de sport, in het onderwijs. Dat zijn voorbeelden van het feit dat de wetten wel zijn veranderd, maar de mentaliteit nog niet."

Waar is die exentrieke stijl van de Pride voor nodig?

"Ik vind de Pride helemaal niet excentriek," aldus Yves Aerts. "Kijk naar de beelden van de City Parade in Luik of Bergen, of naar het Carnaval in Rio,... Als mensen iets te vieren dan zijn ze altijd feestelijk uitgedost. Ik vind dat juist plezant, dat zorgt voor een leuke stemming. Het gaat trouwens maar om een kleine minderheid van de aanwezigen. Er is dus wel een zekere vorm van extravagantie, maar dat is maar één aspect van het geheel. Als je om 11u naar de religieuze viering gaat in de kerk op de Kolenmarkt of naar het politiek debat in het stadhuis, dan zal dat heel wat minder excentriek zijn. Het is het beeld dat blijft hangen, maar zeker niet het geheel. Maar het moet er wel bij zijn."

"Iedereen is vrij om zich te uiten zoals hij wil," zegt Peggy Van de Meerssche. "De helft van de praalwagens zullen van verenigingen komen, de andere helft uit het commerciële circuit. Die zullen wellicht wat excentrieker zijn, maar is dat aanstoorgevend? Je moet het zo bekijken: als je heel lang in de verdrukking leeft, en je mag je dan eens uiten, dan gebeurt dat op allerlei manieren. Iedereen moet daar vrij in zijn."

"Ik denk trouwens dat die extravagantie ook een illustratie is van wat we al hebben bereikt," merkt Yves Aerts nog op. "Ik was vorige maand in Krakow, in Polen. De betoging voor gelijke rechten en tolerantie heet daar heel bewust niet Pride maar March, want ze hebben niets om trots op te zijn: de wetgeving is nog helemaal niet aangepast, de homofobie van een deel van de bevolking is nog heel sterk,... Op dat soort betogingen is er weinig of geen extravagantie. Dat wij dat wél hebben is een bewijs van waar we al staan. Misschien is het dus iets om trots op te zijn."

www.blgp.be