christophe20 maart 2009 – 01:21

De Staten-Generaal van de Media kwam er nadat eind vorig jaar enkele mediabedrijven bijna gelijktijdig forse besparingen bekendmaakten. Maar – en dat was meteen één van de opvallendste feiten van de dag – de twee bedrijven die het meest in het oog liepen met hun bloedbaden, Corelio (De Standaard/Het Nieuwsblad) en De Persgroep (De Morgen), hielden zich bijzonder afzijdig. De Persgroep bleef zelfs helemaal weg van de Staten-Generaal. Geen Van Thillo dus, geen Klaus Van Isacker, zelfs geen Desmet of iemand anders die bij De Morgen tussen redactie en directie zweeft.

Roulartabaas Rik De Nolf was er wel. Zijn betoog had het voordeel van de duidelijkheid. Wat de VRT met belastingsgeld uitspookt op het internet vindt De Nolf “marktverstorend”. “De openbare omroep moet een duidelijke opdracht krijgen en de middelen moeten in verhouding zijn”, aldus De Nolf. Zelf houdt De Nolf wel de hand op. Hij wil dat de overheid blijft adverteren in zijn bladen. Volgens Pol Deltour, algemeen secretaris van de Vlaamse Vereniging van Journalisten bedroegen die overheidsadvertenties in 2007 liefst 95 miljoen euro. Voor Rik De Nolf mag de overheid ook wel nog iets doen aan de posttarieven voor magazines. Voor de vroege postbedeling van kranten trekt de overheid nu al 100 miljoen euro per jaar uit. Maar aan al die leuke cadeaus mag geen enkele voorwaarde verbonden zijn. Of in de woorden van Rik De Nolf: “Geen betutteling”.

De schuld van de VRT
De Nolf staat hiermee lijnrecht tegenover de journalisten. “Er moeten strikte voorwaarden komen voor steun in de vorm van een minimumbezetting of krachtige redactiestatuten”, vindt Marc Van de Looverbosch, voorzitter van de Vlaamse Vereniging van Journalisten. Het was niet de enige keer dat de meningsverschillen op de Staten-Generaal netjes de lijnen tussen journalisten en mediabonzen volgden.

In de werkgroep over de toekomst van radio en tv werd nog wat meer ingehakt op de VRT. Moet de VRT wel entertainment brengen, vroeg men zich daar af. Het verleidde de rapporteur van die werkgroep tot de uitspraak: “Even leek het alsof de VRT de oorzaak van de crisis in de media was.” Om de commerciële concurrenten te sussen lanceerde gedelegeerd bestuurder van de VRT Dirk Wauters dan maar het voorstel om voortaan samen te werken rond technologische ontwikkeling.

Straks nog één populaire en één kwaliteitskrant
Was er op de Staten-Generaal dan geen echo te horen van de recente stroom verzuchtingen over vervlakking en verschraling van de media? Jawel, daar zorgde Flip Voets, ombudsman van de Raad voor de Journalistiek voor. Hij grasduinde door de klachten die de Raad ontvangt en legde de link met recente evoluties binnen de media. “De eerste zijn is belangrijker dan juist zijn. Fouten gaan zo een eigen leven leiden en zijn nog moeilijk recht te zetten. Voor eigen nieuwsgaring hebben journalisten steeds minder tijd en dus krijgen PR-mensen en spindoctors vrij spel.” Dat Vlaanderen blij mag zijn met zijn zeven kranten zoals vaak te horen was op de Staten-Generaal, wou Voets relativeren. “We hebben één financiële krant, twee regionale kranten, twee populaire titels en twee kwaliteitskranten. Dat is het absolute minimum. Ik kan mij niet inbeelden dat we met één populaire of één kwaliteitskrant overblijven.”

Net dat gevaar is volgens Pol Deltour nochtans zeer reëel. In de werkgroep over de toekomst van de krantensector gooide hij de knuppel in het hoenderhok. “Ik hoor fluisteren dat Corelio en De Persgroep de markt aan het verkavelen zijn. Corelio zou de kwaliteitsmarkt krijgen. De Persgroep de populaire markt. De Morgen zou in dat scenario een magazine worden dat enkel nog in het weekend verschijnt en voor de rest op het net.” Dit doemscenario bleef vreemd genoeg zonder reactie. Niet alle deelnemers aan de Staten-Generaal lijken zich bewust van de ernst van de crisis. Die wat wereldvreemde houding ontlokte de Nederlandse journalist Henk Blanken de uitspraak: “Jullie lijken wel te denken dat Vlaanderen een eiland is.”