AB Inbev wil 263 Belgische werknemers aan de deur zetten. In Leuven worden er 179 banen geschrapt. Het gaat om 31 arbeiders en 148 kaders en bedienden. Toen het nieuws eind vorige week bekend raakte, blokkeerden de vakbonden meteen de toegangspoorten tot het bedrijf in Leuven.

Vier dagen later staan ze er nog. Terwijl ze zich verwarmen aan een groot vuur, valt de levering van bier uit de brouwerij helemaal stil. Vanaf donderdag zou de bevoorrading van de winkels en de cafés in de problemen komen.

Bij de vakbonden willen ze dat niet meteen geloven. “In de eindejaarsperiode moesten we werken alsof het hoogseizoen was. Wij hebben hen heel nadrukkelijk gevraagd of ze een stock aan het opbouwen waren om eventueel een staking door te komen. Nee, nee, het gaat om vraag en aanbod op de markt, verzekerden ze ons. Allemaal leugens”, zegt ABVV-afgevaardigde Carlo Rombauts.

Hij is niet de enige werknemer die wijst op het geschonden vertrouwen. “Wij zijn zwaar ontgoocheld in het management. Wij worden geprezen als de flexibelste en de productiefste werknemers en dan krijgen we dit”, klinkt het.

Eensgezindheid
Maandag staken de vakbonden van alle vestigingen van Inbev de koppen bij elkaar. De eensgezindheid was groot, zegt ABVV-secretaris Kris Croonenborghs. “Iedereen is klaar om alles plat te leggen. Ale vakbonden zitten op dezelfde lijn zit: Inbev moet dit besparingsplan intrekken.
Dit is namelijk geen bedrijf in moeilijkheden.”

De cijfers spreken dat alvast niet tegen. Het aandeel van AB Inbev steeg vorig jaar met 129 % en was daarmee het op één na meest succesvolle aandeel van de Bel20. In 2008 bedroeg de nettowinst maar 1,29 miljard euro. Dat was het jaar dat Inbev diep in de buidel moest tasten om het Amerikaanse Anheuser-Busch over te nemen. Inbev moest daarvoor een pak schulden maken.

In 2009 lijken de winsten weer op pijl te komen. In de eerste drie kwartalen van vorig jaar liep de nettowinst van AB Inbev al op tot 2,983 miljard dollar.

“De enige reden achter deze herstructurering is nog meer winst maken. Een andere reden kan ik niet bedenken”, zegt Kris Croonenborghs.

Ook Luc Gysemberg van het ACV kan geen andere reden verzinnen. “Dit bedrijf maakt veel winst, wordt gedragen door de rijkste families van ons land, de CEO verdient miljarden aan bonussen. En net die mensen gaan ons dan komen vertellen dat we nog harder op onze centen moeten letten. Die aandeelhouders kicken op herstructureringen.”

In 1990 waren er 6.000 werknemers bij de brouwerij in België. Daar blijven er na talloze herstructureringen nog 2.700 van over. De bierconsumptie per inwoner daalde in België van 99 liter in 2000 naar 82 liter in 2008, bijna 20% dus. Het marktaandeel van Inbev steeg ondertussen wel.

Nog geen jaar geleden voerden de vakbonden symbolisch actie tegen de hoge werkdruk en tegen de fabelachtige bonus voor CEO Carlos Brito. Via gunstige aandelenopties had hij toen zicht op een bonus van 38 miljoen euro. Aan de huidige koers is die bonus nu al 77 miljoen euro waard.

De werkdruk is ondertussen niet verlaagd. “Er gaat geen dag voorbij of er is een delegee die contact opneemt: “Luc, het gaat hier niet meer”, zegt Luc Gysemberg.

ABVV-afgevaardigde Carlo Rombauts: “Hier is niks meer af te bouwen. Continu lopen hier 20 tot 30 interims rond om de vrachtwagens te laden. Sommigen krijgen geen verlenging van hun tijdelijk contract, maar worden dan de maandag daarop gevraagd om terug te keren als interim.”

Familiebedrijf
In een persbericht heeft AB Inbev het over “een meer gestroomlijnde en flexibele structuur en een verhoogde focus op de kernactiviteiten van het bedrijf”. De bierbrouwer wijst ook op de dalende bierconsumptie. In de eerste negen maanden van 2009 zouden de volumes van AB Inbev met 1,7 procent gedaald zijn.

“De West-Europese markt slabakt al een hele tijd,” geeft Luc Gysemberg toe. “Maar er zijn ook nog heel wat groeimarkten in de wereld. En zwengel je de biermarkt aan door hier nog eens 300 mensen aan de deur te zetten?”

AB Inbev is al lang niet meer de lokale brouwer van weleer. Sommige werknemers denken met weemoed terug aan die periode. “Ik ben hier dertig jaar in dienst. Van vader op zoon ben ik bij Stella gaan werken. Ik heb het zien en voelen veranderen. Vroeger voelde het aan als een familiebedrijf. Geen inspanning was ons te veel, maar dat werd ook gewaardeerd. Dat is langzaam veranderd. De echte teloorgang werd ingezet met de komst van de Brazilianen”, zegt BBTK-afgevaardigde Luc Coekaerts.

“Het personeelsbeleid is hier een dikke ramp. Door de obsessionele drang om kosten te besparen is men de mensen uit het oog verloren. We worden getreiterd. We hebben het hen al gezegd: jullie dwingen ons in een conflictsyndicalisme. Je kan hier alleen maar iets vastkrijgen als er gestaakt wordt”, zegt Luc Gysemberg van het ACV.

Verscherpen
Donderdag is er een verzoeningsvergadering gepland. Als de vakbonden dan nog altijd het bedrijf blokkeren, zouden er deurwaarders aan te pas kunnen komen. “Als ze dat doen, zullen de acties verscherpen”, zegt Luc Gysemberg.

Gysemberg: “De werknemers van Inbev hebben het recht om in een bedrijf te werken dat een beetje stabiel is. Met een vast management want men verandert hier van directeur als ik van kousen. En met een goed personeelsbeleid. Of het ons gaat lukken, weet ik niet. Ik weet wel dat de mensen zeer fel gemotiveerd zijn. De manier waarop het bedrijf hier gerund wordt, gaan we proberen keren. Ik kan dat niet in China of Brazilië, maar hier zullen ze rekening moeten houden met een sterke vakbond.”