Lut Cromphout, LBC-NVK
Werkt als verpleegster in een ziekenhuis in Vilvoorde

“Ik zat in de werkgroep over de toekomst van de zorg. Daar ging de grote discussie over kinderopvang. Moet de overheid dat organiseren? Of laat je dat beter over aan de commerciële sector? En als er nu al commerciële initiatieven bestaan, moet je die dan afremmen? Of moet je je er bij neerleggen dat ze nu eenmaal bestaan?”

“Conclusie was dat commercialisering niet ten goede komt aan de mensen. De overheid moet haar verantwoordelijkheid nemen. Maar we gaan natuurlijk ook niet onze kop in het zand steken. Er zijn al overal commerciële initiatieven. Maar als we daar strenge voorwaarden aan opleggen, zullen er niet veel meer bijkomen.”

“Die trend is er. Dat kan je nooit meer terugdraaien, zeggen sommigen. Wel ja, je kan dat wel terugdraaien. Als je eisen en normen hoog genoeg zijn, dan zijn die commerciële initiatieven niet langer winstgevend genoeg en dan zullen ze vanzelf wel uitdoven.”

“Over de dienstencheques werd ook stevig gediscussieerd. Wij vinden dat die niet kunnen in de kinderopvang of in de rusthuizen.”

“Weet je wat één van de grote problemen is? Commerciële initiatieven richten zich tot de mensen die het zich kunnen veroorloven. Maar als de commerciële zorg met alle rijke mensen wegloopt, blijft de non-profit achter met de minder begoede mensen en dus met minder inkomsten. 'Cherry picking' heet dat. De commerciële initiatieven pikken de kersen uit de kaart.”

“Het is simpel. De overheid moet meer investeren. Als er voldoende aanbod is, dan is er voor de commerciële sector geen gat in de markt.”

“De discussie viel eigenlijk heel goed mee. Beter dan ik verwacht had. Wij bekijken dat als werknemers van de sector. Maar veel andere militanten bekijken dat als consumenten. Ik was een beetje bang voor hun reacties. Maar iedereen had snel begrip voor onze bekommernissen.”

“Zal er nu vanaf morgen geen commercie meer zijn in de zorg? Nee, want dan zou er in de kinderopvang al meteen een groot tekort zijn. Maar wat bestaat gaan we beter normeren. Daar gaan we de komende jaren aan werken!”

Dirk De Swert
Is vakbondsafgevaardigde bij chemiebedrijf BASF in Antwerpen

“Op het congres werden de thema's besproken waar wij alle dagen mee bezig zijn. Als vakbond moeten wij ook durven nadenken over logistiek en mobiliteit en daarna moeten we de regering aansporen om het beter te doen. De logistiek moet meer gecoördineerd worden. Er mag geen versnippering zijn. Om te vermijden dat er overal lange files van vrachtwagens zijn, moeten we het vervoer over het spoor en het water stimuleren.”

“Ook over waar industrie wordt ingeplant, moet nagedacht worden. Nu is er ook op dat vlak versnippering. Dat kan je beter concentreren.”

“In de chemiesector moet er geïnnoveerd worden. We moeten de beste en ecologisch meest verantwoorde technieken zoeken. De bedrijven die daar al langer mee bezig zijn, steken er nu boven uit. Energie besparen, brengt geld op. Werkgelegenheid, innovatie en ecologie hoeven elkaar dus niet in de weg te staan.”

“Kan je daar als vakbondsafgevaardigde ook iets aan doen? Ja zeker, in het Comité voor Preventie en Bescherming op het Werk kan je het milieu op de agenda zetten. Wij kunnen daar dus zeker een stimulerende rol in spelen.”

“Basf is onmogelijk te bereiken via het openbaar vervoer. Bedrijventerreinen zouden inderdaad beter makkelijk bereikbaar zijn. Er zijn wel busdiensten van het bedrijf, maar die worden nog te weinig gebruikt. Als je 's morgen een half uur later kan vertrekken, is de rekening natuurlijk snel gemaakt. Maar zo maak je de files ook weer langer.”

“Of de crisis rondwaarde op het congres? Het zet natuurlijk een domper. Iedereen spreekt er over. Je ontmoet hier ook werknemers van bedrijven in grote moeilijkheden. Maar of het nu voor, tijdens of na de crisis is, dit zijn onze thema's. De crisis zorgt er alleen voor dat er nog meer nood is aan innovatie.”