Ik ben blij dat ik eindelijk als vrouw mag beslissen over mijn sexualiteit en manier van leven. Ik ben blij dat die oude grijze man op een wolk die god noemt, niet meer overal toekijkt en oordeelt over mijn gedrag waardoor ik riskeer naar de hel te gaan als ik niet luister.
Ik heb geen zin om naar een oude man te luisteren.Ook niet naar mijn vader die die oude man napraat en niet zelf nadenkt. Ik wil zelf kiezen en nadenken.
Dat is emancipatie.
Er zijn zoveel interessante mensen.
Ik ben blij dat de kerk, met al haar onderdrukking van persoonlijke vrijheden in onze samenleving heeft ingeboet aan macht.

We zien dit als het afgooien van de ketenen. In het verleden was er de inquisitie, de heksenvervolging,de kruistochten en de morele druk van de pastoor voor wat wel mag en niet mag. Nu hebben we de nieuwe kruistochten van de Neo koloniale Bush clan die veel leed brengen in de wereld.Vooral tegen de Islam nog wel. Ik schaam me daar voor; Vergeet niet dat deze lieden gelovig zijn en alles doen omdat het hun van hoger hand word ingegeven. Dit zijn de eigen woorden van Bush. UIt naam van god.

Is het logisch in deze kontekst dat we liever geen hoofddoeken zien komen in onze samenleving?

De belangen zijn tegenstrijdig. In de marokkaanse cultuur kan een hoofddoek juist betekenen voor een meisje dat ze wel kan gaan studeren omdat ze anders niet buiten mag van de mannen uit hun gezin.
Wat ik niet begrijp is als vrouwen zichzelf weer inpakken. Als reaktie op het vele misbruik van de vrouwenlijven in de westerse reklame? Inderdaad is dat denigrerend.
Maar leg me es uit; wat is het nut van jezelf af te dekken en te beperken in je schoonheid uit naam van god? Bang voor je eigen vrouwelijke kracht? De wereld heeft nood aan vrouwelijke energie om terug in Balans te komen!
Kruip niet weg help mee, toon jezelf in wie je bent. Maak de godin wakker in jezelf. We zijn allemaal godinnen!Godinnen dragen geen hoofddoek.

Ik zie een hoofddoek als het afscheiden, u afzonderen van de mensen om u heen.De grote boze buitenwereld waar ik in rond loop.

Gelovigen kunnnen zowiezo al een houding van superioriteit hebben die de mensen zonder geloof niet zo aanstaan..Wij associeren dat daarmee.

Terecht of onterecht,daar gaat t nu niet over. U ervaart t zeker anders als ik. Ik verklaar hier de mechanismen en onbewuste negatieve associaties. Wat u als teken aan de buitenwereld van devotie ervaart en trots roept bij ons gevoelens van onderdrukking en afscheiding op.
Wij hebben daar geen zin meer in.
En dat zal nooit meer veranderen.

Wij laten die bevrijding juist moeizaam achter ons. Want 20 jaar geleden gingen oudere vrouwen hier op zondag ook met een hoofddoek naar de kerk. We zien dat als een achteruigang van vrijheid. (ik zeg niet dat we vrij zijn!)

De diversiteit bestaat eruit dat we met meer dan 200 verschillende nationaliteiten samen leven.
Tibetaanse monikken in hun rode gewaden gaan zo ook niet aan het werk in de gemeente. Iedereen moet zich een beetje aanpassen.

Ik vind dat moslimmeisjes nogal provoceren met hun gedrag en vraag me af waarom?
In marokko zie ik de laatste jaren bijna minder hoofddoeken en meer minirokken en decoltes onder de meisjes als hier. Hoe komt dat?
Is dat emancipatie?
Ook maar de vraag natuurlijk.

Ik ben een europese vrouw die veel in marokko komt.

moslima weigert hulp/onderzoek van mannelijke gynaecoloog. Gemeentelijk zwembad is eenmaal per week verboden voor mannen. Mannelijke moslim weigert met mijn vrouwelijke collega te praten en eist een mannelijke gesprekspartner. Vrouw in Engeland verwacht dat ze met burka voor de klas mag gaan staan.

Dit gaat inderdaad niet over de hoofddoek, dit gaat over een hele maatschappelijke context. Kijk, aanpassing is evident wanneer je beslist om te leven in een bepaalde samenleving. Wanneer ik Turkije bezocht heb, heb ik in de moskees geen niet-moslim gezien met ontblote schouders of benen. Wanneer een Afrikaanse vrouw in haar thuisland met ontblote borsten tussen de rieten hutten wandelt, zal ze veel reactie losweken wanneer ze verwacht dat ze dit hier ook kan doen. Uiteraard. Thuis heb ik al eens de gewoonte om een boertje te laten na het eten. Op mijn werk zal ik dit niet doen. Gedragscode is iets dat je toch van kleinsaf leert? Dit staat volledig los van religie - maar ik heb de indruk dat gelovigen vinden dat ze meer mogen en kunnen, in naam van hun godsdienst. En dat lijkt me verkeerd. Aanpassen aan een situatie of cultuur is het begin van blijk van respect. En dat kan ook zonder je eigenheid op te geven.

Je zegt: "Het gaat niet om allochtonen of autochtonen, maar het gaat om diversiteit in de brede zin van het woord. Hoe goed kan je om met de verschillen die een ander persoon met zich meedraagt?" Je uitspraak verbaast me ten zeerste. Want hoe goed kan jouw godsdienst bijvoorbeeld om met de verschillen tussen homo- en heteroseksueel? Tussen hen die de islam de rug toe keren en zij die zich er toe bekeren? Tussen man en vrouw?