Israël wees de internationale kritiek op de inval af, met het eenvoudige standpunt van “een land mag zich verdedigen”. De vraag die velen zich stelden was: “Is dit verdediging of is dit een aanval”? Ondanks de chirurgische precisie waarmee men tegenwoordig kan bombarderen, vielen er toch 1500 burgerslachtoffers

Korte inleiding voor de vertoning

De documentaire start in de grenszone, waar Israël uit ‘veiligheidsoverwegingen’ de olijfboomgaarden heeft weggedaan. De boeren moeten maar hun plan trekken. Enkele minuten later zitten we in volle oorlog.

1/8 seconde uit de film

De filmcrew is in een hospitaal als er burgerslachtoffers toekomen. Het zijn kinderen en de hulp komt te laat. De crew wordt aangespoord alles te filmen, dit moet de buitenwereld zien.

Collateral damage

Burgerslachtoffers zullen in een oorlog, waarschijnlijk nooit volledig uit te sluiten zijn. Voor de aanval op het ziekenhuis kan Israël nog inbrengen, dat er een jeep bij het hospitaal stond. Die kunnen ze geïnterpreteerd hebben als oorlogsvoertuig.

Wij rijden mee met een ziekenwagen. Burgers komen melden dat er wat verder op het kruispunt, een ‘martelaar’ ligt. Ze hebben getracht hem weg te halen, maar ze werden beschoten. De ambulance rijdt er met volle sirenes heen. De dode ligt maar net op een draagberrie of ze worden door snipers beschoten. Een hulpverlener wordt in zijn been getroffen. Ze moeten het lijk met draagberrie achterlaten en vluchten voor hun leven. Dit is duidelijk niet per ongeluk. Dit is geen collateral damage.

Ook het gebruik van fosforbommen, waarvan we de bewijzen zien, is een doelbewuste keuze van Israël.

Het vernietigen van het magazijn van de Verenigde Naties, met medicijnen en voedsel is ook een doelbewuste keuze, alsook de Universiteit, de school met kinderen en ….
De internationale gemeenschap is schuldig

Het magazijn van de VN dat vernietigd wordt zit vol hulpgoederen van de internationale gemeenschap voor de Palestijnen. Er zijn gebouwen vernietigd, opgetrokken met middelen van diezelfde internationale gemeenschap. Buiten wat verbale kritiek, doet die internationale gemeenschap niets tegen Israël. Wij, belastingbetalers financieren zo mee de Israëlische oorlog tegen de Palestijnen.

Als na de film het licht niet was aangestoken zouden we nog lang sprakeloos zijn blijven zitten.

Midden-Oosten kenner Jan Cools gaf duiding

Als je net als ik geschokt bent door de gebeurtenissen, verspreid dan dit artikel of de website van ‘To Shoot an Elephant‘ onder je kennissen.

Ludo Keersmaekers van Intal

Als u meer wil weten over de laatste oorlog van Israël tegen de Palestijnen in de Gaza strook, kan je ‘To shoot an Elephant’ hier gratis downloaden.

Niemand heeft deze film als prettig ervaren

Het is een documentaire die blijft hangen en waarvan je sommige beelden zo snel mogelijk wil vergeten. Toch vind ik het goed dat hij getoond word. De wereld moet weten wat er gebeurt.