Berber Verpoest17 juli 2006 – 23:08

Dour, een kleine Henegouwse gemeente op een steenworp van de Franse grens gaat jaarlijks gedurende vier dagen volledig uit de bol. Voor de achttiende keer al het voorbije weekend. Op die achttien jaar hebben ze een stevige reputatie opgebouwd. Net als de muziek zijn de festivalgangers er net iets ruiger dan op een doorsnee festival. De commercie neemt er een iets minder prominente plaats in (Clear Channel heeft hier duidelijk nog niet voor het zeggen). De controle is er ook minder strikt. Kortom “la mentalité wallonne” op haar best.

Dour wil zich duidelijk profileren als het festival van de alternatieve muziekliefhebber en durft daarbij ook de nodige risico’s nemen. Zonder grote namen 130.000 bezoekers lokken is geen evidentie. Bovendien slagen de organisatoren erin om een festival met bijna 250 acts en alle nodige voorzieningen op poten te zetten tegen zeer democratische prijzen, zeker in vergelijking met andere grote festivals waar je minstens het dubbele kwijt bent. Initiatieven als het ngo-dorp op de festival weide en de speciale aandacht die gaat naar leefmilieu en cultuur in de omgeving zetten de veelzijdigheid van het festival in de verf en geven aan dat de organisatoren bewuste keuzes durven maken die niet louter in het teken staan van commerciële belangen.

Alles kan, alles mag. Reggea, hiphop, rock, heavy metal, electro, punk, drum ‘n’ bass, soul,… Op Dour komt gewoonweg alles aanbod. Niet de allergrootste namen zoals op Pukkelpop of Rock Werchter. Al zijn de Infadels, Roni Size, Buju Banton, Mike Patton en Zita Swoon ook niet van de minsten natuurlijk. Toch is Dour vooral het festival van de ontdekkingen en de verassingen. Opkomende groepen en de alternatieve muziekscène kunnen hier vrij tonen wat ze in hun mars hebben.

Dour la nuit: duizenden aanstekers gaan spontaan de lucht in als Capelton alias King of fire het podium betreedt. Ook met zijn reggea muziek stak hij de wei in brand.