Waaraan verdien ik een persoonlijke aanspreking? Iemand wil mij overtuigen dat hij het zeer ernstig meent. Misschien is het nog niet te laat. Misschien ben ik nog voor de zaak te winnen. Ik waardeer deze beleefdheid.

Ik voel mij dan uitgenodigd om vrijuit uit te leggen waar ik voor sta, welke mijn idealen zijn. Wanneer ik mij schaar achter het adagium: 'Een andere wereld is mogelijk!', dan hoeft dat voor mij niet zo nodig een wereld te zijn die overtuigd is van een superieur Vlaanderen. Het hoeft gewoon niet voor mij. Ik ben iemand die opkomt voor gelijke rechten voor gelijkwaardige mensen, alle mensen dus. Een Vlaming is een mens zoals een ander. Punt.

Uitspraken als: 'Mensen durven niet uitkomen voor hun Vlaamse identiteit omdat ze zich minderwaardig voelen' zijn onbegrijpelijk als je uitgaat van gelijkwaardigheid. Ik heb er gewoon geen behoefte aan om mij als Vlaming of wat dan ook te profileren, omdat ik de gelijkwaardigheid van alle mensen als een absoluut basisprincipe beschouw.

Ook wie uitgaat van dezelfde gelijkwaardigheid, kan en mag Vlaanderen promoten. Dan is mijn vraag: hoe doe je dat? Door met een vlag te zwaaien? Wie of wat promoot je daarmee? Het schijnt misschien een duidelijke boodschap te zijn, maar zoals hierboven wordt aangehaald, zijn er mensen die het begrijpen als een separatistische boodschap. Nu beweert die organisatie geen politieke boodschap te willen geven, maar ervaart de Vlaamse natie als een evidentie. Dat is wat mij betreft een overduidelijke politieke boodschap. Ok, dat mag dan de mening van die mensen zijn, maar in een sportgebeuren vind ik dat misplaatst.

Het blijft mij overigens onduidelijk waarom een Vlaamse identiteit in het buitenland gepromoot moet worden? Willen ze daarmee migranten naar Vlaanderen lokken? Als het zó goed is in Vlaanderen, kan dat wel eens de boodschap zijn die je geeft. Nogmaals: wat of wie wil je promoten?

'De boodschap van een gezellig, open, bruisend, boeiend, waardevol en fascinerend land en volk nationaal en internationaal uitdragen'

Elk volk mag dat van zichzelf vinden. Versta mij niet verkeerd. Ik pleit niet voor minderwaardigheid. Ik ben voorstander van gelijkwaardigheid. Maar breng je die boodschap door met je vlag voor een camera te zwaaien tijdens een sportgebeuren? Ik ben daar lang niet van overtuigd. Ik vind eerlijk gezegd juist dát getuigen van een minderwaardigheidscomplex, wanneer men een vlag nodig heeft om zichzelf een identiteit te geven. Zoals religieuze fanatici zich vastklampen aan het beeld van een madonna, zo klampen zij zich vast aan hun vlag. Ik weet het, niet enkel Vlamingen doen dat. Maar ik ben Vlaming en ik leg uit waarom ík het niet doe.

Ik heb geen Belgische, geen Vlaamse en ook geen Europese vlag. Ik heb één vlag, dat is een vredesvlag. Dat is voor mij een vlag waar ik achter kan staan. Alle andere vlaggen kunnen dienstbaar zijn in ceremonies, om de delegaties aan te duiden op een internationale ontmoeting.

De menselijke identiteit zou al die vlaggen moeten overstijgen.

Er wordt vaak beweerd dat België een kunstmatige staat is en dat er geen echte Belgen bestaan. Ik heb toch een idee van wat Belgisch is en ik voel mij ook Belg. Ik ben helemaal niet tegen Vlaanderen, maar ik vind het daarentegen een kunstmatig dwangidee dat ik niet tegelijk Vlaming én Belg zou kunnen zijn.

De feestdag van Vlaanderen wordt gevierd op 11 juli, als herdenking van de Guldensporenslag, waar het leger van het Graafschap Vlaanderen het Franse leger versloeg in 1302. Dit Graafschap Vlaanderen komt bijlange niet overeen met het huidige grondgebied van het Vlaams gewest. Noch Antwerpen, noch Brussel, noch Leuven of Hasselt, behoorden tot het Graafschap Vlaanderen. Het huidige Vlaams gewest is in de geschiedenis nooit een onafhankelijke staat geweest. Altijd was het opgedeeld in verschillende gebieden of maakte het deel uit van een grotere staat.

Mijn vraag is of een onafhankelijk Vlaanderen wel zo'n natuurlijke staat zou zijn? Ik ben daar niet van overtuigd. Wie er voorstander van is, moet zich bewust zijn dat niet alle Vlamingen die mening delen. Ik ben als Belg geboren. België bestaat meer dan 175 jaar.

Ik vind het belangrijk om op te komen voor het recht op cultuur, onderwijs in de eigen taal, gelijke rechten. Dat recht werd lange tijd aan Vlamingen (Nederlandstaligen) niet toegekend.

Taal is voor mij een middel om te communiceren. Ik vind het niet natuurlijk om met taal grenzen af te bakenen. Wie met iemand wil communiceren, moet een manier zoeken om zich verstaanbaar te maken. Van officiële instellingen mag men verwachten dat men er terecht kan in de officiële taal of talen. Maar dat maakt van anderstaligen geen tweederangsburgers. Als we streven naar gelijke rechten, dan moeten we ook zoeken naar manieren waarop anderstaligen kunnen samenleven. Elkaars taal leren is een goede mogelijkheid. Als ik eerlijk ben en ik wil aan een anderstalige iets zeggen, dan ben ik geen meerderheid. Ik ben gelijkwaardig, dus is het belangrijk dat we allebei inspanningen doen om elkaar te begrijpen.

Ik wil me als Limburger best Vlaming voelen, maar ik ben ook Belg. Ik heb daar een bepaald idee van. De ingewikkelde (valt nog mee hoor) geschiedenis van België behoort tot mijn identiteit. De geschiedenis is tegelijk natuurlijk en kunstmatig. Wat de mens maakt, is kunstmatig.

België kan evolueren en doet dat ook. Vlaanderen krijgt vorm en is al lang niet meer het Graafschap Vlaanderen van de middeleeuwen. Als Vlaanderen ooit een onafhankelijk land zou worden, dan blijven we dezelfde mensen met dezelfde buren. Mensen die misschien ooit weer verhuizen om welke reden dan ook. Mensen zullen steeds weer nieuwe mensen tegenkomen. Ik hoop alleen maar dat we nooit de tijd zullen stilzetten en zullen zeggen: "Vanaf nu is al wie dit gebied binnenkomt voor altijd een vreemdeling." Ik hoop dat dat nooit gebeurt. Mensen zijn altijd vreemden voor elkaar, tot ze een manier vinden om met elkaar te praten en elkaar min of meer te begrijpen.

Het is logisch en volkomen gerechtvaardigd, dat mensen die kritisch de actualiteit beschouwen, terugkijken naar de geschiedenis om te kijken of we 'zoiets al niet eerder hebben meegemaakt'. De gelijkheidstekens kloppen natuurlijk niet. Maar ook als Bush geen Hitler-kloon is, maakt dat hem geen moeder Theresa.

Wie tegen onderdrukking en vóór gelijke rechten, wereldwijd, is, heeft kritiek op Bush, op Israël, op buitensporig geweld vanwege politiemensen en op onmenselijke behandeling van illegalen. Illegalen zijn ook mensen. Het feit alleen al dat men hun identiteit verengt door hen 'illegalen' te noemen, is onrecht dat hun wordt aangedaan. Akkoord, zij zijn wettelijk niet in orde. Maar dat betekent niet dat zij geen enkele rechten zouden hebben.

De situatie met het polderdorp Doel toont juist aan dat Vlaanderen wat dat betreft niet veel zal verschillen van België. Het is de Vlaamse regering die besluiten uitvaardigt over het al of niet voortbestaan van Doel. Met het VIA (Vlaanderen in Actie) van minister Peeters, kan je veronderstellen welke kant het opgaat: de kant van het groot kapitaal. De brave burgers mogen hopen dat er enkele kruimels van de tafel vallen. Dat de modale Vlaming het beter zal hebben in een onafhankelijk Vlaanderen, daar geloof ik dus niets van.

Het Vlaams-nationalisme heeft een sterke ideologie die stelt dat een Vlaming een aantal eigenschappen bezit die anderen niet hebben. Dit fenomeen noemt men 'natie-othering': een natie wordt afgezet tegenover anderen die niet de eigenschappen hebben van de natie.

Het is onmogelijk dat socialisten zich hierin zouden kunnen vinden, want een belangrijk principe van het socialisme is gelijkwaardigheid. Waar socialistische groepen opkomen voor onafhankelijkheid, is dit om zich te ontdoen van een heersende onderdrukking. Bijvoorbeeld, wanneer mensen worden uitgebuit omdat ze tegen een hongerloon moeten werken of uitgesloten worden van onderwijs of gezondheidszorg, komen socialisten hiertegen in opstand.

Als er op basis van afkomst rechten worden ontzegd aan bepaalde bevolkingsgroepen, ik geef als voorbeeld de recente migrantenwet in Italië, dan is dit iets waar socialisten zich tegen zullen verzetten.

Wat is dat nu voor een argument?

Ik ben meer dan de helft van de tijd op Nederlandse nieuwssites zoals Wereldomroep, die vaak veel uitgebreider berichten over 'het buitenland' dan Vlaamse nieuwssites.

Een zeer interessante internationale nieuwssite is www.tni.org. Ok, ik ga meestal niet met die mensen in discussie, voornamelijk omdat ik vind dat die mensen veel meer weten dan ikzelf.

Een voornamelijk Vlaamse (internationale) nieuwssite is www.ipsnews.be Maar die is niet exclusief Vlaams en heeft haar oorsprong in Nederland.

Maar we hebben het dus over fora of internet-communicatie als indicatie voor volksverbondenheid? forum.politics.be vind ik om te bescheuren van het lachen. Je moet daar met een vergrootglas zoeken naar zinnige argumenten. Maar ok, er surfen voornamelijk Vlamingen of Nederlandstaligen naar die site, dus zou je kunnen spreken over een vorm van volksverbondenheid. Alleen is er op dat forum niet één onderwerp waar niet minstens twee verschillende meningen over bestaan. Tot zover de verbondenheid.

Voor fairtrade bezoek ik heel wat Europese of internationale fora. Meestal in het Engels. Soms in het Frans of het Duits. Taal is wat dat betreft voor mij een modaliteit. Gedeelde interesse voor de onderwerpen schijnen mij hier veel meer de bindende factor te zijn.

Toen ik voor Oxfam Wereldwinkel in de jongerenraad zetelde, vond ik het vervelend dat die vergaderingen meestal in Gent plaatsvonden. Afstand en gewoonte kunnen soms ook een factor zijn.

Verbondenheid gaat voor mij dus samen met gedeelde ideeën en ook met mijn omgeving. Mijn streek of regio heeft voor mij een betekenis, maar ik zou daarvan geen vaste grens kunnen aanduiden. Is het mijn dorp, mijn gemeente, mijn provincie, mijn gewest, mijn land, mijn regering, mijn continent, mijn wereld? Vaak zijn het gewoon de mensen die ik tegenkom, dus niet in de eerste plaats mijn regering.

We gaan ervan uit dat de Nederlanders allemaal Nederlands spreken, akkoord? Hoeveel Nederlanders zijn er tevreden over hun regering? En hoeveel Belgen? Hoeveel Duitsers? Hoeveel Fransen?

Een (onafhankelijke) Vlaamse regering zal daar niets aan veranderen. Ik denk dat we ons die moeite kunnen besparen.

Wil je aan een natie je identiteit ontlenen? Ga je gang. Maar ga eens met die éne Nederlander spreken die niet mee wil doen aan de oranje-gekte. Een heel interessante persoon, vind ik.

Kijk, als er een degelijk referendum georganiseerd kan worden waaruit zou blijken dat een ruime Vlaamse meerderheid kiest voor een onafhankelijke staat Vlaanderen, dan weten we tenminste waar we aan toe zijn. Waarom zeg ik 'een ruime meerderheid'? Omdat er ten eerste voldoende stemgerechtigden moeten deelnemen en ten tweede vind ik dat we de mening van onze landgenoten niet zomaar ter zijde kunnen schuiven.

Als het inderdaad de bedoeling is van Vlaams-nationalistische groeperingen om een einde te stellen aan de kapitalistische staat België, dan is mijn vraag: 'Waarom richten ze hun pijlen niet duidelijker tegen het kapitalisme?'

Het is mijn persoonlijke overtuiging dan een onafhankelijk Vlaanderen geen einde zal stellen aan het kapitalisme, maar het integendeel nog zal versterken.

Zou je België kunnen vergelijken met het Britse imperium? Het streven naar onafhankelijkheid van de Britten is ergens een verlengde van de dekolonisatie. Maar wie zou durven beweren dat Vlaanderen een kolonie is van België? Hooguit kan je stellen dat er in de beginperiode van België een Franstalig overwicht was, maar dit is niet meer het geval.

De huidige communautaire kwestie gaat vooral over de suburbanisatie in Vlaams-Brabant. Daarbij vergeet men vaak dat ook Antwerpen te kampen heeft met suburbanisatie en dat heel wat rijke Nederlanders en Duitsers de grens oversteken en in België komen wonen. Het probleem van suburbanisatie, in de hand gewerkt door kapitalisme, stop je niet door Vlaanderen onafhankelijk te maken.

Is het Vlaams-nationalisme te vergelijken met het Schots nationalisme? Ik weet het niet. De Schotse nationalisten van de Scottish National Party hebben precies één zetel meer in het Schotse parlement dan de Scottish Labour Party, die streeft naar federalisme. Tel daarbij de conservatieven en de liberalen en je ziet dat het federalisme bij de Schotten een ruime meerderheid heeft op het Schotse nationalisme. De Scottish Socialist Party en Solidarity hebben sinds de laatste verkiezingen in 2007 geen vertegenwoordigers in het Schotse parlement.

Scotland's socialist movement is bijvoorbeeld voorstander van een 'independent socialist nuclear free Scotland'. Met een 'De Crembo' in Vlaanderen, vrees ik dat ook hier Vlaamse onafhankelijkheid niet veel zode aan de dijk zou leggen. Je zou kunnen beargumenteren dat een afscheiding van Schotland de militaire macht van Groot-Brittanië inperkt. Met een onafhankelijk Vlaanderen riskeer je dat Vlaanderen en Wallonie(-Bruxelles) elk een militaire macht uitbouwen.

Ik vind het zinvoller om rechtstreeks de problemen te benoemen en tegen zaken als kapitalisme en militarisme te ageren, dan via een omweg van een of ander nationalisme.

Als je spreekt over gas- en olie-inkomsten, moet ik denken aan Santa Cruz, het rijkste departement van Bolivia, dat zich eerder dit jaar in een referendum uitsprak voor meer autonomie. Mo schrijft hierover:
"De partijen die aan de macht zijn in de rijkere, oostelijke departementen (zoals Santa Cruz) verloren de presidentsverkiezingen in 2005, en kunnen sindsdien niet langer door één deur met de regering in La Paz. Meer dan om het streven naar een gedecentraliseerd Bolivia, gaat het volgens analisten veeleer om een machtsstrijd tussen regering en oppositie."

Referenda zijn niet zaligmakend. Het is slechts één middel om te komen tot meer democratie. In mijn ogen is het vooral een middel om meer duidelijkheid te krijgen in een publiek debat. De uiteindelijke beslissingen liggen nog steeds bij de uitvoerende macht, maar die moet zoveel mogelijk getoetst worden aan de mening van de burgers. Daarenboven moeten er rechtvaardige garanties zijn voor de ontwikkeling van alle volkeren. Dat is niet eenvoudig. Het is een wankel evenwicht. Mensen hebben uiteindelijk nog steeds de vrije keuze tussen samenwerken of tegenwerken.

Een andere vraag is of separatisme kan leiden tot meer democratie? Separatisme kan men niet als dusdanig beoordelen of veroordelen. Men zou minstens moeten beschouwen in welke context het zich afspeelt. Het is vaak moeilijk te onderscheiden of het gaat om een strijd tegen onderdrukken, dan wel om een streven naar meer eigen bezit. Rijkdom en armoede zijn vaak de onderliggende motivatie van conflicten. De enige mogelijkheid om de basis van die conflicten weg te nemen, is ervoor te zorgen dat alle burgers zich in voldoende mate kunnen ontwikkelen. Meer autonomie kan daartoe een middel zijn. Maar in andere situaties kan het de ontwikkeling van anderen in de weg staan. In die gevallen is solidariteit aangewezen. Bijvoorbeeld omdat Wallonië geen zeehavens heeft. Anderzijds heeft Wallonië wel ruimte en Vlaanderen steeds minder. Een eerlijk compromis is mogelijk. Maar misschien is dat een te eenvoudige voorstelling?

Wat is dan mijn alternatief? Het is geen revolutionaire uitvinding. Het is iets wat in vele gebieden al wordt toegepast en wat ruimer bestudeert en toegepast zou kunnen worden. Een proces dat ik bijzonder noodzakelijk vind, zou ik willen benoemen als 'organisch regionalisme'.

Decentralisatie of regionalisatie vind ik over het algemeen een goed streven, als het gaat over een open regionalisme. Nationalisme zegt mij niets, omdat ik mij niet identificeer met een natie, maar met een regio. Ik heb al eerder aangegeven dat voor mij de grenzen van een regio niet absoluut zijn. Een regio is een gebied waarbinnen zich bepaalde processen afspelen, bijvoorbeeld suburbanisatie, economische ontwikkeling, ecologische ontwikkeling, ontbossing, werkgelegenheid, cultuur, mobiliteit ... . Je ziet dus dat het om heel verschillende zaken gaat.

Voor de Euregio Maas en Rijn is bijvoorbeeld mobiliteit een probleem, vooral voor personenvervoer. Andere uitdagingen zijn grensarbeid en grens-criminaliteit. Het ene moet gemodaliseerd worden, het andere moet bestreden worden. Vertel mij nu eens wat nationalisme aan deze uitdagingen te bieden heeft?

Terug dan over regionalisme. Een regio kan gedragen als een organische entiteit. Een natie is een fictieve verenging van een persoonsvorm. Zie je wat ik bedoel? Naties worden afgebeeld als personen (vaak met een sterke leidersfiguur). Daarom ben ik geen voorstander van nationalisme, ook al zou het in principe over een 'sociaal' nationalisme kunnen gaan.

Een organisch regionalisme dat goede sociale en politieke relaties nastreeft met de buurregio's en waarbinnen sociale verhoudingen zich normaliseren (waarmee ik bedoel dat er geen extreme rijkdom of extreme armoede in stand wordt gehouden), daar ben ik voorstander van.

Een organisch regionalisme (bijvoorbeeld binnen een confederaal België of Europa of wereldorganisatie) zou het hoofd kunnen bieden aan problemen zoals milieuvervuiling, suburbanisatie, mobiliteit, werkgelegenheid. Omdat organisch regionalisme problemen analyseert binnen het volledige gebied waarin zij voorkomen en gebaseerd is op verregaande subsidiariteit en samenwerking, zijn zogenaamde staatsgrenzen er van secundair belang. Van primair belang zijn de mensenrechten en een gezamelijke toekomst.