Koen Stuyck29 november 2006 – 13:27

Wetenschappers zoals Dr. Goeminne weten heel goed dat de resultaten van een op wetenschappelijk verantwoorde wijze gevoerd onderzoek nog steeds maar een beperkte relevantie hebben: ze zijn enkel juist binnen de controleerde grenzen van het onderzoek. Door onderzoeksresultaten onbeperkt te extrapoleren zonder rekening te houden met andere omgevingsfactoren knaag je aan de relevantie van de cijfers.

Goeminne legt de vinger op één van de pijnpunten van de moderniteit, namelijk de 'laboratoriumcultuur.' Die gaat er van uit dat je, om een probleem op te lossen, het fenomeen best uit zijn context haalt en in een steriele omgeving onder strikt gecontroleerde omstandigheden bestudeert. Dat heeft ons al veel vooruitgang opgeleverd maar ook veel ellende. Vooral omdat de resultaten vaak gepresenteerd worden als algemeen geldend. Met nefaste gevolgen: politici verschuilen zich achter cijfers om geen knopen te hoeven doorhakken; industriële lobbygroepen misbruiken wetenschappelijke cijfers voor hun eigen doelstellingen en verschuiven het algemeen belang naar de achtergrond. En tenslotte de publieke opinie die begint te twijfelen omdat diverse specialisten elkaar tegen spreken (ook al gaat het enkel om een normaal wetenschappelijk debat).

Het siert Dr. Goeminne dat hij uit zijn traditionele rol treedt en meer durft te zijn dan enkel wetenschapper. Hij neemt zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid op als intellectueel. En dat is nodig. Want onze samenleving is gebaat bij wetenschappers die zich niet voor de kar laten spannen van politici en belangengroepen. Je hoeft overigens geen wetenschapper te zijn om te weten dat opnieuw de nucleaire kaart trekken een gevaarlijke en onverantwoorde keuze is. Een beetje basiskennis en een gezond gevoel voor verhoudingen is meer dan genoeg.