Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Gentenaars voor een verdraagzame, open en gastvrije stad.

Gentenaars voor een verdraagzame, open en gastvrije stad.

Op zeer korte tijd slaagden Freek Neirynck, Guido De Leeuw, Eric Goeman er in om via muziek en gezelligheid een laatste oproep te doen voor een verdraagzame, open en gastvrije stad Gent in het kader van de gemeenteraadsverkiezingen in Gent. Het was een aangenaam kluwen van gedreven mensen en politicie die met overtuiging het grille weer trotseerden waardoor vandaag dan toch de zon scheen in het schone Gent.

DSC_4447.jpg

In het centrum van de stad op de Korenmarkt was een podium waarop enkele artiesten en bekende Gentenaars het wandelende en winkelende zaterdagnamiddagpubliek onderhielden.

Om 15u vertrok er een feestelijke manifestatie vanaf het podium over de Korenmarkt, door Lange Munt, Vrijdagmarkt, Beverhoutplein, Sint-Jacobs, Belfortstraat, Botermarkt, Braunplein, Cataloniëstraat, terug naar podium op Korenmarkt.

Veel bekende Gentenaars droegen een spandoek met “Gentenaars voor een verdraagzame, open en gastvrije stad”. De manifestatie werd feestelijk begeleid door een drumband (Tiriband) en multiculturele fanfare (John Snauwaert and friends).

Bekende Gentenaars die hun steun verleenden aan de manifestatie waren: Vanessa, Djamel, Chokri Ben Chikha, Freek Neirynck, Walter De Buck, Guido De Leeuw, Geertrui Daem, Pierke Pierlala, Pascale Platel, Nic Balthazar, Lieven Debrauwer, Etienne Bruneel, Pier De Kock, Luk Baeckeland, Peter Verhelst, jan marmenout.

Luister hier naar de toespraken van Eric Goeman, Nic Balthazar en Kadèr.

Meer foto's op Minomedia.

DSC_4442.jpg
DSC_4377.jpg
DSC_4403.jpg
DSC_4408.jpg
DSC_4383.jpg
DSC_4456.jpg
DSC_4480.jpg
DSC_4498.jpg
DSC_4387.jpg
DSC_4400.jpg
DSC_4490.jpg
DSC_4354.jpg
DSC_4407.jpg
DSC_4418.jpg

Tekst op de flyer die deze middag werd uitgedeeld.

Wie angst heeft kan niet moedig zijn!
Veiligheid en democratie: Sociale bescherming.
"We hebben alles geprobeerd, maar niets is gelukt", zo wordt vaak gezegd. Extreem-rechts blijft groeien. Maar hebben we echt alles geprobeerd?
Hebben mensen geen goede redenen om bang te zijn? Wat doet de overheid om die angst weg te nemen.?

We leven in het rijk van de angst. Er zijn 'kutmarokkaantjes' die handtassen jatten. In de supermarkt liggen 'plofkippen' die zijn ingespoten met water.
Misschien hadden ze ook vogelpest. Veel rundsvlees draagt sporen van hormonen. uit Amerika komt genetisch gemodificeerd graan op onze markt. Uit Afrika komen mensen met aids.
Uit Oost-)Europa komen mensen op onze arbeidsmarkt. Terrorisme is een permanente dreiging geworden. Wat ons nog te wachten staat met de klimaatverandering weten we niet.
Hoe lang zullen de olieprijzen blijven stijgen. Zal ons pensieone niet worden verminderd? Is er morgen nog werk? En zo niet, zal er dan een werkloosheidsuitkering zijn?

Al deze problemen worden vaak op één hoop gegooid om een verhaal van angst en twijfel te verspreiden. Angstige mensen zoeken bescherming.
Het is dan perfect rationeel dat ze kiezen voor een partij die beweert hen die bescherming te kunnen bieden.

Er zijn echter twee manieren om mensen veiligheid te bieden. Men kan zorgen voor 'meer blauw op straat', om kleine criminaliteit tegen te gaan en mensen gerust te stellin. Wie angst heeft, vraagt orde en wettelijkheid. Meer politie wordt als een efficiënte bescherming ervaren.

Men kan ook sociale bescherming bieden. Men kan ervoor zorgen dat mensen zich geen zorgen hoeven te maken over de dag van morgen, over de toekomst van hun kinderen, over hun baan. Het lijdt geen twijfel dt een stad, een regering of een internationale instelling die werk en sociale zekerheid biedt, die mensen weer een perspectief op een beter toekomst geeft, op steun van die mensen zal kunnen rekenen. Of met andere woorden, men kan extreem-rechts ook op sociaal-economisch vlak bestrijden.

Het Vlaams Belang biedt politiebescherming en wil de sociale en economische rechten afbouwen. Attac vraagt de sociale bescherming.

Attac vraagt een sterk sociaal beleid, een beleid waar ook de vakbonden zicht kunnen voor inzetten, hier en in de derde wereld. Een wereld waarin iedereen rechten heeft en niemand bang hoeft te zijn. Een wereld waaring angst niet langer als bron van macht wordt gebruikt. Een geëmancipeerde wereld, bevrijd van angst en onzekerheid. Een wereld met democratie.