Bert De Belder, coördinator intal, Eva Brems, voorzitter Amnesty International Vlaanderen, Jan Renders, voorzitter ACW, Jos Geysels, voorzitter 11.11.11, Pol De Greve, directeur Broederlijk Delen, Rudy De Leeuw, voorzitter ABVV26 december 2009 – 16:31

Israël kreeg niet zozeer Hamas maar wel de burgerbevolking van Gaza op de knieën Precies een jaar geleden lanceerde Israël de operatie Gegoten lood. Het officiële doel was de stopzetting van de raketaanvallen van de Palestijnse gewapende groeperingen op Zuid-Israël. Zoals Israëlische politici echter toegaven, wou Israël met deze oorlog Hamas op de knieën dwingen. Geen prijs was te hoog: meer dan 1.400 Palestijnse slachtoffers, 6.000 verwoeste huizen, de quasi totale vernieling van de industriële infrastructuur en de voortzetting van een draconische blokkade. Israël kreeg niet zozeer Hamas, maar wel de burgerbevolking van Gaza op de knieën.

Israël is nog steeds een bezettende macht in Gaza, omdat het de grenzen en het luchtruim controleert. Daarom is het verantwoordelijk voor het welzijn van de burgers van Gaza. Israël heeft het recht om zijn burgers te beschermen en raketaanvallen van de Palestijnse gewapende groeperingen te stoppen, maar enkel binnen de regels van het internationaal recht.

Israëlische mensenrechtenorganisaties zoals Btselem en the Public Comittee Against Torture in Israel, tonen aan dat het Israëlische leger bewust burgerinfrastructuur vernielde. Het gebruikte massaal geweld tegen burgers, zoals bewezen door het inzetten van fosformunitie in dichtbevolkte wijken.

Ook vuurden soldaten op mensen in de straat zonder een onderscheid te maken tussen burgers en strijders. Daarnaast mikte het leger doelbewust op infrastructuur met als doel de bevolking te doen lijden en weerstand op te wekken tegen de gewapende groeperingen.

Een jaar na deze ongeziene oorlog, ligt de Gazastrook nog steeds in puin. Israël houdt vast aan zijn blokkade waardoor vooruitgang voor de bevolking nauwelijks mogelijk is. Terwijl er in 2007 nog maandelijks 7.400 trucks met bouwmateriaal in Gaza binnenreden, zijn dat er met de huidige blokkade nog 41. Er is meer dan vier miljard dollar voor de werderopbouw van Gaza toegezegd door de internationale gemeenschap, maar een belangrijk deel ervan kan niet uitgegeven worden omdat overheden, de VN of hulporganisaties de nodige goederen niet kunnen importeren.

Passief Westen
Toch blijft het Westen passief toekijken op dat beleid van collectieve bestraffing. Volgens voormalig Amerikaans president Jimmy Carter negeert de internationale gemeenschap de noodkreten, terwijl de inwoners van Gaza eerder als beesten dan als mensen worden behandeld: “Nooit eerder in de geschiedenis werd een grote gemeenschap verwoest door bommen en raketten en dan het recht ontzegd om de schade zelf te herstellen. De verantwoordelijkheid voor deze vreselijke mensenrechtenschendingen ligt in Jeruzalem, Caïro, Washington en de hele internationale gemeenschap.” Wij menen dat ook de Europese Unie een grote verantwoordelijkheid draagt.

De Europese landen koppelen hun woorden niet aan daden. Ze veroordelen de blokkade van de Gazastrook en menen dat Israël de grensovergangen moet openstellen. Verschillende landen ondernemen diplomatieke initiatieven om bouwmateriaal binnen te krijgen in Gaza, of de grenzen open te stellen voor de export van bloemen. Dat zijn slechts druppels op een hete plaat. Zolang er geen krachtdadig en gemeenschappelijk Europees standpunt is, kan de EU niet wegen op het terrein.

Veelzeggend is dat de Europese landen het onderling niet eens zijn of Israëls beleid ‘collectieve bestraffing’ kan worden genoemd. Deze term sneuvelde uiteindelijk in de conclusies van de Europese Raad. Dat is verbijsterend, net zoals de onthouding en de tegenkanting van de meeste EU-lidstaten bij de stemming van het Goldstonerapport in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Dat rapport stuurt aan op intern strafrechtelijk onderzoek naar de schendingen van het internationaal humanitair recht
door Hamas en Israël. Dat zou een eerste en cruciale stap naar gerechtigheid zijn.

Zoals John Ging, de directeur van de VN-organisatie voor Palestijnse vluchtelingen UNRWA in Gaza, aangeeft, is er geen vrede mogelijk zonder gerechtigheid. “De wereldmachten lijken het internationaal recht vaak als iets voor naïevelingen te beschouwen en marginaliseren het. Maar zonder the rule of law krijg je onvermijdelijk the rule of the gun. Hoe kan je verwachten dat jongeren die opgroeien in een klimaat van wetteloosheid, respect hebben voor mensenrechten?” Als de internationale gemeenschap niet hamert op het respect voor het internationaal recht is een verscherping van de posities onvermijdelijk en blijft vrede een verre droom.

Wij vragen dat België binnen de Europese Unie het voortouw neemt om de onmenselijke blokkade te stoppen. België nam vorig jaar een duidelijk standpunt in en koppelde vooruitgang in het vredesproces als voorwaarde aan de opwaardering van de relaties met Israël. Wanneer minister Vanackere binnenkort naar de regio gaat, moet hij zeker een bezoek brengen aan de Gazastrook.

Zolang Gaza niet hoger op de politieke agenda wordt geplaatst en er belangrijke diplomatieke initiatieven worden genomen om te blokkade op te heffen, is de EU medeplichtig aan deze collectieve bestraffing.

Jos Geysels, voorzitter 11.11.11 - koepel van de Vlaamse Noord-Zuidbeweging,
Jan Renders, voorzitter ACW,
Rudy De Leeuw, voorzitter ABVV,
Annuschka Vandewalle, Algemeen Secretaris FOS,
Eva Brems, voorzitter Amnesty International Vlaanderen,
Pol De Greve, directeur Broederlijk Delen,
Bert De Belder, coördinator intal,
Jo Hanssens, voorzitter Pax Christi Vlaanderen,
Ludo De Brabander, Vrede vzw