Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Exotisch gekruid 0110: Pili Ginga

Exotisch gekruid 0110: Pili Ginga

Naast internationaal erkende groepen zoals Zap Mama en Zita Swoon, spelen op 1 oktober ook enkele minder bekende groepen. In Brussel ontmoette ik de leden van Pili Ginga, een multiculturele groep, die de eclecticiteit van Brussel goed in ere houdt. Pili Ginga bestaat uit 7 leden, die dank zij hun verschillende achtergrond een open muzikale atmosfeer creëren, die niemand onbewogen laat.

joyfly.jpg

Joy Simar

Als ik zangeres en songwriter Joy Simar vraag hoe ze verzeild raakten in het project 0110, antwoordt ze nuchter: ‘Right time, right place!’. Maar over de reden van hun deelname aan het project 0110 zijn veel spraakzamer. ‘ Ikzelf ben half Vlaming half franstalig, zegt Joy, het is gek, soms bevind je je echt tussen twee vuren! We weten het al: 0110 pleit voor verdraagzaamheid, antiracisme, solidariteit... . Ik voel me enorm aangetrokken tot het project, en ben fier om hieraan deel te nemen.’

Elk lid van Pili Ginga is enthousiast over het project. In hun groep, met muzikale invloeden gaande van Africa, door Zuid –en Oost-Europa, tot het Amerikaans continent, is verdraagzaamheid geen abstract concept. Het maakt deel uit van elk van hen. Volgens Francis Perez, guitarist, heeft de mens de ingeboren nood zich te onderling te vermengen. ‘Het is net als muziek. In de muziek mengen de genres zich ook, het is net een levende taal die zich telkens opnieuw herdenkt.’

Veronique Jerome, achtergrongzangeres, heeft een meer filosofische kijk op verdraagzaamheid. Véronique Jérome, AKA ‘HiQ’, zegt dat naar haar idee ‘...het woord verdraagzaamheid naar grenzen verwijst. Iets zoals: “tot hier kan ik dit of dat verdragen” en dus : “als je dit of dat doet, duw je me tot m’n grenzen”. Als ik aan een grens denk, denk ik aan m’n huid... M’n huid is m’n grens tussen binnen en buiten. Maar een grens waarmee ik de buitenwereld waarneem. Een grens waarmee ik met iemand in contact kom. Een grens waarmee ik voel. Een grens waarmee ik weet waar ik stop, en waar jij begint. Ik weet dus alleen wie ik ben doordat ik m’n grenzen verneem, als ik voor de grenzen van een ander sta.’

Bij de vraag of hun deelname een duidelijke boodschap is voor het Vlaams Belang, vindt zangeres Joy Simar het te simplistisch uitgedrukt. ‘De concerten van 0110 gaan over verdraagzaamheid en tolerantie. Volgens mij concepten die toepasselijk zijn in alle lagen van de bevolking, in alle subculturen. Wat met de werknemer en zijn discriminerende aanwervingpraktijken? Of de politieke elite die er maar staat bij te kijken? De jonge “Marokkaan” die mij op straat 'sale pute' achterna roept omdat ik met een rokske op een fiets rijd? En de goede huisvader in zijn BMW die de knopjes van zijn auto naar beneden duwt als hij ‘nen buitenlander’ ziet passeren? (the ever irritating "clic!") Achterbakse werknemers die hun collega's de dood in pesten? Getoeter en een verschrikkelijke 'fuck u' als je is iets mis doet tijdens het auto rijden? De zeer populaire stereotiepen die de gemiddelde Belg wel eens in een conversatie laat vallen: de “Walen zijn lui”, en “les flamands sont des fachos”, de “Marokkanen zijn criminelen”, de “Albanezen zijn maffiosi”, enz.. Ik zie in alle lagen van de bevolking aspecten van onverdraagzaamheid, racisme, antisolidariteit, onverschilligheid... Je hoeft hiervoor geen extreemrechtse ideeën op na te houden.’

Is er dan een oplossing om de maatschappij verdraagzamer te maken? ‘Onverdraagzaamheid, racisme, antisolidariteit verbannen? Ach, zegt Joy, ‘t is gewoon overal, en ja t’is blijkbaar een cliché, maar het begint écht wel bij jezelf.’

www.piliginga.com, ... een groep waarvan we nog veel van gaan horen spreken...