Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Met Kabalo ('Het Paard') spoorslags naar Kananga

Met Kabalo ('Het Paard') spoorslags naar Kananga

Uitgeslapen als hij is, ontketent Kabalo = "Cheval " = alle duivels. We zijn donderdag 3 november, 6u20 in de ochtend. Kabalo haalt alles uit zijn moto. Nog 120 km te gaan voor we in Kananga aankomen. En dan wil hij het hele eind terug, 240 km naar Mweka, om daar vanavond nog voor het donker aan te komen.

Kabalo.jpg

Dinsdagavond heb ik vernomen dat de MONUC (de VN=macht in Congo) voor zaterdag géén helicopter meer naar Mweka stuurt om me naar Kananga te brengen. Er zat niets anders op dan een motard te zoeken. Woensdag om 15u20 zijn we vertrokken, met acht uur onmogelijke pistes voor de boeg. Kabalo had er toen al een complete shift opzitten en het was hem aan te zien: hij gaf geen heel frisse indruk meer. Maar we schoten goed op, soms aan 50 km per uur ploegend en sleurend door het mulle zand, soms glibberend en slippend door het slijk, door holle wegen waar het water van de onweders alleen maar nog diepere sleuven door de weg trekt. Dan kruisen we een taxi en zegt de chauffeur: als jullie om 20 uur niet in Demba zijn, kunnen jullie beter onderweg overnachten. Ik begrijp van Kabalo dat Demba op nog 60 km van Kananga ligt, "du goudron" zegt hij, maar er zijn daar auto's overvallen en 's nachts is de wijde omgeving van Kananga naar het schijnt onveilig.
Om halfacht tegenslag: een "ampoule" van de koplamp brandt door. We kunnen niet verder. We slapen in de "paroisse" van Beneleka. We zijn halfweg. Ik ben er niet rouwig om. Vier uur schudden en bumpen achter op een terreinmoto was te doen, méér zou echt te veel zijn.
De volgend ochtend is Kabalo uitgeslapen, hij geeft vol gas, zeker als hij weer een strook zand voor de wielen krijgt, dan schakelt hij naar vijfde.
Na anderhalf uur, zo rond 8u, zijn we in Chibambula op 90 km van Kananga. De tank valt droog. En benzine is in dit dorpje niet meteen te vinden. Kabalo neemt zijn moto bij de hand en laat zich naar de markt leiden. Ik wandel achterna, voorbij het schooltje van leem, voorbij de nette huisjes, voorbij de bittere armoe van Congo's binnenland. Het oponthoud haalt een flinke hap uit onze timing, maar ik ben er dankbaar voor: ik word nog maar eens met met neus op de harde waarheid gedrukt, hoe de mensen op het land moeten leven.
Om 11u komen we aan in Kananga. Kabalo dropt me bij de zusterkes van het Centre Tabor waar Blanche, een andere Eurac=observator een kamer voor me heeft gereserveerd. Kabalo bukt naar zijn achterwiel: vier gebroken spaken, het gehavende pad van Mweka tot Kananga teistert zijn materiaal.
Nog een uur later gaan we een hap eten in de stad: Danielle is erbij, een Franse observatrice, en Henriette van Paco die voor de observatoren praktische zaken regelt. Dan strijkt daar een parlementair uit het Bemba=kamp neer: hij is aan het feesten, alsof de overwinning binnen is. _

raf

Gepost door raf
04.11.2006

Tags