christophe12 juni 2007 – 18:16

Tijdens de aftiteling van de film “An Inconvenient Truth” worden de kijkers aangemaand om zoveel mogelijk politici aan te spreken over de dramatische gevolgen van de klimaatswijziging. In België nam Margaretha Guidone die raad ter harte. In het najaar van 2006 verzamelde ze tweehonderd politici waaronder zowat alle ministers voor een gratis voorstelling van de film in Kinepolis.

Even later raakte bekend dat het ledenaantal van Natuurpunt, de grootste Vlaamse natuurvereniging piekte. “De informatie in de pers over de klimaatconferentie, de klimaatfilm van Al Gore en het enthousiasme van de Vlaamse huisvrouw Margaretha Guidone, hebben ons zeker geen slecht gedaan”, glunderde woordvoerder Luk Daniels.

Van die optimistische sfeer bleef na de verkiezingen van zondag nog weinig over. De partijen die zwaar inzetten op het klimaat, kregen klappen (in het geval van sp.a) of bleven onder de verwachtingen (Groen!). Margaretha Guidone, kandidate op de Antwerpse lijst van sp.a-spirit, kon haar populariteit niet verzilveren.

Zelf was ze op 10 juni niet in het land. Ze woonde in India een conferentie bij. “Ik was blij dat ik even aan de mediaheisa rond mijn persoon kon ontsnappen,” zegt ze. Guidone kwam de afgelopen weken in een kleine mediastorm terecht met enkele controversiële uitspraken in Humo.

Hoe hebt u die periode beleefd?

“Dat was beangstigend. De journalist van Humo kwam plots af met allerlei moeilijke woorden als intelligent design of creatismos (sic). Ik had daar nog nooit van gehoord. Ik heb dus alleen maar mijn schouders opgehaald om te tonen dat ik niet wist waar hij het over had. Achteraf lees ik in het artikel dat ik daarmee instem. Wat later begint daarover in De Standaard een discussie over mij (tussen pdw en Wendel Trio, nvdr) alsof ik daar allemaal achtersta. Ik ben religieus, maar geen fanaticus. Ik ga als boeddhist misschien vier keer per jaar naar de tempel om bijvoorbeeld een cursus te volgen. Hoe kan je nu pleiten voor diversiteit en tegelijk zeggen dat er in het parlement geen plaats is voor religieuze mensen? Die journalisten wilden me alleen maar aanvallen op het beeld dat ze van mij hadden. Mij werd bijvoorbeeld helemaal niet gevraagd wat ik van chemotherapie vind, wel wat ik van alternatieve geneeskunde vind. Mijn zwager heeft longkanker overleefd dankzij chemotherapie. Dat zou ik hen dan wel verteld hebben. Waarom mij zo persoonlijk aanvallen?”

Maar denkt u dan niet dat je zo'n gevoelig en cruciaal onderwerp als de klimaatswijziging met heel wat voorzichtigheid en wetenschappelijkheid moet benaderen?

“Dat denk ik zeker wel. Maar ik zie ook die wetenschappelijke mensen niet zo vaak in de media. Heb jij van Yperseele (de klimatoloog die meeschreef aan het rapport van het VN-klimaatpanel, nvdr) vaak gezien? Of neem die jonge wetenschapper die Het Klimaatboek schreef (Peter Tom Jones, nvdr). Die heb ik ook nooit gezien. Die heeft geen enkele kans gekregen om zijn verhaal te vertellen. Ik heb mij ook nooit als specialist geprofileerd. Ik stel me altijd voor als huisvrouw. De mensen die ze aan kunnen vallen, pakken ze hard aan. De anderen zwijgen ze gewoon dood. Dat is heel oneerlijk.”

Wat hebben de milieubewuste politici verkeerd gedaan?

“Ik denk dat we nog meer van ons af zullen moeten bijten. We moeten de dingen zeggen zoals ze zijn. Je kan niet altijd netjes blijven. Achter de coulissen gebeurt van alles en de mensen weten dat niet altijd. Dat blijkt heel duidelijk in de reportage van Panorama over Electrabel, maar hoeveel mensen hebben daar naar gekeken? Ik denk dat ook de media in eigen boezem mogen kijken. Kernenergie en alternatieve bronnen aanspreken, daar is enorm veel geld mee gemoeid. Ik denk dat je de invloed van die energielobby niet mag onderschatten. Kijk alleen maar naar de miljoendeal die Electrabel sloot met Humo om de DVD van Al Gore te verdelen.”

Wat moet er dan gebeuren?

“Je moet de mensen wakker schudden. Dat is een werk van lange adem? Ik denk dat de vorige generatie politici dat wel durfde. Nu willen ze te goed overkomen, blijven ze te braaf.”

Hoe zit het met uw eigen politieke toekomst?

“Ik ga hard blijven meewerken bij de sp.a. Al is het achter de schermen, affiches plakken of zo. Ik denk dat we zullen moeten leren terug vechten vanuit de oppositie. Dat is helaas nodig.”

Heeft de sp.a u niet onvoorbereid voor de leeuwen gegooid?

“Ik heb trainingen gehad. Ik werd goed begeleid. Tegen wat ik meemaakte, kan je niet beschermd worden. Sommige journalisten hebben bewust geprobeerd mij te pakken en daar kan je niet op voorbereid worden. Die strijd was niet meer eerlijk op het einde.”