De toestand in Kosovo is nog steeds slecht. Er is geen oorlog meer. De Kosovaren worden niet meer met geweld uit hun huizen verdreven en vermoord. Maar Serven en zigeuners worden door de Servische regering aangemoedigd terug te keren naar Kosovo en genieten een positieve discriminatie voor het verkrijgen van werk en woningen. De Kosovaren voelen zich in de steek gelaten. Isa had de voorbije jaren graag gewerkt. Hij had een witte verblijfsvergunning en daarmee ontvang je wel OCMW steun, maar mag je niet werken. Hij heeft zelfs gevraagd om te mogen werken in plaats van OCMW steun te genieten. Het mag niet. Isa is een van de vele asielzoekers die hier graag belastingen zou betalen i.p.v. maandelijks steun te ontvangen. Op 04/05/2007 is het beroep voor de Raad van State verworpen. Einde traject? De OCMW steun is nu gestopt en de laatste hoop is gericht op een humanitaire beslissing. Acht jaar wachten op een uitspraak is te lang. Dit vraagt om regularisatie.

Isa's broer woont nog in Kosovo met zijn vrouw en drie kinderen. In de oorlog is het ouderlijk huis platgebrand. De eerste winter heeft het gezin in een tent doorgebracht. Een deel van het huis is opgelapt, maar er is geen geld om meer te doen. Het jongste kind van twee heeft ademhalings problemen. Overleven is de eerste prioriteit. Als het gezin Osmani naar Kosovo moet, kunnen ze met zijn vieren in 1 kamer en de armoede van hun familie alleen nog vergroten.

Hoboken, juni 2007, in een van de appartementen woont het gezin Osmani.

Ontbijt, Anisa en haar moeder vooraan op de foto, Andi en Isa achteraan. Hier spreekt men Nederlands. Zoals alle kinderen eten zij graag boterhammen met choco of confituur en houden ze van spelen.

Andi gaat naar het laatste kleuterklasje.. Anisa is net twee geworden en is ongeduldig om volgend jaar ook naar de kleuterschool te mogen gaan. Zij zijn beiden voor volgend jaar ingeschreven.

Anisa is een lief, rustig kind. Ze krijgt net als Andi veel aandacht.

'Mensen zonder papieren' het is een cynische omschrijving. De papierberg van de familie Osmani is aanzienlijk.

Er is constant bezoek van buren en vrienden.

Nazmyje begint te koken, pita's. Zonder vragen heeft ze voor mij ook een portie gemaakt. Dit is een gastvrijheid die ik bij ons niet ken.

Nazmyje rolt het deeg uit op het plastiek tafelkleed. Ze stooit er prei op en rolt het op. Dan gaat het op een bakplaat in de oven. Goedkoop en heel lekker.

Anna en haar man, zijn vrienden van het eerste uur. Ze is meter van Andi en heeft bij de geboorte de navelstreng van Anisa doorgeknipt.

Tijd voor het middagdutje.