christophe
23.12.2008
Wilfried Martens is terug. De politicus die al passé genoeg was om er een toneelstuk over te maken. En meteen zitten we ook terug in de jaren '80. De jaren van crisis toen er elk jaar licht aan het einde van de tunnel beloofd werd, het tijdperk van Poupehan, vallende regeringen, de bende van Nijvel, de CCC, de betogingen tegen de kernraketten, de Agusta-affaire, Reagan, Thatcher en baby-Thatcher. De tijd ook dat brillenglazen nog zo groot waren als de deksels van weckpotten. Martens staat in het collectief geheugen gegrift als de verpersoonlijking van die donkere jaren.
Lees meer / 15 comment(s)
