Wim G.29 april 2009 – 12:12

In Gent werd er verzameld om 12u aan het Sint-Pietersplein. Daarvoor stonden er reeds studenten van ALS aan de ingang van de Faculteit Letteren en Wijsbegeerte, met spanddoeken en vlaggen. De afspraak om de betoging apolitiek te houden werd al direct met de voeten getreden, daar de ALS'ers ook LSP-vlaggen bijhadden.

Er werden een 800-tal man verwacht vanuit Gent, maar dit bleek een grove overschatting. Uiteindelijk kwam er een hondertal man opdagen, veelal studenten van politieke studentenbewegingen zoals COMAC en ALS. Er werd nog een poging gedaan om de auditoria leeg te halen, maar deze methode heeft al meer dan eens bewezen dat ze niet werkt. Geen enkele student volgde de oproep om mee te gaan betogen.

We hebben het raden naar de gebrekkige opkomst. Was het misschien te gepolitiseerd? Is de campagne niet goed gevoerd? Een student van de VUB vertelde dat hij vorige week sprak met studiegenoten. Hij vroeg hen of zij ook gingen mee betogen met ResPACT, waarop zij antwoordden met “Wat is ResPACT?” Misschien is de hele beweging te abstract. Leerkrediet, Bologna-hervormingen, het pact van New York...Ook al zullen sommige studenten er enorme hinder van gaan ondervinden in de toekomst, nu maakt het nog niet veel uit. De studiekosten worden veelal betaald door de ouders, zonder dat de studenten enige problemen er van ondervinden. Er ontbreekt nog een zeker bewustzijn vandaag de dag. De studenten begrijpen nog niet dat ook zij deel uit maken van een samenleving die het steeds moeilijker krijgt, nu zeker met de crisis. Hun ouders moeten steeds meer moeite doen om op het eind van de maand rond te komen en studeren zal geen vanzelfsprekendheid meer zijn met de stijgende prijzen.

In colonne werd er onder politiebegeleiding naar het Sint-Pietersstation getrokken. Daar bleek dat de organisatie hier en daar mank liep. Blijkbaar was er geen trein gereserveerd, waardoor er eerst nog moest onderhandeld worden met de stationschef.

Met de beperkte opkomst vanuit Gent en de andere Vlaamse steden, leek het op een sisser te gaan uitdraaien. Gelukkig bleek het in Brussel zelf toch anders te zijn. Langs Waalse kant, waar ResPACT veel sterker leeft, was er wel grondig gemobiliseerd en kwamen er een heel pak studenten opdagen, voorzien van toeters, ballonnen en diverse spandoeken en borden. Eens te meer een goede reden om ons kleine landje niet te splitsen: zonder de vurige Walen zouden veel acties maar magertjes zijn qua opkomst. Het viel ook op dat de aanwezigen aan Waalse kant minder gepolitiseerd waren. De opkomst was ruimer dan alleen de mensen van Ecolo en de Waalse afdelingen van COMAC en LSP. De vraag is dan ook hoe er gemobiliseerd is geweest in Wallonië. Wij kunnen er misschien nog het een en ander van leren.

Uiteindelijk werd de verwachte 10000 man niet gehaald. De organisatie schatte de opkomst op 4000, de politie op 2000. De waarheid ligt zoals steeds ergens tussen in. De betoging liep van het Noordstation tot aan het Jubelpark, langs de wetstraat en het gebouw waar de Europese Commissie zetelt. Een groepje anarchisten probeerde los te breken bij de Europese Commissie en richting het gebouw te marcheren. Ze werden hierbij verhinderd door een groot aantal agenten in burger. Dit was het begin van een kat-en-muisspel tussen de anarchisten en de politie, maar het kwam verder niet tot incidenten. De betoging zou eerst eindigen op het Luxemburgplein, maar dit werd verboden om veiligheidsredenen. Hierdoor was de tocht, die traag verliep, wel vrij lang. Eenmaal in het Jubelpark werden de studenten onthaald met muziek en de obligate speechen. De speeches klonken zeer strijdbaar, met de oproep tot verdere organisatie van de studentenbeweging, omdat er met de crisis waarschijnlijk nog meer aanvallen zullen komen op het hoger onderwijs en het studentenprotest.

De politie was meer dan talrijk aanwezig, ondersteund door een waterkanon. Deze aanwezigheid zorgde voor zeer bedenkelijke situaties. De groep Gentse studenten moest vroeger door om hun trein terug te halen. Hierbij werden ze begeleid door een troep agenten in oproeruniform. Deze hadden als taak de studenten op de metro richting Centraal te zetten. De studenten moesten alle symbolen van de betoging -buttons, vestjes, t-shirts- eerst uitdoen, vooraleer ze mochten doorgaan. Ze werden onmiddellijk de trein op gedwongen, zonder de kans om een ticket te kopen. Dit had een hoop boetes als gevolg bij de aankomst in het Centraalstation. Dit was pure Kafka. De politie was er duidelijk niet gerust in, maar angst is een slechte raadgever. Men mag betogers niet behandelen op deze manier, want dan komt de democratie in gevaar.

Al bij al is deze betoging goed verlopen. Hoewel de opkomst mager was, de organisatie stroef liep en de politie te repressief optrad, is er toch een sterk inhoudelijk en duidelijk punt gemaakt door de studenten. Hopelijk wordt de strijd in de toekomst verder gezet, met meer respons van de studenten zelf!