Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Marc-Antoon

Marc-Antoon's blog

Klimaatflop G8: Westerse media leggen schuld bij arme landen

Het ziet er in L'Aquila niet goed uit voor het klimaat. En wat doen de media? Blaming the victim!

De New York Times legt de schuld van meet af aan bij de ontwikkelingslanden van de G5. “The world’s biggest developing nations, led by China and India, refused Wednesday to commit to specific goals for slashing heat-trapping gases by 2050, undercutting the drive to build a global consensus by the end of this year to reverse the threat of climate change,” zo luidt de inleiding van het artikel Poorer Nations Reject a Target on Emission Cut.

Een compleet misleidende voorstelling van zaken: de arme landen zijn net misnoegd over het compleet gebrek aan concrete engagementen, op korte termijn, van de rijke landen (lees reactie Greenpeace).

Ook typisch: in latere paragrafen worden de argumenten van China en India wel min of meer correct weergegeven (kwestie dat je hoogopgeleide lezers met verantwoordelijke functies in het wereldsysteem toch min of meer deftig geïnformeerd zouden zijn). Maar de toon van de berichtgeving is gezet.

Bizar is ook het stuk dat De Standaard op haar website publiceert: “G8 en groeilanden akkoord over doelen klimaatbescherming.” Op het eerste zicht in tegenspraak met de inleiding van het bericht in de New York Times, maar vooral: een titel met relevantie nul (zeg ons liever waarover ze het niet eens zijn: de verdeling van de lasten).

En ook hier wordt de schuld bij de ontwikkelingslanden gelegd: zij zijn weigerachtig. Terwijl de G8-landen worden voorgesteld als de drijvende kracht achter de inspanningen om in december in Kopenhagen tot een 'nieuw ambitieus mondiaal klimaatverdrag' te komen.

Wat symbolisch wordt onderstreept door de electrische wagentjes waarmee de leiders in L'Aquila voor de camera worden aangevoerd.

Conclusie: de rijke landen willen de planeet redden, maar het Zuiden doet lastig.

Lees meer / 1 comment(s)

"Ze doen alsof er niets is gebeurd": de media over Panama, de Nakba en Tienanmen

De twintigste verjaardag van 'Tienanmen' gaat niet onopgemerkt voorbij. Reconstructies van de feiten, interviews met nabestaanden, getuigenissen van Westerse journalisten ter plaatse,... Zelfs cultuurprogramma's willen weten hoe de gebeurtenissen op het Plein van de Hemelse Vrede nazinderen in Chinese romans en films (BBC World, 4 juni 2009).

Aan invalshoeken geen gebrek. Mooi! Maar eerder een bewijs van de volgzaamheid dan van de creativiteit van onze Westerse pers, helaas. Want waarom leggen onze media niet dezelfde ijver aan de dag om de herinnering levendig te houden aan enkele andere gebeurtenissen uit datzelfde jaar 1989?

Aan de bloedig onderdrukte volksopstand in Venezuela bijvoorbeeld, die voor een déclic zorgde bij de jonge soldaat Hugo Chavez. De Venezolaanse veiligheidsdiensten van de pro-Westerse president Carlos Andrés Pérez maakten tussen de 275 en 3000 mensen af, al naar gelang de bron. Hebt u op 27 februari de herdenkingsspecial gelezen van De Standaard of Libération? Niet dus.

Panama
Of neem de illegale militaire invasie van Panama door de VS, eind 1989. “December 1989, a large tenement barrio in Panama City wiped out, 15,000 people left homeless. Counting several days of ground fighting against Panamanian forces, 500-something dead was the official body count, what the U.S. and the new U.S.-installed Panamanian government admitted to; other sources, with no less evidence, insisted that thousands had died; 3,000-something wounded. Twenty-three Americans dead, 324 wounded.” (meer)

Hebt U daar onlangs nog iets over gelezen in Libération of De Standaard? Of in the Washington Post? Ik niet... (1)

Hypocrisie
Nochtans verschenen in elk van deze kranten de afgelopen dagen stukken over 'hoe de Chinese overheid de herinnering aan Tienanmen probeert uit te wissen'. “Ze doen alsof er niets is gebeurd,” luidt het in De Standaard (3 juni 2009). 'Stolp van stilte', herhaalt Mia Doornaert vandaag (4 juni 2009).

Zoveel huichelarij is toch hemeltergend? Schrijven ze dat ooit over zichzelf? Over hoe ze zelf alle 'ongepaste' weetjes uit ons historisch bewustzijn proberen weg te gommen? Ter herinnering de definitie van hypocrisie: “Hypocrisy is the act of being less critical of oneself than of others.”

De ene dissident...
Bovenstaand citaat over Panama komt van William Blum. Ooit werkte hij voor het State Department. Daarna schreef hij "Killing Hope: US military and CIA interventions since World War II". 56 hoofdstukken vol bloedige data die we allemaal zouden kunnen herdenken... Het boek wordt allom erkend als een standaardwerk, maar sinds Ossama Bin Laden hem citeerde in een videoboodschap (wat kan Blum daaraan doen?) is hij niet meer welkom op Amerikaanse campussen.

We wachten nog steeds op een interview met deze 'West Bloc dissident' (titel van z'n autobiografie) in De Standaard of Libération... Maar de ene dissident is de andere niet, natuurlijk.

(Libération presteerde het trouwens om op de tiende verjaardag van de illegale NAVO-aanval op Joegoeslavië - waarvan het dagblad destijds in 1999 een fervente voorstander was, moddercampagnes tegen tegenstanders incluis - geen letter over dat 'humanitaire' bloedbad te schrijven. Onder de NAVO-bommen kwamen toen tussen de 1200 en 5700 burgers om het leven.)

Nakba
Tot slot, om dit stukje over "ze doen alsof er niets is gebeurd" (over geschiedenisvervalsing dus, ook wel negationisme genoemd) af te sluiten: de Israëlische regering keurde op 24 mei – onder luid protest van lokale mensenrechtenorganisaties, die uiteindelijk hun slag thuis haalden – een voorstel goed van een member of Knesset van de racistische partij Yisrael Beiteinu om openbare herdenkingen van de Nakba te verbieden. ('An-Nakba' is Arabisch voor 'de catastrofe', de term waarmee Arabieren de oprichting van de staat Israël benoemen. Daarbij werden 250.000 Palestijnen verdreven.)

Overtreders van dit Israëlische herdenkingsverbod zouden tot drie jaar cel riskeren. Hebt U daarover een verontwaardigde reactie gelezen in De Standaard? Ik ook niet.

-----

Noot
(1) Bedenking: hoe kan ik nu weten dat ze in december 2009 niet zullen schrijven over de twintigste verjaardag van de invasie van Panama? Als het verleden onze gids mag zijn: in elk geval heeft De Standaard er niets over geschreven op de negentiende verjaardag van dat bloedbad, terwijl de 19de verjaardag van Tienanmen wél breed werd uitgesmeerd, uiteraard. Daarover wordt zelfs het hele jaar door bericht: 'Tienanmen blijft gevoelig liggen' (DS, 26/7/2008), 'Tienanmen-moeders vragen onderzoek' (DS, 28/2/2009).

Lees meer / 0 comment(s)

“Frankrijk terug in de Navo? Een schande!”

Dit weekend treedt Frankrijk na 43 jaar terug toe tot het militaire commando van de NAVO. De Fransen die ik op het actiekamp ontmoet zijn daar natuurlijk niet over te spreken.

“Voordien hadden we ten minste een schijn van onafhankelijkheid,” zegt Hamen, die deel uitmaakt van het kunstenaarscollectief La Conf. “Dat werd geapprecieerd in het Zuiden, onder meer in de Arabische wereld. Nu plaatsen we ons duidelijk in het Westerse kamp, dat als één blok verschijnt. Dat is allesbehalve positief voor Frankrijk. (Ik zeg wel schijn van onafhankelijkheid. Onze soldaten in Afghanistan bewijzen dat je geen deel moet uitmaken van het militaire commando van de Navo om mee te doen aan haar imperialistische oorlogen.)”

HQ naar Straatsburg?
Hij vertrouwt me nog een gerucht toe dat de ronde doet (“à vérifier”). “Het Europees Parlement in Straatsburg is altijd omstreden geweest. De deal zou zijn dat het Europees Parlement definitief naar Brussel verhuist, en het Navo-hoofdkwartier naar Straatsburg komt.”

Wat verder bots ik op drie generaties vredesactivisten. Ze zijn met hun busje afgezakt vanuit Normandië. Annick, de grootmoeder: “De NAVO is een militaire organisatie zonder bestaansrecht. Alleen de Verenigde Naties zijn legitiem. Die moeten de problemen oplossen op een zo pacifistisch mogelijke manier. De Navo is alleen een bron van misdaad, van steeds meer oorlog – in de toekomst misschien wel tegen China, India of Rusland. Wij van de Mouvement de la Paix zijn tegen oorlog in het algemeen, en zeker tegen kernwapens. Frankrijk heeft er, helaas. Daarmee schendt ons land het Handvest van de Verenigde Naties. Er mochten geen kernmachten bijkomen, en de bestaande kernmachten moesten hun arsenaal afbouwen. Dat gebeurt niet.”

Franse wapenindustrie
Was de toetreding nodig om de Franse wapenindustrie een boost geven? “Vanuit kapitalistisch standpunt ongetwijfeld wel, maar het is een schande,” vindt Annick. “Frankrijk is één van de grootste wapenproducenten van de wereld. We verkopen aan de ene én aan de andere partij - zodat ze elkaar zouden kunnen afmaken. Wij zeggen: we moeten stoppen met wapens maken en verkopen. Laten we een punt zetten achter de wapenwedloop!”

Le monde diplomatique besteedt deze maand een dossier aan de kwestie, onder de titel 'Reddition de la France au coeur de l'Otan' (pp. 4-5).

Lees meer / 0 comment(s)

De betoging voor Gaza door de ogen van de VRT

Aan een hartverwarmende dag kwam weer eens een deprimerend einde toen we 's avonds zagen wat de VRT van de fenomenale solidariteitsbetoging voor Gaza maakte.

De wondere diversiteit van de optocht werd herleid tot “de meeste betogers kwamen uit de allochtone gemeenschap.” Vervolgens ging bijna alle aandacht naar 'de relletjes na afloop'. (Stel je voor dat de sportredactie op dezelfde wijze de aandacht zou afleiden van een spectaculaire voetbalmatch...). En kwestie van het 'journalistieke evenwicht' te bewaren was er ook nog een onkritische reportage over een kleine pro-Israëlische samenscholing in het Antwerpse Albertpark “voor vrede in het Midden-Oosten en begrip voor het Israëlische optreden,” zoals Wim De Vilder het presteerde uit te drukken.

Dat wil zeggen: na de angstaanjagende massa irrationele, emotionele, extremistische (want) Arabische vredesbetogers, hoor je als kijker eindelijk 'jezelf': de zionistische stem van de rede.

Perfect gestroomlijnd. Natuurlijk ligt de schuld bij Hamas. “Wat zou U doen als U 's avonds gaat slapen en U weet dat 45 seconden later U een rocket op Uw kop kan krijgen? Dat moet stopgezet worden. Dat is het eerste. Je kan niet beginnen discussiëren als beide kampen niet akkoord zijn dat we stoppen met geweld,” aldus een Israël-fan. En Diane Keyser van het Forum der Joodse Organisaties voegt er vanop het podium aan toe: “Er is slechts één voorwaarde die moet worden vervuld, namelijk de wederzijdse erkenning: respect voor elkaar en voor elkaars recht op bestaan.”

En dat wordt gewoon zonder kanttekening uitgezonden... Pijnlijk hoe het journaal verwordt tot een onkritisch doorgeefluik van dergelijke leugenachtige mystificaties, in plaats van ons iets te leren over de feiten achter dit bespottelijke discours. Zie daarvoor liever de blog van de Franse journalist Alain Gresh.

Contrast: om ons een beeld van de betoging in Brussel te vormen moesten we het stellen met een fragment van een geëmotioneerde man die zich amper kon staande houden en moest roepen om verstaanbaar te zijn. De journalisten weten goed dat hij zichzelf en de hele betoging natuurlijk de dodelijke beschuldiging van anti-semitisme op de hals haalt omdat hij over 'de Joden' spreekt: “De Joden vinden altijd een uitvlucht. Ze houden zich niet aan het VN-reglement”. Ik hoor de hypocriete verontwaardiging nu al: wat een schandelijk amalgaam uit de jaren 30 (en dat terwijl de zionistische propaganda uiteraard wél steevast meticuleus het onderscheid maakt, right?)

Misschien had de openbare omroep beter één van de organisatoren geïnterviewd, bijvoorbeeld Ludo De Brabander? Pech: die hadden ze immers al nodig om te antwoorden op de compleet groteske vraag “Is het niet onverantwoord om in deze tijden van spanning zo'n betoging te organiseren?”.

En zo bleven ze bij de VRT comfortabel doorbomen over 'het geweld van de allochtone jongeren in het centrum van Brussel' in plaats van over de kern van de zaak: een ongeziene nationale massabetoging tegen de Israëlische slachtingen in Gaza.

Lees meer / 8 comment(s)

Media en racisme: hoe gekleurd is het TV-journaal?

Een tijdje geleden zat ik voor het eerst van m'n leven in het panel van een debat. Toch wel een beetje spannend, vond ik... Voor een zaal studenten mochten we commentaar geven op de resultaten van een onderzoek naar 'de representatie van etnisch-culturele minderheden in het Vlaamse TV-nieuws'. Een debat over media en racisme dus. Hieronder enkele van de bevindingen, voorzien van m'n commentaar.

180px-Carlos-Smith.jpg

1) Context?

De eerste vastelling van de onderzoekers deed ons eerlijk gezegd de wenkbrauwen fronsen: “Journalisten en nieuwsmakers geven wél voldoende achtergrondinformatie in hun nieuwsberichtgeving over allochtonen.”

De vraag is natuurlijk: wat versta je onder 'achtergrondinformatie'? De onderzoekers bleken een extreem minimalistische definitie te hanteren. Ik blijf liever bij mijn standpunt dat goede contextualisering in het nieuws totaal ontbreekt – zeker ook bij interculturele thema's.

Want wat is die 'context'? Racisme natuurlijk (geen 'verzinsel' maar een fenomeen dat zich laat meten in harde cijfers: discriminatie op de arbeidsmarkt, achterstelling op school, op de woningmarkt, oververtegenwoordiging in de armoedecijfers,...) Sorry hoor, maar die context ontbreekt in het nieuws (en in de media in het algemeen) totaal. (We krijgen wél allerlei krantenbijlagen en uitzendingen over 'de Islam' over ons heen, maar dat noem ik geen 'goeie achtergrondinfo', want het gaat meestal om een opéénstappeling van clichés en veralgemeningen die niets te maken hebben met (a) de ongelooflijke diversiteit aan religiebeleving bij moslims, laat staan met (b) hun concrete dagdagelijkse leven. En vooral: wat leert zo'n bijlage mij over het racisme in Vlaanderen, nochthans onze 'collectieve verantwoordelijkheid'?)

Deftige 'achtergrondinfo' ontbreekt dus totaal, maar hoe komt dat? Door de commercialisering van de media, onder andere. Journalisten krijgen steeds minder de kans om zich te specialiseren en om onderzoek te doen. Ze moeten presteren: drie, vier, vijf artikels per dag afleveren, steeds meer. Ze worden niet vrijgesteld om een thema of een gemeenschap te leren kennen, er boeken over te lezen, te netwerken en contacten op te bouwen, zodat genuanceerde informatie binnenstroomt vanop het terrein... Want dat is economisch niet verantwoord! En wat is daarvan het resultaat? Dat we blijven steken in het spectaculaire evenement. Pas als er iets 'gebeurt' - een aanslag, een radicale uitspraak van een imam, relletjes,... (of ietwat ontschuldiger: het begin van de ramadan) – dán is er plots 'nieuws'. En dan moeten de journalisten er op een drafje heen hollen. Maar ze komen toe zonder bagage, of met als enige bagage hun eigen vooroordelen - niet met kennis van zaken. Dus: 'context in het nieuws? forget it!' En het feit dat je met vrijwel exclusief 'witte' redacties zit, helpt natuurlijk ook niet. Dat levert eigenlijk een extra soort ideologische filter op: het nieuws wordt gemaakt vanuit 'witte vooroordelen'.

2. Braaf op je plaats in de sportrubriek

Een andere vaststelling uit het onderzoek was minder verrassend: "Je ziet meer allochtonen in het sportnieuws dan in de items over binnen- of buitenlandse politiek."

“Waarom verbaast mij dat niet?,” dacht ik spontaan - “in het sportnieuws zijn ze natuurlijk volstrekt ongevaarlijk!” En ik moest denken aan die fameuze, heroïsche foto uit 1968 (cfr. supra).

Natuurlijk mag je het TV-publiek vermaken als 'gekleurde' entertainer. Natuurlijk mag je als atleet gouden medailles voor 'het vaderland' binnenrijven op de Olympische Spelen. Maar deze historische foto leert ons ook wat er gebeurt als je die grens overschrijdt. Nadat deze sportlui op het Olympisch podium hun vuist in de lucht staken als symbool van Black Power en de strijd van de burgerrechtenbeweging, kregen ze de hele media over zich heen en toonde het land haar racistische gelaat.

Dat mechanisme speelt ook hier, vandaag. Natuurlijk mag een Marokkaan of een Congolees een doelpunt maken voor de Rode Duivels, graag zelfs, merci. Misschien kan hij zelfs de Gouden Schoen winnen. Maar je gaat toch niet het risico lopen om aan 'allochtonen' te vragen wat ze denken van onze buitenlandse politiek??? Van het feit bijvoorbeeld dat onze regering zich inschrijft in de Amerikaanse militaire strategie om met bombardementen de moslimwereld onder de knoet te houden (F-16's naar Afghaisten)? Nee, want dan zouden ze wel eens iets maatschappijkritisch kunnen zeggen... Steek ze dus weg bij sport en entertainment. Daar loop je dat risico niet, en je kan bovendien uitpakken met hoe divers, open, on-racistisch we wel zijn. Als ze maar niets zeggen over politiek.

3. Kant kiezen

Onvermijdelijk vraagje tijdens het debat: “Is het wel de taak van de media om vooroordelen weg te werken?”. Je kan die vraag natuurlijk ook omkeren. Is het de taak van de media om vooroordelen te bevestigen? (Dat is anders wel wat ze dag in dag uit doen.)

“Maar we moeten toch 'neutraal' zijn?,” is het vervolg. Nee, want dat is gewoon onmogelijk: je moét kant kiezen. Je leeft in een wereld van belangenconflicten en je kan daar niet boven gaan staan. Van journalisten moeten we niet eisen dat ze geen kant kiezen, maar dat hun informatie correct is. (En wat mij betreft mogen we ook eisen dat ze nieuws brengen over relevante maatschappelijke fenomenen. Structureel racisme is zo'n fenomeen, waar ik in de media nochthans weinig over leer.)

4. Het grotere plaatje: racisme in het wereld-syteem

Op het einde kwam wat mij betreft de interessantste vraag: "Waarom denken we bij “allochtonen” aan Marokkanen of Turken, en niet aan al die Nederlanders en Fransen in België?"

Ja, waarom eigenlijk? Dat kan je alleen verklaren als je racisme ziet in zijn breedste geopolitieke context: de verhoudingen van ongelijkheid en onderdrukking op wereldschaal. (Kortom: de uitbuiting van de Derde Wereld door het Westen.) Racisme is daar altijd een essentieel onderdeel van geweest. Om al die veroveringen, roof, slavernij, kolonialisme en imperialisme goed te praten - aanvaardbaar te maken - heb je natuurlijk theorieën nodig die de mensen uit het Zuiden voorstellen als 'anders', en meer bepaald: als minderwaardig.

Dat grotere plaatje is essentieel om het debat over allochtonen en migratie en integratie enzovoort in ons hedendaagse Vlaanderen te begrijpen. Want waar zijn we bang van? Dat landgenoten met roots in Afrika of de Arabische wereld de vertegenwoordigers zouden zijn van die verdrukte volkeren. Dat ze zich er solidair mee zouden voelen en hier – in het hart van het systeem – zouden beginnen opkomen tégen die onderdrukking (en zo dus het systeem van uitbuiting en ongelijkheid in gevaar zouden brengen).

Dat verklaart het constante wantrouwen tegenover 'allochtonen', en vandaar de constante eis dat ze zich zouden "aanpassen": alle tekenen van hun herkomst afzweren, de geschiedenis vergeten, en elke dag bewijzen dat zij 'goede Vlamingen' of Europeanen zijn die Europa fantastisch vinden en zich neerleggen bij de status quo. Vandaar ook de constante vraag dat zij zich zouden 'distantiëren'. Met als klassieke, absurde, steeds terugkerende voorbeeld: de eis dat 'allochtonen' zich verontschuldigen voor wat iemand anders al dan niet in naam van de islam doet in Indonesië, Egypte, Soedan,...

BijlageGrootte
180px-Carlos-Smith.jpg14.83 KB
180px-Carlos-Smith.jpg14.83 KB

Lees meer / 21 comment(s)

[Debat] Hoe gekleurd is het TV-journaal?

Hoegekleurd.jpg

Hoe zit het met de representatie van etnische minderheden in het Vlaamse Televisienieuws?

Als je het ons vraagt voeren racisme, clichés, vooroordelen, hypocrisie en dubbele standaarden de boventoon. En niet alleen omdat de mainstream media een (neutrale) spiegel zouden zijn van onze (racistische) samenleving. Erger: de traditionele media spelen een actieve rol in het in stand houden en vernieuwen van racistische denkbeelden, en – waar nodig – in het fnuiken van anti-racistische bewegingen (remember AEL?). En vooral: de effecten van deze 'oneerlijke' beeldvorming zijn niet louter symbolisch. De media helpen er de socio-economische en culturele achterstelling van minderheden mee legitimeren en (dus) bestendigen.

Of is dat radicale oordeel zélf een vooroordeel?

Cijfers
Goed nieuws voor wie van feiten houdt: er zijn vanaf nu ook cijfers. Studenten Communicatiewetenschappen van de Universiteit Antwerpen bestudeerden vier jaar lang, van 2003 tot 2007, het '7 uur'-journaal van VRT en VTM. Nu woensdag 19 november worden de resultaten voorgesteld tijdens een debat in Antwerpen.

Mogen komen commentaar geven op de bevindingen: Ico Maly (Kif Kif), Geert Declercq (VRT), Samira Bendadi (MO*), Marc-Antoon De Schryver (Indymedia.be) en... Mimount Bousakla (LDD). Moderater is Sacha van Wielen (GvA).

Waar: 19/11 om 19u30 in Aula R002, Rodestraat 14, Antwerpen.

BijlageGrootte
Hoegekleurd.jpg129.83 KB

Lees meer / 6 comment(s)

Wallerstein over Obama: "Fear and Hope"

Immanuel Wallerstein, één van de boegbeelden van de wereld-systeem analyse, wijdt z'n 245ste tweewekelijkse Commentary aan "Obama's Victory - Fear and Hope"

Wat deed Obama winnen en wat zal hij nu doen? En wat kan hij doen? Want:

"there are two situations, the two biggest, that are largely beyond his control - the transformed geopolitics of the world-system, and the catastrophic world economic situation. (...)

Can Obama accept the fact that the United States is no longer the world's leader, merely a partner with other power centers? And, even if he can, can he somehow get the American people to accept this new reality? (...)

As for the depression, it will no doubt have to play out its course. Obama, like all the other major leaders in the world, is a captain on a very stormy sea, and can do relatively little more than try to keep his ship from sinking altogether."

Toch kan Obama op bepaalde vlakken een verschil maken - in de VS zelf.

Lees het stuk op http://www.binghamton.edu/fbc/245en.htm

Van Wallerstein vind je op deze site ook nog deze analyse van de economische depressie.

Lees meer / 0 comment(s)

Yes we can, But we won't

De populaire opluchting is onvervalst, maar er zit een geurtje aan de georkestreerde verafgoding van Barack Obama. “Obama is verkozen, alles komt goed nu, blijf gewoon thuis, de strijd is gestreden.” Is dat de boodschap? Zeer welkom natuurlijk in deze woelige tijden.

'Yes we can,' titelt De Standaard vandaag. 'But we won't,' voegde Christophe daar spontaan aan toe. Cynisch? Op de eerste opdoffer hoefden we alvast niet lang te wachten: Obama picks pro-Israel hardliner for top post. In de analyse van De Standaard: 'Het is weer dagraad in Amerika' (6/11/2008).

Op Znet herinnert Mickey Z ons aan het palmares van de vorige democratische president, Bill Clinton:

“NAFTA; the repeal of welfare; the bombing of the Balkans, Iraq, the Sudan, etc.; Anti-Terrorism and Effective Death Penalty Act; Defense of Marriage Act, abandoning his pledge to consider offering asylum to Haitian refugees; backing away from his most high-profile campaign issue: health care; reneging on his promise to "take a firm stand" against the armed forces' ban on gays and lesbians; the invasion of Somalia; increasing the Pentagon budget by $25 billion; firing Jocelyn Elders; dumping Lani Guinier; renewing the sanctions on Iraq; ignoring genocide in Rwanda; passing a crime bill that gave us more cops, more prisons, and 58 more offenses punishable by death; the passage of the salvage logging rider; continuation of the use of methyl bromide; weakening of the Endangered Species Act and the Safe Drinking Water Act; lowering of grazing fees on land; subsidizing Florida's sugar industry; reversing the ban on the production and importation of PCBs; allowing the export of Alaskan oil; the telecommunications bill; unconditional support for the Israeli war machine, and not pardoning Leonard Peltier.”

Het is maar een selectie. Waren we dat na acht jaar Bush vergeten?

Zoals Michael Moore door zijn vreugdetranen heen opmerkt: There is big work to do.

Dit is echt geen tijd voor de-mobilsatie.

Lees meer / 3 comment(s)

Coming up à BXL

Enkele thema's waar veel rond te doen is in de Hoofdstad, ook in de komende weken. Ter inspiratie en als stof voor discussie telkens ook enkele voorbeelden van onze berichtgeving so far...

Voici quelques thèmes récurrents dans notre capitale. Ils seront d'actualité dans les semaines à venir. Pour vous donner matière à débattre et de quoi vous inspirer, voici aussi quelques exemples de ce que l'on en a fait jusqu'içi...

-------

De strijd van de "mensen zonder papieren"
/La lutte des "sans-papiers"

Er zijn constant betogingen, kerkbezettingen, hongerstakingen,...

Voorbeelden:
"Langzaam sterven voor vrijheid" door Alex Wolf:
http://www.indymedia.be/nl/node/29685

"[Hongerstaking oorlogsvluchtelingen] “Is er op deze wereld dan echt geen plaats voor ons?”" door Han:
http://www.indymedia.be/nl/node/29201

"[Fotoreportage] Nationale manifestatie: “Respecteer het regeerakkoord, regularisatie nu!”"
http://www.indymedia.be/nl/node/28332

Coming up:
- Samedi 4 octobre à partir de 14h : 3, place Gilson à 1170 Watermael-Boitsfort (Maison Communale): 24 heures de chansons pour une régularisation... Une autre image des "Sans-Papiers" (... c'est le projet un peu fou qui a germé dans la tête de William Sandoval, un artiste équatorien « sans-papiers », mais pas sans talents.)

Info: www.24hdechansons.be

---------

De Wooncrisis/La Crise du Logement

Voorbeelden:
"Ministerie van de Wooncrisis voert twee weken lang actie tegen woningtekort"
http://www.indymedia.be/nl/node/29690

"[Video] De la difficulté de se loger à Bruxelles"
http://www.indymedia.be/nl/node/29686

Coming up:
- 5 tot 17 oktober: Twee weken van acties/deux semaines d'action du Ministère de la Crise du Logement

Info: www.wooncrisis.be

- Samedi 17 octobre, Place Sainte-Catherine, 10h-14h:
Werelddag van verzet tegen armoede: muziek, theater, tentoonstellingen, stands, zowel van solidaire artiesten als van verenigingen waar armen het woord nemen.

Info: http://www.17oktober.be/kaderactiviteit.html

-------------

Ecologie

Mobilité,...

Voorbeelden:
"[Fotoreportage] Fietsers zijn zuurstof voor de stad"
http://www.indymedia.be/nl/node/29499

"Les cyclonudistes en promenade dans les rues de Bruxelles"
http://www.indymedia.be/nl/node/28190

"[Video] Oosterweelverbinding: de knelpunten op een rij"
http://www.indymedia.be/nl/node/28277

Coming up:
- Critical Mass/Kritische massa/Masse Critique: Chaque dernier vendredi du mois, 18h, Porte de Namur.

- De uitbreiding van de Brusselse Ring/Élargissement de la Grande Ceinture:

Info: http://www.bralvzw.be/node/1520

Vakbonden/Syndicats

Voorbeelden:
"[Reportage Photo] Les fonctionnaires bruxellois envahissent la capitale"
http://www.indymedia.be/nl/node/29594

Coming up:
Maandag/Lundi 6 oktober: Algemene staking/Grève generale
Actions dès 8h du matin

Holebibeweging/Mouvement Lesbigay

Er is in Brussel veel meer dan de BLGP (Gay Pride)...

Voorbeelden:
BLGP 2008
http://www.indymedia.be/nl/node/27619

Coming Up:
- Samedi 11 octobre, Bourse, 14-16h: Manifestation: "NI HOMMES, NI FEMMES : LE BINARISME NOUS REND MALADES !" Action de soutien aux genres fluides et intersexes

Info: http://www.genrespluriels.be

- 23 oktober tot 1 november: Pink Screens (Film Festival)
"Préparez votre attirail drag pour dix jours d’énergie 100% queer !"

Info: http://www.gdac.org/pink_screens_sommaire.php3?mlng=fr

Varia

Cultuur,...

Coming up:
- Nog tot 12 oktober: MASARAT: Festival van de Palestijnse kunst en cultuur, Les Halles

Info: http://www.masarat.be

- Zaterdag 18 oktober, 9h, UCL - Campus Woluwe Seminarie: "The Right to Health is not for Sale"

Info: http://www.indymedia.be/en/node/29134

Etc... Please Completez!!!

Lees meer / 0 comment(s)

Sarkozy blijft oude hoax over de Taliban herhalen

Afghanistan, waar ze je hand afhakken als je nagellak draagt...? Of hoe het cynisme van de Westerse propagandisten de wreedheid van de Taliban overtreft.

Die 10 dode Franse soldaten liggen natuurlijk op Sarkozy zijn maag. Maar, reageert hij met klem: "we mogen niet plooien!" Woensdag herhaalde hij in Kaboul nog eens waarom de Navo haar bezettingsoorlog absoluut moet doorzetten: voor de vrijheid van de wereld en, natuurlijk, voor de Afghaanse vrouwen.

Right, maar blijkbaar niet voor de waarheid... Sarkozy deed in zijn discours immers (on)handig beroep op een hoax die al jaren circuleert op internet, maar die al lang is ontmaskerd als een gefabriceerde leugen. Dat signaleert Alain Gresh van Le Monde diplomatique op zijn blog (Nouvelles d'Orient).

Het gaat om het verhaal dat de Taliban de hand van een vrouw hebben afgehakt omdat ze nagellak droeg. Dat is een bewering gebaseerd op de melding door Amnesty International in 1997 dat de Taliban in oktober 1996 het topje van een duim van een vrouw met nagellak zouden hebben afgehakt. In de aanloop naar de aanval op Afghanistan in 2001 werd dat bericht opgerakeld (en opgeblazen) door Alastair Campbell - de beruchte raadgever van Tony Blair - en tot spil gemaakt van een heus mediaoffensief.

De vorige keer dat Sarkozy deze oude leugen rondbazuinde werd ze al doorprikt door Christian Salmon, maar who cares? Het is voor de goede zaak!

Alleen, vraagt Alain Gresh zich af, "Si la liberté des femmes en Afghanistan préoccupait tellement l’Occident, on se demande pourquoi celui-ci n’a pas soutenu le régime communiste de Kaboul entre 1978 et 1992. A aucune autre période de l’histoire de ce pays, les femmes n’ont disposé d’autant de droits..." Of is dat een misplaatste vraag?

Lees meer / 1 comment(s)

Crisis in Georgië: bizarre reflexen in de Westerse pers

Alomtegenwoordige verbazing over de 'misrekening' van de Georgische president Saakashvili. Dat is wat me opviel bij het lezen van een reeks Westerse krantencommentaren van maandag 11 augustus over de crisis rond Zuid-Ossetië.

Je vindt die lijn in o.m. The Daily Mail, European Voice, Libération, Haaretz en The Financial Times. "How Mr Saakashvili could have imagined Putin would not respond to Georgia's sending in troops into South Ossetia is incomprehensible," luidt het.

Allemaal niet erg vleiend voor de Georgische president, lijkt mij: iedereen veronderstelt dat hij dom is! "Hij wou Zuid-Ossetië onderwerpen maar die naïeveling had niet door dat hij tot mislukken gedoemd was," zoiets. Is dat de meest evidente interpretatie?

Een ander verhaal
Enkel in de alternatieve media vind je stemmen die zijn intellectuele capaciteiten niet in vraag stellen. Maar... dan verschijnt er natuurlijk een heel ander beeld van de crisis die Saakashvili met zijn bombardement op Zuid-Ossetië ontkentende.

"A humanitarian disaster rather than a military victory was an integral part of the scenario," schrijft Michel Chossudovsky van Global Research. "If the objective were to restore Georgian political control over the provincial government, the operation would have been undertaken in a very different fashion, with Special Forces occupying key public buildings, communications networks and provincial institutions, rather than waging an all out bombing raid on residential areas, hospitals, not to mention Tskhinvali's University."

Zelfs de Financial Times geeft toe: "If Georgia had intended to seize South Ossetia, it would surely have first attempted to block the Roki tunnel, the only route for Russian reinforcements through the mountains from North Ossetia. Instead, Russian tanks came rolling in within hours of the Georgian attack on Tskhinvali." Toch houdt de krant vast aan de veronderstelling van een 'domme' Saakashvili, die zich gewoon misrekende...

'A degree of hypocrisy'
Bizar is ook dat Ruslands 'humanitaire interventie' bij de krantencommentatoren een diepe morele verontwaardiging opwekt: Georgië's nationale soevereiniteit geschonden! Enkel The Daily Mail is lucide genoeg om hierin "a degree of hypocrisy" te ontwaren. De Britse krant geeft toe dat "in moral terms [het Russische optreden] may be as defensible as our bombing of Belgrade, in wich many innocent Serbian civilians were killed".

(Het valt trouwens op dat de stroom aan commentaar en analyse zo weing feiten bevat. We moeten slikken dat Rusland 'disproportionate force' gebruikt, maar niemand probeert te weten te komen hoeveel doden de Georgiërs maakten, hoeveel de Russen...)

Blogger Adam McConnel verwoordt het probleem van het Westerse morele 'recht van spreken' kort en bondig: " If the U.S./NATO can bomb the infrastructure and civilians of Afghanistan, Iraq, and Serbia, and sponsor revolutions which put our puppets in power, who are we to tell the Russians that they can’t do the same, especially when the country/regions concerned are on their back door step?"

Lees meer / 0 comment(s)

Het antiterrorisme onder de loep

Wie het huidige nummer van het Belgische weekblad Le Journal du Mardi op de kop kan tikken (je hebt daarvoor dank zij de zomervakantie wat extra tijd: het volgende nummer verschijnt pas op 5 augustus), vindt daarin een uitvoerig artikel van Manuel Abramowicz: "L'antiterrorisme contre la démocratie?" (lees introductie).

"Zou het antiterrorisme gevaarlijker zijn dan het terrorisme zelf?," vraagt de auteur zich af. Een maand na de feiten blikt hij terug op de zwaar gemediatiseerde "ex-CCC"-affaire. U weet wel: de arrestatie van vijf leden van twee ultralinkse organisaties, Secours Rouge en het Bloc Marxiste-Léniniste (waaronder in feite slechts één 'echte' ex-CCC'er: Bertrand Sassoye). Na de vraag of hun arrestatie - en de gewelddadige wijze waarop die gebeurde - gerechtvaardigd was ("neen," stelt Abramowicz vast, "les indices contre eux sont extrêmement maigres") en de meer algemene vraag of er vandaag de dag in België überhaupt sprake is van een (zelfs minimale) terroristische dreiging uit ultralinkse hoek ("neen," zegt Abramowicz, overigens een erkend expert ter zake, "la plupart de ses théoriciens jugent la période actuelle comme non révolutionnaire. Les potentiels guérilléros urbains ne passeront donc pas à l'acte de nos jours") komt de rol van de media in deze mise-en-scène aan de beurt.

('Mise-en-scène' omdat deze affaire deel uitmaakt van "une stratégie parfaitement calculée visant à démontrer que le terrorisme menace toujours notre démocratie, que la lutte contre ce phénomène criminogène est efficace et que dès lors la loi antiterroriste est plus que jamais justifiée," aldus Ambramowicz. Want dat is natuurlijk wat meespeelt op de achtergrond van deze affaire: de Belgische antiterrorismewet van 19 december 2003 en de rol van het federaal parket, die steeds meer onder vuur liggen (kijk bijvoorbeeld maar naar de lijst van ondertekenaars van de petitie waartoe deze episode van de Belgische "war on terror" aanleiding gaf, of naar het standpunt van de voorzitter van de Orde van Vlaamse Balies)).

Volgzame media
De media maakten in deze affaire niet zo'n beste beurt. "Dès le lendemain des arrestations (...) l'ensemble des organes de presse est tombé dans le panneau en agitant le spectre du retour des redoutables CCC," stelt Abramowicz, die een aantal alarmerende krantenkoppen uit die dagen citeert: het rode gevaar leek helemaal terug. (Een zelfdzame uitzondering vond je toen op deze eigenste site.) Pas na verloop van enige tijd - geconfronteerd met de ondraaglijke lichtheid van het dossier - wordt een deel van de journalisten (niet alle!) wat kritischer voor de informatie afkomstig van het parket. Het ontlokt aan professor Jean-Jacgues Jespers van de faculteit Communicatie van de ULB de opmerking dat "le suivisme, l'inculture et l'apolitisme effarant de certains journalistes a de quoi faire peur" (geciteerd door Abramowicz).

---------

Irak

Vorige week verscheen op de website van het internationaal vermaarde Le Monde diplomatique trouwens nog een interessant artikel over een andere uitwas van het antiterrorisme: de Belgische en Franse processen (en straffen) tegen een reeks leden van netwerken van 'vrijwilligers voor Irak' ("Dérives de l'antiterrorisme" van Jean-Claude Paye, socioloog waarvan u binnenkort op indymedia.be trouwens een interview mag verwachten.) “Dans un conflit dans lequel la Belgique et la France ne sont pas partie prenante, ces tribunaux se donnent la compétence de déterminer, parmi les forces en lutte, celles qui sont légitimes et celles qui sont criminelles,” constateert Paye, die eraan herinnert dat het allemaal begon met een... illegale aanvalsoorlog tegen Irak door de VS en haar bondgenoten. Volgens hem schrijven België en Frankrijk zich beetje bij beetje in in een nieuwe juridische wereldorde van Amerikaanse makelij (de Military Commission Act van 2006 introduceerde het concept 'illegale vijandelijke strijder', een vernieuwing met verregaande gevolgen).

-----------

Voor achtergrondinformatie over de Belgische antiterrorismewet van 2003, die in feite een vertaling is van een Europese kaderrichtlijn, lees bijvoorbeeld A quoi sert une loi antiterroriste? of het standpunt van o.m. de Belgische mensenrechtenliga's. Zie ook onze berichtgeving over het DHKP-C-proces.

Lees meer / 0 comment(s)

Filmpjes over homofobie (Queer Easter 2008)

Uitleg over het hoe, waar en waarom van deze filmpjes vind je onderaan...



Stereotypes can make the world easier to understand, but they also can make it a whole lot more difficult. This can be especially true when one tries to find their own identity. So a little word of advice: try being yourself!



What to do when you feel attracted to people from the same sex? People can sometimes react very harsh, which only makes it more difficult to come out. But.. how long can one keep pretending?



What makes up a family? Does it necessarily have to be a mum and a dad that raise their children? And what happens when you've got two men or two women as parents? There's not always as big a difference as one may think...

Informeel leren: Spel werkt!

Op Queer Easter in Berlijn (zie vorige blogpost) heb ik ook veel bijgeleerd over het werken met groepen, ludieke leervormen, workshops,...

We vlogen er de eerste avond dadelijk in met een hele rits spelletjes, sommige mij totaal onbekend. Die spelletjes vervulden een dubbele functie: iedereen op z'n gemak stellen en snel elkaars namen leren kennen. Elke ochtend en bij het begin van elke workshop speelden we opnieuw spelletjes, die dan 'energizers' genoemd werden. En inderdaad: dat helpt om de swing erin te houden!

Die ludieke noot was trouwens geen overbodige luxe, want de inhoud van onze workshops was soms echt zwaar. Vooral omdat we werden uitgedaagd om onze gespreken over 'identiteit', 'homofobie', 'discriminatie' enzovoort heel persoonlijk te maken. Elkaar juist verstaan bleek daarbij niet altijd evident. Het maakte het leerproces soms moeizaam - en vermoeiend!

Hier is nog een fragmentje uit mijn noties:

De diversiteit aan talen en nationaliteiten zorgt ook voor communicatieproblemen. Om te beginnen: de contacttaal is Engels maar niet iedereen spreekt die taal even vlot... Maar dat is niet alles. Door het internationale karakter (of is het door het ongelijke niveau van 'politiek bewustzijn'?) gaat ook veel tijd op aan het uitklaren van onze concepten. Wat bedoelen we als we het hebben over 'geïnterioriseerde homofobie', 'ontkenning', 'comming out', 'discriminatie', 'heteronormativiteit'? Bedoelt een Italiaan, Zweed, Belg,... hetzelfde als een Est, Sloveen, een Rus, een Israëli,... als een hetero, lesbo, homo,...? Moeizaam proces, vermoeiend ook.

Dat bleek ook in mijn Media Working Group (Video). We komen elke dag samen en zullen tegen het einde van de week een paar YouTube-clipjes maken over 'homofobie'. De eerste dag namen we zeer uitgebreid de tijd om elkaar te leren kennen, via heel persoonlijke 'spelletjes'. Het "Schild" bijvoorbeeld, waarbij je zeven vragen moet beantwoorden: Waar ben je goed in? Welke van je noden vervul je het meest? Welke van je noden vervul je het minst? Wat is de gelukkiste tijd van je leven? Wie is de belangrijkste persoon in je leven? Wat zou je doen als je nog één jaar te leven had? Wat is je levensmotto? Hallo stelletje wildvreemden. Daarna een lang rondje over wat wij van deze Media Workshop over Homofobie precies verwachten en wat ons het meest interesseert. Dat duurde lang en het gesprek verliep heel associatief, chaotisch, verwarrend soms: zoeken naar common ground, duidelijke concepten,... Erg zwaar. Wat is hiervan de zin, vraag je je af na zo'n sessie.

De tweede sessie begon opnieuw met zo'n rondje soulsearching. Maar stilaan werd die zin ervan zichtbaar. De focus lag op 'identiteit'. Wat definieert je? Eén enkel ding? Wat het meest? Elk van ons moest vijf zaken op vijf briefjes schrijven en die opspelden. In een kring amputeerden we onszelf ronde na ronde van één van die eigenschappen. Welke eerst, wat blijft er over als laatste? Vaak was dat het interactieve, sociale, 'de anderen',... Eigenlijk was het hele proces van eliminatie bij velen zeer gelijklopend. Daarna een spel over stereotypen en hoe die tot vooroordelen lijden en zo tot discriminatie... En over hoe slachtoffers met plezier beulen worden, als ze de kans krijgen...

Veel blabla? Zo leek het eerst, maar deze spelletjes hebben ons wel toegelaten elkaar te leren kennen én openlijk te leren discussiëren over het moeilijke thema homofobie. Handig toen we de derde dag in kleine groepjes moesten beginnen werken aan ons filmpje. Ik werk samen met Julia (Wit-Rusland), Guy (Israel) en Bashia (Polen). We kiezen voor de verwarring van een lesbisch meisje? Is er een leven voorbij de stereotypes van barbie-hetero en kortgeschoren lesbo?

Van deze sessie onthou ik ook het belang van focus: ontdoe je verhaal van alles wat overbodig is, herleid het tot de essentie, tot enkele scènes. We werken met een heel eenvoudig computerprogramma.


Lees meer / 0 comment(s)

Militarisme en Holebirechten gaan niet samen

Net terug van Queer Easter, een seminarie in Berlijn over LGBT-thema's (LGBT staat voor "Lesbian, Gay, Bisexual and Trans"; wat we in België 'holebi' noemen dus). Niet echt een academisch congres, eerder een soort 'kamp' voor LGBT-activisten, met veel aandacht voor "informeel leren", teambuilding, creativiteit en plezier. Een fantastische week...

Niet dat de thema's van de workshops niet ernstig waren! Waar komt homofobie vandaan en hoe gaan we ermee om? Hoe zet je een lobby-campagne op? Wat is de relatie tussen LGBT-activisme en feminisme? En anti-racisme?

Het allerinteressantste was natuurlijk dat het een internationaal congres was. We waren met zo'n honderd deelnemers uit meer dan twintig Europese landen (aangevuld met Servië, Wit-Rusland en Israël).

Hier is één van de weinige flarden tekst die ik wist neer te pennen in één van de weinige 'vrije' momenten...

Ook interessant is de Israëlische delegatie. Op dit eigenste moment zit ik er middenin, eigenlijk. En ze hebben gelijk: ze zijn vreselijk luidruchtig. Zo luidruchtig en sociaal dat ik geen letter op papier zal krijgen, voorspellen ze. We zullen zien...

Eigenlijk zijn er twee delegaties uit Israël (eigenlijk zou ik moeten zeggen Bezet Palestina, I know...). Enerzijds zijn er de mensen van de fantastische socialistische jeugdbeweging NOV. Ze hebben honderdduizend leden, waarvan 20.000 Arabieren - dat is 1/5, net zoals het percentage Arabische burgers in Israël. Ze zijn tegen de bezetting en werken volgens de principes van Paolo Freires 'pedagogie van de onderdrukten'. Ik kan het vooral goed vinden met Guy, Myriam en Ra'ed: een jood, een moslima en een christen (niet dat ik het erom doe). Minder gecharmeerd ben ik door de tweekoppige delegatie van de sociaal-democratische oppositiepartij Maretz. Ze noemen zichzelf graag 'redelijk' links (in tegenstelling tot de onredelijke, vooral Arabische 'communisten'). Het lijkt wel of er voor hen geen Israëlische bezetting en onderdrukking bestaat...

Holebi's en oorlog
Anat van NOV heeft een interessante theorie over de positie van holebi's in Israel. Formeel erkent Israël een heleboel rechten van holebi's (veelal door de LGBT-beweging afgedwongen via de rechtbanken, trouwens, niet dank zij holebivriendelijke wetten gestemd in het parlement). Maar in de praktijk is homofobie overal, je coming out doen is een hel, de holebibeweging is marginaal,... Anat brengt dat in verband met 'de oorlog' - de constante uitzonderingstoestand waarin het conflict met de Palestijnen en de Arabische buurlanden de Israëlische samenleving gevangen houdt. Zoals iemand zei: Israël is geen land met een leger maar een leger met een land (22 procent van het Israëlische budget gaat naar Defensie, leert Ari mij).

Die greep van het leger op de samenleving - waarbij elke jongere verplicht wordt vier jaar legerdienst te doen - zorgt voor een ongelooflijke 'macho' omgeving. Maar bovendien is Israël gebouwd op 'angst', zoals Guy en Morag benadrukken. Ook dat is niet onmiddelijk een toestand waarin je snel geneigd bent om traditionele denk- en rolpatronen op de helling te zetten...

Lees meer / 0 comment(s)

VN-kritiek: waarom gaan de krantencommentaren enkel over de Vlaamse wooncode?

Als alle krantencommentaren het roerend eens zijn wordt het interessant. En het is weer zover, want een VN-comité heeft het gewaagd om... òns land te bekritiseren!

De Gazet van Antwerpen, het Belang van Limburg, het Laatste Nieuws, De Standaard, Het Volk, Het Nieuwblad,... iedereen - behalve De Tijd - schrijft erover vandaag, en iedereen - behalve De Morgen - is zwaar gechoqueerd.

Hoe durven ze?
"De VN zouden zich beter bezighouden met de échte problemen van de mensen. Zoals in Darfour bijvoorbeeld, of in Oost-Congo," aldus De Gazet van Antwerpen. Onbegrijpelijk immers hoe zo'n stelletje VN'ers durft een Westers land - en dan nog het onze, dwz. het meest beschaafde en gastvrije ter wereld, nml. Vlaanderen - de les te lezen! Zo misplaatst...

En zo oneerlijk! Want... 'de taalvereiste in de Vlaamse wooncode is een bij uitstek sociale maatregel', zoals ook de bevoegde minister Marino Keulen in alle media mag komen uitleggen. Maar ja, volgt spoedig de verklaring van de kroniekschrijvers: deze laag-bij-de-grondse aanval op Vlaanderens goede naam hoeft ons niks te verbazen, want het VN-comité heeft haar oor te luisteren gelegd bij... de Franstalige mensenrechtenliga!!!... (De Standaard). En zoals we allemaal weten: de Franstalige mensensoort doet niets liever dan Vlaanderen zwart maken.

Een Franstalig complot dus...

Bliksemafleider
Is dit een grap? Aan de impliciete laster tegen de Ligue des droits de l'homme wil ik niet eens woorden vuil maken (ik kan getuigen dat de LDH vér boven dit soort onzin verheven is, en je kan zelf met hen kennis maken op www.liguedh.be).

Maar vooral, zoals Christophe gisteren reeds schreef op deze site: "De paragraaf over de Vlaamse wooncode is maar één van de 22 bezorgdheden en aanbevelingen in het acht pagina's tellende rapport van het Committee on the Elimination of Racial Discrimination (CERD) van de VN."(Lees meer).

En dat lijstje bezorgdheden is niet mis: vreemdelingen worden zwaarder gestraft dan autochtonen, de segregatie neemt verontrustende proporties aan, de politie gebruikt “overdreven kracht” bij de uitwijzing van afgewezen asielzoekers, er is het hoofddoekenverbod in bepaalde scholen, er is gaapt een kloof tussen het aantal klachten wegens racisme en het beperkte aantal rechtzaken...

Waarom wordt dat allemaal verzwegen? Waarom die fixatie op de Vlaamse wooncode? Waarom vatten de media geen post aan de kabinetten van de federale minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael en de minister van Justitie Jo Vandeurzen (en zijn voorganger Laurette Onckelinx)?

Maar ja, dan toon je natuurlijk het hele plaatje, en dan zou je dus ook al die andere, minder makkelijk belachelijk te maken beschuldigingen moeten ernstig nemen... En dat past natuurlijk niet in ons positieve zelfbeeld, dat mensenrechtenproblemen automatisch classeert als is iets van moslims, Chinezen of Afrikanen, niet van ons!

Of hoe de communautaire reflex van de Vlaamse media ons handig belet om 'het échte debat' over onze homegrown Belgische mensenrechtenschendingen te voeren...

Lees meer / 8 comment(s)