christophe09 september 2007 – 17:06

“Soms ben ik twee dagen onderweg, soms een hele week. De ene keer gaat de rit naar Zweden, de andere keer naar Spanje. In Zweden vallen de parkings mee: wel duur, maar je vindt er zowat om de 20 kilometer. Elders in Europa is het zeker na 19u een ramp om een plaats te vinden waar je rustig kan slapen. Na 22u moet je zelfs met je leven spelen want dan kan je vaak niet anders dan op een onveilige plaats staan: dubbel geparkeerd of op de pechstrook. Doorrijden naar een parking waar er misschien wel plaats is, mag niet want we moeten ons houden aan de Europese regels over rij- en rusttijden. Soms gebeurt het dat ik dan een afgelegen industrieterrein zoek. Daar vind je dan wel een parkeerplaats, maar nul voorzieningen. Een chauffeur heeft natuurlijk altijd wel wat eten bij, maar je kan niet altijd je maag vullen met een blik bonen. Na een lange dag op de weg heb je 's avonds ook wel een beetje nood aan sociaal contact."

"Onze nachtvergoeding bedraagt 30 euro per nacht. Dat is eigenlijk een compensatie omdat we 's nachts niet thuis kunnen slapen en dient dus in principe niet voor de onkosten die we maken. En met die 30 euro kom je trouwens niet ver als je daar elke dag je eten, drinken en douche mee moet betalen. Mijn vrouw rekende uit dat ik al snel 5 à 600 euro op doe per maand."

"Vrachtwagens zijn dan wel meer comfortabel dan vroeger, ik heb zelf toch nog 100 euro betaald voor een ingebouwde frigo. Veel vrachtwagens hebben ook alleen maar airco als ze rijden. Probeer dan maar eens in Spanje een middagdutje te doen in je cabine. Als Europa veiligheid zo belangrijk vindt, zouden ze daar ook beter enkele minimumnormen voor opleggen."

"Ontspanningsmogelijkheden zijn er bijna niet. Alleen in Duitsland heb je ontspanningslokalen. Waarom geen gratis internet bijvoorbeeld? Ik heb een abonnement op hotspot, maar bij de wegrestaurants moet ik bijna tegen de deur geparkeerd staan voor ik verbinding heb. Dat zal ook wel niet toevallig zijn. Wie met zijn laptop wil surfen moet binnen gaan en alweer een drankje consumeren."

"Een vrachtwagenchauffeur kan moeilijk gezond leven. Hij eet vaak vettig. Fitnessruimtes vind je niet. Ik loop wel eens rond en aangezien ik vloeistoffen vervoer moet ik gelukkig niet sleuren met kisten en paletten bij het laden en lossen. Maar pas op, het is niet allemaal kommer en kwel. In Frankrijk vind je nog van die typische routiers waar je als familie wordt ontvangen. Al verdwijnen die ook langzaam."