Pol Van Camp03 april 2007 – 15:35

In het programma Ter Zake van de VRT van 1 april verklaarde de minister dat de beslissing van een Brugse rechter om een gezin uit Kazachtstan niet uit te wijzen omdat de kinderen goede schoolresultaten halen, "juridische nonsens" is. Hij steunt zich daarbij o.m. op uitspraken van de Raad van State ( RVS).

We zien dat minister Dewael zich graag voordoet als een consequent iemand, een democraat die de wet naleeft, de adviezen volgt van de RVS, de beslissingen van de overheid en van de ministerraad naleeft enz...

De realiteit is nochtans helemaal anders. We stellen vast dat de minister zich nogal anders voordoet naargelang het in zijn kraam past. Enkele voorbeelden kunnen dit illustreren.

- Op hetzelfde ogenblik van zijn stoer optreden in Ter Zake, wijzen de federale ombudsmannen in hun jaarverslag op de meer dan duizend klachten (meer dan 40 % van al de de klachten) over de werking van de dienst vreemdelingenzaken (DVZ), een dienst die onder de bevoegdheid valt van de minister. Men kan spreken over kafkaiaanse toestanden op de DVZ. Het gaat over de gebrekkige werking en niet opvolgen van de vele aanbevelingen.

- Ook het eigen charter voor een klantvriendelijke overheid, dat in 2006 in de ministerraad van 23 juni werd goedgekeurd wordt niet nageleefd. Dat charter stelt o.m. dat elke aanvraag bij een overheidsdienst moet behandeld worden binnen een redelijke termijn. Deze termijn mag in principe een maximumtermijn van vier maanden niet overschrijden. Voor ingewikkelde dossiers streeft de dienst naar de behandelingstermijn van maximum acht maanden.
Nochtans......vele vluchtelingen moeten jaren wachten op een beslissing, zelfs ingeval van medische dossiers. Soms gaat het over meer dan negen jaar!

- In verband met het statuut van subsidiaire bescherming legt de minister de adviezen van de RVS wel naast zich neer. Het subsidiair beschermingsstatuut werd, eind 2006, specifiek ingevoerd voor vluchtelingen die geen individuele vervolging kunnen aantonen maar waarvan het leven wel ernstig wordt bedreigd door willekeurig geweld ten gevolge van een binnenlands gewapend conflict, zoals het geval is in de meeste regio’s in Afghanistan. Zowel de media als NGO's als rapporten van de VN, o.m. de veiligheidsraad van 11 september 2006, bevestigen dat de veiligheidssituatie de afgelopen jaren enkel is verslechterd. Ook internationale organisaties zoals UNHCR zeggen dat deze mensen niet mogen teruggestuurd worden naar Afghanistan. En toch beslist minister P. Dewael de adviezen van de Raad van State niet te volgen en de aanvraag voor een subsidiair beschermingsstatuut van de hongerstakende Afghanen niet in overweging te nemen.

- Allerlei vluchtelingen, die om technische redenen niet naar hun land terug kunnen, worden door de minister niet geregulariseerd, krijgen geen verblijfsvergunning en worden door de minister verplicht in de illegaliteit te leven en misdrijven te plegen. ( zij mogen niet werken en moeten om te overleven stelen of zwartwerk verrichten ) Zo zijn er de Bhutanese vluchtelingen die een uitwijzingsbevel krijgen en als ze vragen om terug te keren naar hun land niet terug mogen en niet terug kunnen. Ondanks het feit dat de dienst vreemdelingen zaken en de minister hiervan op de hoogte zijn, weigeren ze hiervoor een regeling te treffen. Is dat een rechtsstaat en een democratie waardig?

Het zijn maar enkele van de vele voorbeelden die we kunnen geven over de houding van de minister en de gebrekkige werking van DVZ. Evenveel voorbeelden kunnen we geven over de willekeurige regularisaties. Die laatsten worden ook aangeklaagd door Vluchtelingenwerk en F.A.M. die daarvoor op 4 en 5 april een actie voeren op het Muntplein te Brussel.

Minister Dewael neemt zijn dromen ook voor werkelijkheid als hij beweert dat er geen draagvlak is voor een algemene regularisatie van de mensen zonder papieren. Wekelijks zijn er betogingen van mensen die op straat komen voor deze eis en voor de afschaffing van de gesloten centra. Deze acties zullen niet afnemen maar vermeerderen tot de minister maar ook de politieke partijen inzien dat er een oplossing moet komen voor de mensen zonder papieren.

Tot slot willen we toch beklemtonen dat ook de parlementairen een grote verantwoordelijkheid dragen inzake de asielproblemen. Zij zijn het die wetten stemmen maar ook de controle moeten uitoefenen op de regering en op de werking van de overheidsinstellingen. Zij kunnen de minister ter verantwoording roepen en desnoods een vertrouwensstemming vragen.

De vereniging “recht op migratie” is tevens van oordeel dat er geen ernstige regeling kan komen voor de mensen zonder papieren zonder een ander migratiebeleid dat uitgaat van het recht van elke mens op een menswaardig bestaan en van het recht op migratie. Daarnaast moet er ook dringend gewerkt worden aan de grondoorzaken van ongewilde migratiestromen: oorlogen en wapenleveringen en het uitblijven van duurzame economische en sociale ontwikkeling.
De volgende regering heeft veel werk aan de winkel!

Pol Van Camp
woordvoerder
www.rechtopmigratie.be