De Vlaamse kranten zijn nogal mild voor Sarkozy, als ik vrtnieuw.net mag geloven. "Sarkozy is de man die Frankrijk goed zal kunnen gebruiken", schrijft De Standaard. "Sarko kan dat deblokkeren en op Europees vlak zal zijn overwinning ongetwijfeld de Frans-Duitse motor aanzwengelen."

Of we daarmee op weg zijn naar een socialer Europa en een Europese grondwet waar wij ons als sociale beweging achter kunnen scharen, is nog maar zeer de vraag.

Felicitaties voor Sarkozy kwamen er ook van de Libanese oppositie-partij Hezbollah. Uit beleefdheid of hopen zij echt dat zij van Sarko meer steun mogen verwachten dan van Chirac?

Is de democratische verkiezing van Nicolas Sarkozy tot Franse president een bedreiging voor de democratie? Is er bijvoorbeeld een reden voor democratische landen om de samenwerking met Frankrijk stop te zetten, zoals andere 'democratisch' landen hun erkenning weigerden voor de Palestijnse regering van Hamas in de Palestijnse gebieden en daarbovenop hun financiële steun aan de Palestijnen opschorten, waardoor de economie en de sociale voorzieningen van de Palestijnen verder achteruitgaat en ongekende dieptepunten bereikt.

Is er nog hoop voor Frankrijk met Sarko als president? Ja, in de mate dat het signaal van de Franse bevolking dat de politiek over hen moet gaan, de drijfveer wordt van de nieuwe leider. Ja, in de mate dat de opositie met Ségolène Royal en François Bayrou hun stempel kunnen drukken op het publieke debat, voorstellen kunnen doen en hun achterban kunnen mobiliseren om een tegengewicht te vormen voor rechts.

Zijn er bedreigingen voor Frankrijk met Sarko als president? Ja, in de mate dat het volk inslaapt, dat zij genoegen nemen met enkele maatregelen van Sarkozy om de economie aan te zwengelen. Ja, in de mate dat hij thema's als nationale en internatione solidariteit, werkgelegenheid, verdraagzaamheid, en ecologie op een technocratische manier zal behandelen, zoals de liberalen dat overal ter wereld trachten te doen. Zo'n behandeling bestaat immers niet uit oplossingen, maar uit ronkende verklaringen, slogans met meer naambekendheid dan inhoud, boeken met vakwerk in de foto's en de lay-out, en lapwerk in de analyse en synthese van het onderwerp. Doet dit niet akelig denken aan wat er overblijft van een publiek debat in de USA, waar de opositie tot op internet en in de filmzalen wijd verspreid is, maar in de uitvoering van het beleid geen enkel gewicht heeft, in tegenstelling tot mega-bedrijven zoals Bechtel en "laat de energie los" Halliburton?

Ook in Duitsland onder Merkel zijn er corporaties waar Jan Modaal beter niets van afweet. Is het zo'n samenleving dat we willen? Wanneer Sarkozy publieke bezwaren naast zich neerlegt als 'naïef', 'zwak', of 'irrelevant' dan hoef je daar niet veel goeds vna te verwachten, maar heeft het veel weg van het discours van de Amerikaanse republikeinen.

Ik vrees dat de waarheid erger is dan wat de Vlaamse kranten ons voorhouden. Ik vrees dat we een Bush in Frankrijk hebben en dat zullen we merken bij de eerste internationele, preventieve oorlog die de Amerikaanse republikeinen willen voeren.