Honderden -misschien wel duizend- bezorgde werknemers verzamelden deze ochtend op de parking van Sidmar, nu ArcelorMittal Gent. Hun directie had maandag aangekondigd dat er tweehonderd jobs zullen geschrapt worden bij het administratief personeel. De werknemers van het staalbedrijf vermoeden dat dit een eerste stap is in de richting van meer afvloeiingen. Daarom kwamen ze samen om de standpunten van een gemeenschappelijk vakbondsfront te horen.

Wereldwijd wil ArcelorMittal negenduizend banen schrappen, waarvan zesduizend in Europa. In België zouden negenhonderd jobs sneuvelen: driehonderdvijftig in Luik, tweehonderdvijftig in Charleroi, honderd in Genk en tweehonderd in Gent.

Voor veel arbeiders van Sidmar Gent, dochterbedrijf van ArcelorMittal, kwam deze aankondiging totaal onverwacht, want het staalbedrijf deed het helemaal niet slecht dit jaar. Tijdens de eerst drie kwartalen van 2008 boekte het een nettowinst van acht miljard euro. En de vestiging in Gent zou zelfs uitbreiden. “In het voorjaar zei men dat er in 2010 een derde hoogoven zou bijkomen,” zegt Wim Arbijn van de BBTK (de bond van bedienden, technici en kaderleden van de ABVV). “Maar momenteel draaien we op halve toeren met slechts één hoogoven. De tweede hoogoven ligt stil voor een onderhoudsbeurt die vervroegd is vanwege de economische situatie.” Volgens de vakbonden heeft ArcelorMittal de productie bewust gereduceerd om de prijs kunstmatig hoog te houden. Hiervan hebben andere metaalbedrijven geprofiteerd door onder de prijs te verkopen. Zo heeft ArcelorMittal tien procent aan marktaandeel verloren aan zijn concurrenten.

Sinds de economische malaise in het westen gaat het heel snel bergaf met ArcelorMittal Gent: “Alle tijdelijke werknemers zijn reeds verdwenen. En bij de arbeiders waren de afgelopen drie maanden meer dan twintigduizend dagen economisch werkloosheid,” aldus Wim Arbijn.

Volgens Bart Van Vlaenderen van de bediendevakbond LBC is dit nog maar het topje van de ijsberg: “De directieraad waarschuwde dat het niet bij die tweehonderd personen van het administratief personeel zou blijven, maar dat we ons aan erger moeten verwachten. Dat wil zeggen dat er zou kunnen gesnoeid worden in onderhoud en productie waar veel meer mensen tewerkgesteld zijn.”

“Bij het oude Sidmar gebeurden herstructureringen steeds via natuurlijke afvloeiingen zoals brugpensioenen of vrijwillige ontslagen. Wij hopen dat de nieuwe directie die werkwijze handhaaft en inziet dat naakte ontslagen niet kunnen.” zegt Wim Arbijn van de ABVV. “In de laatste ondermemingsraad hebben wij die zekerheid niet gekregen. Daarom is de ongerustheid groot bij de mensen.”

“In deze kwestie proberen de vakbonden samen te werken, want de problemen zijn grensoverschrijdend. Het besparingsplan is zo genadeloos, dat iedereen in de klappen deelt. Zelfs Sidmar, die grootste is in de wereld,” zegt Bart Van Vlaenderen van de LBC.

Voor de werknemers van ArcelorMittal blijft het voorlopig bang afwachten op de beslissingen die worden genomen op de Europese ondernemingsraad in Luxemburg.