U heeft waarschijnlijk weet van het strijdmoment van najaar 2005 dat in België gekent is als de strijd rond het 'Generatiepact'. Dit strijdmoment, dat op 28 oktober 100.000 mensen op straat bracht, heeft een ernstige breuk in de Belgische samenleving duidelijk gemaakt die ook politiek ernstige consequenties had. ik hoef u ongetwijfeld niet de situatie uit te leggen waarin het Vlaams Belang het hele politieke spectrum een ruk naar rechts heeft doen maken.

Vandaag, 3 maanden voor de voor de gemeenteraadsverkiezingen van 8 oktober 2006, heb je in België eigenlijk maar twee electorale keuzes. De eerste keuze is een stem voor het Vlaams Belang, de tweede optie is een stem voor de rest. 'De rest' is de traditionele politiek, een eenheidsworst waaruit de man in de straat geen overzicht op heeft, en die allemaal tesamen gaan in coalitie om het Vlaams Belang, dat volgens een peiling van vandaag op sommige plaatsen tot 35 % haalt, tegen te gaan. Maar wat heeft dit nu met het Generatiepact te maken?

Tijdens de stakingen en betogingen tegen het Generatiepact spraken de mensen Jef Sleeckx (69 jaar en 30 jaar parlementslid SP.a) aan en vroegen de mensen hem : "Jef, voor wie moeten wij nu nog stemmen?", vermits de SP.a zich afkeerde van haar traditionele arbeiderban en zich volop mee wentelde in het neoliberale bad. Na de acties tegen de Europese Grondwet, waar Jef Sleeckx medewerking kreeg van Lode Van Outrive (67 jaar en 20jaar Europarlementslid SP.a) en Georges Debunne ( 87 jaar en ex-voorzitter ABVV, stichter en ex-voorzitter Europees Vakverbond), was dit het moment voor deze drie Grijze Panthers te breken met het neo-liberale beleid. Grijze Panthers, omdat hun vacht misschien wel dor wordt en hun zicht erop achtergaat, maar wiens klauwen nog altijd even scherp zijn.

Tesamen trokken ze de straat op en gingen aan de mensen en de syndicalisten vragen wat er moest gebeuren. Overal klonk hetzelfde: "Er is nood aan iets nieuws". Onze drie Panthers trokken hun conclusies en riepen een vergadering bijeen op 7 januari 2006 om te bespreken wat er moest gebeuren en wat we konden doen. Vanuit die vergadering is het 'Comité voor een Andere Politiek' ontstaan.

Dit comité heeft als uiteindelijke doelstelling de oprichting van een nieuwe partij, links van de SP.a, met als voorbeelden de SP in Nederland, LCR in Frankrijk, Linkspartei in Duitsland en Rifondazione In Italië.

Maar waarom noemt het dan Comité voor een Andere Politiek? Omdat we een bepaalde werkwijze willen hanteren die zoveel mogelijk mensen de kans zal bieden mee te werken in de democratische besluitvorming. We hebben er bewust voor gekozen om niet eerst een programma te schrijven en daarna er mensen rond te verzamelen, maar om juist het omgekeerde te doen. We hebben eerst een hele hoop mensen verzameld en van daaruit gaan we op ons eerste congres (21 oktober in Brussel) bekendmaken dat we zullen deelnemen aan de parlementsverkiezingen van maart 2007 en daar zullen we ook met alle aanwezigen een minimumprogramma schrijven.

Maar wat is nu de realistische overlevingskans van dit project op politiek vlak? Overal waar we gaan spreken en/of evenementen organiseren (acties, debatten,...) krijgen we massale positieve responsen. Het doorslaggevend aspect zijn hier ongetwijfeld de aanwezifgheid van de drie Grijze Panthers. Jef Sleeckx, sinds jaar en dag hét icoon van de Belgische arbeidersbeweging, en Georges Debunne, de socialistische godfather van Europa, openen deuren.
We houden ook rekening met de recentelijke electorale evoluties in Europa. Om Asterix achterna te gaan : In ieder Europees land is er een oprecht-linkse partij aanwezig die kan wegen op het beleid. In ieder land in Europa? Nee, in een piepklein landje aan de Noordzee, genaamd België, is die partij er niet. Ook wij voelen hier de Europese tendens, maar die Europese tendens vindt momenteel nog geen politiek verlengstuk.

Meer info op www.anderepolitiek.be (website zal einde van de week af zijn)

Een partijtje van 'sociale werkers uit het middenveld'? Komkom, mocht ik niet beter weten, zou ik denken dat u bewust deze pejoratieve benadering aanneemt.

Deze partij ambieert een partij te zijn voor iedereen, dus syndicalisten, jong en oud, werkenden en niet-werkenden, nieuwe en oude Belgen, armen met en zonder papieren, en ja hoor, ook 'sociale werkers uit het middenveld' zijn welkom. De traditionele politiek discrimineert VB-stemmers, het VB discrimineert migranten, en wij, wij discrimineren niemand, u ook? Maar wat vindt u inhoudelijk van het initiatief? Steunt u deze oproep van Jef Sleeckx, Georges Debunne en Lode Van Outrive voor de uitbouw van een nieuwe partij die de belangen van de arbeiders politiek wil verdedigen, of zegt u dat we met z'n allen voor Groen! en voor SP.a moeten stemmen?

Elk initiatief om burgers dichter bij het beleid te betrekken is uiteraard meer dan welkom. Uit welke hoek het dan ook moge komen.

Maar daarom moet je het natuurlijk er niet mee eens zijn.
De link tss Vlaams Belang en het generatiepact er één van goor plat populisme.Het generatiepact poogt (en zal mislukken) een antwoord te bieden op de enorme uitdagingen die door de vergrijzing eraan komen. De bestrijding van het generatiepact en tegelijkertijd stellen dat je voor een rechtvaardige samenleving bent is een contradictie. Door elke hervorming te verwerpen worden alle lasten op de volgende generatie gekanteld. Vandaag is het al een feit dat de gemiddelde gepensioneerde meer besteedbaar inkomen heeft dan de gemiddelde jongere. Sleeckx en co verwerpen elke solidariteit tussen gepensioneerden en roepen liever slogans 'dat het patronaat het maar moet betalen'. Hierbij vergeten we bovendien ook nog eens de historische staatsschuld (uiteraard zonder pensioenreserves), de historische milieuvervuiling, het historisch nucleair passief, ... .
Wie hier een opmerking over durft te maken is volgens Jef Sleeckx en consoorten blijkbaar een Vlaams Belanger.
Wel ik denk het tegenovergestelde; 'de drie Phanters' roepen op tot kortzichtigheid en egoisme. Meer, ze doen dit door zich in een gemakkelijk slachtofferpositie te manoeuvreren en elk inhoudelijk argurment systematisch af te wijzen. Tiens, wie doet dit nog?
Door het creeren van de illusie dat er geen vergrijzingsprobleem is, kan je mensen heel even tevreden maken maar de realiteit zal keihard terugslagen en een grote groep ontgoochelde en mistevredenen achterlaten.
Hoe erg dit voor sommigen zal klinken maar een stevige sociale zekerheid is alleen mogelijk in een stevige economie, ... en daarvoor zijn fundamentelere hervormingen nodig.

Is dit het alternatief? Heeft Sleeckx überhaupt in z'n eigen gemeente/ kiesarrondisement ooit een antwoord kunnen bieden aan de opgang van het Vlaams Blok/-Belang?
Vergeet de romantiek, de ronkende verklaringen en kijk naar de feiten, ze tonen het tegendeel aan.

Eerlijk gezegd roept dit een sterk déjà  vu gevoel op - waarom komt u niet eens een gezellige babbel met de pvda-mensen voeren ? U heeft het over verspreide slagorde - waarom dan een nieuw partijtje oprichten ? Om links nog méér te verdelen dan nu al het geval is ?