Zijn wij, leerkrachten, wel goed bezig?

Examens.
Verbeteren.
Hopen dat de leerlingen aan de minimale vereisten voldoen en dat er af en toe ook nog eentje boven de middenmoot uitsteekt.
Zijn wij, leerkrachten, eigenlijk wel goed bezig?
Doen wij, eigenlijk, niet teveel voor onze leerlingen?

Wat niet pakt bij leerlingen, is voorgekauwde koek. Ze moeten hem zélf bakken, dan pas weten ze hoe lekker hij is, dan pas waarderen ze z'n
smaak.

Bij leerlingen moet je niet afkomen met: "Dit is het!" en ze dat dan inlepelen. Je moet ze voor een berg aan informatie en uitdaging zetten en zeggen: "Zoek maar wat je wil vinden. Ik ben er vrij zeker van dat hier ergens een sleutel inzit waarmee je jezelf kunt upgraden naar het volgende level." Zij denken dan dat het volgende level, het volgende schooljaar is, maar het gaat veel meer over hun eigen leven.

Excuseer dat ik zo van wal steek. Ik pas dat zelf ook niet toe in mijn lessen, omdat ik er de tijd niet voor heb én omdat de leerlingen nog altijd vinden dat in de les de meeste aandacht naar de leerstof moet gaan en dus liever geen les hebben, terwijl de meeste aandacht naar hunzelf moet gaan, naar wie ze zijn en wie ze willen worden.

Het klopt dus, je bevindingen uit de enquête. Leerlingen vergeten dat bij alles wat ze leren zijzelf een rol spelen en liefst een hoofdrol.

Ik vermoed dat het een levenswerk is om ze dat duidelijk te maken. We hebben maar even de tijd, want eens als ze volwassen zijn, wordt het alleen maar moeilijker. En dan zijn er alweer nieuwe pubers die we moeten kneden tot zelfdenkende doeners en zelfdoende denkers.
Wat een klus!

Laten we stoppen met filosoferen en eraan beginnen.

leerlingen en leren...

Ine Lievens, 07/12/2009 – 19:27

Ik vind dat je dat nogal negatief stelt. Hoe kun je in het onderwijs blijven, als je niet enthousiast en dus enthousiasmerend bent? Uiteraard moet je aandacht hebben voor je leerlingen als personen. Je moet ze graag zien. En eerst en vooral moet je gegrepen zijn door wat je wil bereiken qua inhouden. Maar het menselijke is het middel waarmee je je inhoudelijke doelen bereikt. Mijn ervaring is dat je moet durven blijven proberen om hen voor àlle leerstof te "wekken". En neen, uiteraard lukt dat niet.
Maar jouw verwijten kun je evengoed toepassen op de volwassenen - als je dezelfde pessimistische/ misantrope bril opzet.
Geniet van de examens, rust uit met het verlof, en bereid je lessen doelmatig voor. Af en toe maakt elke leerkracht toch mee dat je leert van je leerlingen (studenten)? Ik alvast toch...

het besef

Jo, 10/12/2009 – 19:50

Beste Ine,

Ik schreef mijn opiniestukje eerder als reactie op mijn ervaringen met leerlingen die afhaken omdat ze de leerstof 'saai' vinden. Natuurlijk probeer ik allerlei manieren uit om hen te 'wekken'. In sommige gevallen is een wat informeler gesprekje met de leerling in kwestie al een hele stap vooruit. Daaruit weten ze al dat ik hen waardeer als persoon en niet enkel omwille van hun studie-ijver.
Mijn doel, of misschien wel mijn droom, is om veel interactiever te werken met de leerlingen. Daar is niet altijd de tijd voor, zeker voor éénuursvakken zoals biologie, fysica, aardrijkskunde ... . Maar het heeft zéker zin om het toch te proberen.
Internet is een verrijking. Ik maak voor de leerlingen een blog die aansluit bij de leerstof en actuele thema's. Sommige leerlingen geven daar commentaar op. Niet op de blog zelf, dat durven ze niet, want dan valt het op dat ze ijverig zijn. En dat staat niet goed bij de leeftijdsgenoten. In de klas is er af en toe wel iemand die durft reageren.
Ik ben niet negatief, maar ook niet overdreven positief. Juist vanwege jouw opmerking dat het bij volwassenen vaak ook zo gaat. Wie durft er z'n nek uitsteken? Wie laat de auto in de garage en neemt het openbaar vervoer en boekt een vakantie in een buurland i.p.v. naar een met overstroming bedreigd tropisch eiland in de Stille Oceaan?

Maar ik doe het wél graag, net omdat ik besef hoe belangrijk het is.