Bij een bezoek aan het gebouw dat zij sinds enkele dagen bezet houden, valt op hoe gestructureerd alles verloopt, met de weinige middelen die ze hebben. Ze moeten wel, zegt hun woordvoerder, want er zijn enorm veel mensen die de situatie van mensen zonder papieren willen uitbuiten voor hun eigen belangen.

Wanneer ik me aanmeld als journalist, weet de man, gehuld in een fluo veiligheidsvestje, die de buitendeur bewaakt, niet meteen of hij me mag binnenlaten. Hij laat me buiten wachten en gaat binnen overleggen met zijn collega's. Intussen gaat de deur op slot. Tien minuten later komt een andere man naar buiten en begeleid me door het gebouw naar de 4e verdieping. Daar krijg ik een stoel aangeboden in een kantoortje. Ik moet nog even wachten, want de woordvoerder komt er zo dadelijk aan.

De woordvoerder groet mij en vraagt me om mij voor te stellen. Nadat ik heb uitgelegd wat mijn bedoeling is, namelijk een korte reportage maken over het doel van deze massale hongerstaking, is hij bereid om me de informatie te geven waarom ik vraag. Hij beantwoordt mijn vragen. Omdat hij merkt dat ik niet Franstalig ben en omdat hij zeker wil zijn dat ik de belangrijkste dingen goed versta, neemt hij daarna een papier om enkele gegevens te noteren.

Er zijn ongeveer 650 mensen zonder papieren in het gebouw, van 25 verschillende nationaliteiten. Daarvan zijn 38 vrouwen en 612 mannen. De mannen zijn begonnen aan een hongerstaking op zaterdag 30 mei 2009.
Er zijn vijf families met schoolgaande kinderen aanwezig.

Samenleven met 650 mensen in een gebouw zonder sanitaire voorziening of waterleiding, is onvoorstelbaar. Om dit min of meer gecoördineerd te laten verlopen, zijn de mensen zonder papieren verdeeld over zeven verdiepingen. Op elke verdieping zijn er verantwoordelijken per kamer en een eindverantwoordelijke voor de verdieping.

Er is 1 veiligheidscoördinator, met 6 assistenten van verschillende nationaliteiten. Zij doen beroep op een groep van 60 mensen die dag en nacht instaan voor de veiligheid van het gebouw.

Er is 1 organiserende commissie. Verder zijn er 3 commissies voor externe communicatie, telkens bestaande uit tien personen. Er is een eindverantwoordelijke voor communicatie, de man die mij te woord stond.