De manifestatie werd georganiseerd door Stopthekillings.be, een brede coalitie van vakbonden, ngo's en andere organisaties. Deze campagne zette zich op de kaart op tien december van vorig jaar toen een duizendkoppige fakkelwake naar de Filippijnse ambassade trok om de politieke moorden aan te klagen. Sindsdien zijn er echter al terug tientallen moorden te betreuren.

Siche B. Gandinao was één van de slachtoffers. Zij was een actief lid van Bayan Muna en een lokale boerenorganisatie. Haar schoonvader, de provinciale verantwoordelijke van deze organisaties, werd op 8 februari omgebracht door een doodseskader. Gandinao getuigde enkele dagen later voor Philip Alston, de Speciale Rapporteur van de Verenigde Naties. Alston kwam na zijn missie in de Filippijnen, mede door haar getuigenis, tot de slotsom dat het Filippijnse leger achter de moordcampagne zit. Mevrouw Gandinao moest het op 10 maart met haar leven bekopen toen ook zij viel onder de kogels van een doodseskader.

Met de verkiezingen van 14 mei in het vooruitzicht neemt de politieke repressie in de Filippijnen nog toe, dat bewijst de arrestatie van de progressieve volksvertegenwoordiger Satur Ocampo. Hij wordt beschuldigd van een meervoudige moordzaak in het jaar 1985. Dat de zaak intussen verjaard is, deert de autoriteiten niet om Ocampo, van de populaire oppositiepartij Bayan Muna (Het Volk Eerst), op enkele weken voor de verkiezingen te arresteren. Het wordt zelfs absurder als men weet dat Ocampo van 1976 tot 1985 als politieke gevangene in de kerkers van dictator Marcos doorbracht. Meer nog, hij moet voorkomen in een rechtbank op het afgelegen eiland Leyte. Met een lang aanslepende rechtszaak in het vooruitzicht komt dat in feite neer op een verbanning voor deze populaire politicus.

De manifestatie bestond voornamelijk uit syndicalisten van het ACV en mensenrechtenactivisten van intal, Quinoa en enkele politieke partijen. Een delegatie met Guy Tordeur en Caroline Vanpoucke van ACV, sp.a volksvertegenwoordiger David Geerts, de Filippijnse mensenrechtenadvocaat Edre Olalia en Wim De Ceukelaire van intal-Filippijnengroepen België werd ontvangen door vertegenwoordigers van de minister. Tijdens het onderhoud drukten de leden van de delegatie erop dat de grens van het toelaatbare in de Filippijnen al lang bereikt is en dat een krachtig signaal van ons land noodzakelijk is. Het antwoord was omhuld in het gebruikelijke diplomatieke taalgebruik maar liet toch merken dat ook de officiële instanties bezorgd zijn. Er werd beloofd dat minister De Gucht of premier Verhofstadt die bezorgdheid zouden uiten in een officiële brief aan de Filippijnse presidente Arroyo. Daarnaast werden de plannen van de Europese Unie besproken om een onderzoeksmissie naar het land te sturen. De mensenrechtenactivisten drongen erop aan dat België in die missie een voortrekkersrol zou spelen.

Na het onderhoud besloot de actie met een korte toespraak van Guy Tordeur. Hij bedankte de aanwezigen en vroeg hen om de zaak te blijven opvolgen. Buitenlandse zaken had immers uitdrukkelijk gevraagd om elkaar op de hoogte te blijven houden en informatie over de mensenrechtensituatie in de Filippijnen uit te wisselen. De waakzaamheid van Belgische vakbonden, politici en ngo's over de veiligheid van hun Filippijnse collega's is dus zeker een stimulans voor ons land om een actieve rol te spelen.