han15 maart 2006 – 01:30

Wie is Ahmad Sa’adat en waarom wil Israël hem?
Ahmad Sa’adat (Abu Ghassan) is de secretaris-generaal van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP), de tweede grootste fractie van de PLO en de belangrijkste linkse Palestijnse beweging. Sa’adat zat sinds 2002 vast in de gevangenis van Jericho en wordt er door Israël van beschuldigd de opdracht te hebben gegeven voor de dodelijke aanslag op de extreem-rechtse Israëlische minister van Tourisme Rehavam Zeevi. De aanslag is door PFLP opgeëist als vergelding voor de executie van de vorige PFLP-leider Abu Ali Mustapha door het Israëlische leger. Zeevi was een van de grootste voorstanders van de buitenrechterlijke executiepolitiek en stond bekend om zijn uitspraken om alle Palestijnen uit Israël en de Palestijnse gebieden te verdrijven.
Sa’adat komt ondanks zijn gevangenschap op tijdens de jongste Palestijnse parlementsverkiezingen van 25 januari 2006 voor de PFLP en wordt verkozen. Een jaar eerder al had President Mahmoud Abbas laten verstaan dat er een kans bestaat dat Ahmed Sa’adat zou worden vrijgelaten. De overwinning van Hamas heeft er toe waarschijnlijk toe bijgedragen dat Israël meteen tot de actie is overgegaan door hem uit de gevangenis van Jericho te ontvoeren. Het vertrek van de Britse en Amerikaanse waarnemers die ter plaatse waren in het kader van een akkoord met de Palestijnse Autoriteit wijst er op dat hun regeringen vooraf op de hoogte werden gebracht van deze operatie en het Israëlische leger lieten begaan.

Was Sa’adat veroordeeld?
De Palestijnse Autoriteit heeft Sa’adat opgepakt onder druk van Israël en de VS, samen met de vier PFLP-leden die verdacht werden van de aanslag. Britten en Amerikanen zouden mee instaan voor de bewaking. Een Palestijns militair tribunaal veroordeelde de vier PFLP-leden tot 18 jaar gevangenis. Het Palestijns Hooggerechtshof stelde echter dat er geen bewijzen waren voor de betrokkenheid van Ahmad Sa’adat en oordeelde dat er geen legale redenen meer waren voor zijn aanhouding. Het vroeg de onmiddellijke vrijlating van Sa’adat. Het Palestijns kabinet weigerde dat, officieel omdat het vreesde voor zijn leven. Een woordvoerder van de Israëlische regering, Ra’anan Gissin zei inderdaad dat als hij niet voor de rechtbank moet verschijnen, Israël zal zorgen dat recht geschiedde.
Amnesty International zou kort nadien de Palestijnse Autoriteit oproepen om de uitspraak van het Hooggerechtshof te respecteren. In de zomer van 2002 zou het Israëlische leger de jongere broer van Sa’adat, een lager kader van het PFLP, in zijn huis in Ramallah doden.

Wie is het PFLP?
Het PFLP is opgericht in 1967 als een Arabisch-Nationalistische partij onder leiding van George Habash (tot 2000), een christelijke Palestijn. Vanaf 1969 zou de partij naar links opschuiven en de Marxistisch-Leninistische ideologie aanhangen, waarbij de Palestijnse strijd als onderdeel van een revolutie werd gezien voor de transformatie van de hele Arabische wereld. De beginperiode werd gekenmerkt door interne twisten. Eerst scheurde het Palestijns Bevrijdingsfront (PFLP-GC, in 1968) af, gevolgd door een afsplitsing door het Democratisch Front (DFLP). In de jaren zeventig geniet PFLP bekendheid voor zijn gijzelingsacties geleid door Waddi Haddad. In 1974 zou PFLP uit het uitvoerend Comité van de PLO worden gesloten tot in 1981.
Het PFLP weigert het bestaan van Israël als een joodse staat te erkennen en verzette zich van meet af aan tegen de Oslo-Akkoorden. Het houdt zich het recht voor op gewapend verzet met als doel de oprichting van één staat voor Palestijnen en Joden op heel het historische mandaatgebied Palestina. Het ziet de Palestijnse bevrijdingsstrijd ook als deel van de strijd tegen het VS-imperialisme en de vazalregimes in het Midden-Oosten. De partij was een tijdlang minder populair, maar dat zou sinds de aanslag op Zeevi veranderen. Een van Sa’adats doelstellingen was om de populaire basis van de PFLP weer te herstellen en om te vormen tot derde partij in het Palestijnse politieke landschap, een poging die zijn vruchten afwierp.

Wat zijn de bedoelingen van Israël?
Op 28 maart vinden er verkiezingen plaats in Israël. De huidige premier Olmert maakt met zijn partij Kadima (opgericht door zijn vriend Ariel Sharon) ook grote kans op het komende premierschap. Sinds enkele maanden lijkt het erop dat hij wil tonen dat hij een waardige opvolger is van Ariel Sharon. De buitenrechterlijke executiepolitiek wordt opnieuw systematisch uitgevoerd. Begin maart verklaarde Olmert dat hij, eens verkozen, een prioriteit zou maken van het definitief vastleggen van de grenzen van Israël (tot nu toe heeft Israël nog altijd geen officiële grenzen, er is enkel de internationale wapenstilstandslijn van 1949). Daarbij denkt hij aan de annexatie van de grote kolonies, de Jordaanvallei en het aaneensluiten van Jeruzalem met de joodse kolonie Maale Adumim, waardoor de doorgang van zuid naar noord op de Westelijke Jordaanoever voor de Palestijnen volledig wordt doorgeknipt. De politiek die Israël de laatste weken voert dreigt de toestand te doen escaleren, iets waar de Israëlische regering zich ongetwijfeld van bewust is.

Zo een escalatie komt de Israëlische regering immers niet echt ongelegen. Met een Hamas-leiderschap dat door het Westen wordt verguisd en geïsoleerd kan de reactie op het Israëlisch optreden al gauw gekanaliseerd worden als geweld onder de onverantwoorde leiding van Hamas. De Israëlische regering heeft het geweld ook nodig om het volledige traject van de muur te kunnen voltooien, want officieel gaat het om een ‘veiligheidshekken’, hoewel Olmert al heeft verklaard dat het traject van de muur min of meer de definitieve grens zal vormen. Tot nu toe hield Hamas al bijna een jaar een wapenstilstand in acht (‘hudna’). De inval in de gevangenis van  Jericho, een duidelijke provocatie, en de daaropvolgende reactie zou een einde van de Hudna kunnen betekenen, iets wat in het Westen zeker op nog meer negatieve reacties onthaald zal worden.

Ludo De Brabander

Noot
Een interview met Sa’adat door Mireille Court en Chris Den Hond verscheen in oktober 2005 in Uitpers, zie http://www.uitpers.be/artikel_view.php?id=1119 )

Het APP heeft een bericht verspreid naar aanleiding van de invasie in Jericho: http://www.11.be/index.php?option=content&task=view&id=10052