Dinsdag 17 oktober is het werelddag van het verzet tegen
extreme armoede.

Toevallig worden er nu ook cijfers vrijgegeven over armoede bij allochtonen. 58,9 procent van de personen van
Turkse herkomst en 55,6 procent van de mensen van Marokkaanse origine in ons land hebben een inkomen dat onder de Europese armoedegrens van 777 euro per maand ligt. Dat blijkt uit de voorlopige resultaten van een onderzoek in opdracht van de Koning Boudewijnstichting. Van de Italianen in België leeft 21,5 procent onder de armoedegrens; voor de autochtone Belgen is dat 10,16 procent.

Opvallend is dat ook alle andere groepen van niet-Belgische afkomst een hoger risico lopen om in armoede te leven. Uit de studie komt bovendien naar voor dat 38,7 procent van de personen van Turkse herkomst en 25 procent van de mensen van Marokkaanse origine maandelijks moeten rondkomen met minder dan 500
euro.

Armoede kent dus geen kleur en discrimineert niet: ook allochtonen hebben hiermee te kampen.

Jammer genoeg is het zo dat de zelforganisaties van allochtonen en de armenorganisaties bijna niet samenwerken teneinde te strijden tegen deze (kans)armoede. L'union fait la force is nochtans ook hier van toepassing. De gebundelde krachten kunnen veel sterker wegen.

Zo was er onlangs bv. de heisa rond de nieuwe Vlaamse Wooncode. De minister van Wonen had bij de uitwerking hiervan hoofdzakelijk geluisterd naar de behoeften van de huisvestingsmaatschappijen. Het gevolg was een inperking van woonzekerheid van elke sociale huurder (allochtoon of autochtoon), door de invoering van een proefperiode. Jammer genoeg werd er in de media hoofdzakelijk gefocust op de taalvereiste die eveneens werd ingeschreven in de wooncode. Allochtone zelforganisaties protesteerden hiertegen. Het zou veel nuttiger geweest zijn om samen met de armenorganisaties een aantal eisen op tafel te gooien. Lobbyen is pas succesvol als de krachten gebundeld worden.

Hopelijk gebeurt dit in de toekomst meer.