Homofobie en transfobie zijn gebaseerd op angst. Ze veroorzaken niet enkel afkeer van en zelfs haat tegen holebi’s en transgenderpersonen, maar ook tegen hun familie en omgeving. Homofobie en transfobie vinden hun oorsprong in onze opvoeding, in onze cultuur, in onze religie, in het cliché-denken over de rol van man en vrouw.
Homofobie en transfobie bestaan op meerdere niveaus: bij mensen onder elkaar, in literatuur, in taal (en de daaruit voortvloeiende stereotyperingen), bij keuzes van overheden,…
Homofobie en transfobie zijn bronnen van discriminatie, van uitsluiting, van geweld. Ze zetten talrijke holebi’s en transgenderpersonen aan tot het verborgen houden van hun seksuele geaardheid. Ze leiden tot isolement en gettovorming.

In onze maatschappij mag er geen plaats zijn voor homofobie en transfobie. Verbaal en fysiek geweld tegenover holebi’s en transgenderpersonen moet bestreden worden met alle wettelijke middelen. Enerzijds moet er repressief opgetreden worden tegen daders. Anderzijds moeten politie en justitie specifieke opvang en aandacht voor de slachtoffers hebben.

Alle vormen van discriminatie moeten bestreden worden. Daarom steunt de BLGP de strijd tegen elke vorm van discriminatie gebaseerd op seksuele geaardheid, op genderidentiteit/-expressie, op zogenaamd ras, op huidskleur, op geboorte, op etnische afkomst of nationaliteit, op geloofsovertuiging, op burgerlijke staat, op vermogen, op levensstijl, op leeftijd, op handicap, op huidige of toekomstige gezondheidstoestand.

Vaak spelen deze discriminaties tegelijkertijd. Dit veroorzaakt dan bijzonder zware vormen van maatschappelijke kwetsbaarheid (denk aan tegelijk holebi en gehandicapt zijn, lesbisch en moslim, oudere holebi met een laag inkomen, enz).

- De politieke, juridische en politionele overheden moeten ervoor zorgen dat de antidiscriminatiewetgeving echt wordt toegepast. Dit wil zeggen dat er voldoende middelen worden toegekend aan het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding, aan de discriminatiemeldpunten die erkend zijn door het Centrum, en aan het Instituut voor Gelijkheid van Vrouwen en Mannen (dat bevoegd is voor genderidentiteit en genderexpressie).
- In het kader van deze wetgeving, moet de praktijktest ingevoerd worden.
- Vorming aan politie en magistratuur m.b.t. diversiteit moet verder gezet en sterker uitgebouwd worden.
- Artikel 150 van de Grondwet moet herzien worden, zodat persmisdrijven die gebaseerd zijn op seksuele geaardheid en op genderidentiteit/expressie naar de correctionele rechtbank worden verwezen.
- Het gelijkekansenbeleid moet op alle niveaus rekening houden met “meervoudige discriminatie”.

Een stukje geschiedenis:

In 1969 onstonden de eerste homobewegingen in de V.S. in Amerika had je de Vietnambetogingen dat jaar, en ook veel pro-Afrikaanse betogingen nà de moord op Martin Luther King in 1968.
Op 28 juni 1969 is de eerste homorevolte geleverd op hoge hakken en met flashy dameskleding, door voornamelijk travestieten het gevecht der "sjachosjen" tegen de matrakken van de politie

In 1979 hadden we de eerste homobetoging in Antwerpen, met enkele honderden manifestanten, nadien nog één in Gent.
Dan viel het enkele jaren stil, in 1990 hadden we dan nog terug een betoging in Antwerpen

Om vanaf 1996 in Brussel door te gaan maar in de beginjaren mocht het centrum van Brussel zeker niet als manifestatiezone gebruikt worden, enkele jaren later wél dus

voor meer info: http://www.blgp.be

nog veel werk aan de winkel: niet veel veranderd sinds 2005

een open brief aan de senatoren uit 2005

OPEN BRIEF

Op 19 december 2005 heeft de senaat het wetsvoorstel betreffende holebi-adoptie geëvoceerd. Dat betreuren wij zeer. De kamer van volksvertegenwoordigers maakte immers al zeer uitgebreid werk van het dossier, en keurde het voorstel betreffende adoptie door holebi’s goed. Bovendien mogen wij in onze dagelijkse contacten met familie, buren, kribbes, vriendjes van onze kinderen en hun ouders… ervaren dat er in Vlaanderen wel degelijk een maatschappelijk draagvlak voor ouderschap door holebi’s bestaat.

De laatste jaren zijn tal van studies in verband met ouderschap door holebi’s gepubliceerd in gerenommeerde tijdschriften op gebied van de sociologische, psychologische en medische wetenschappen. Deze studies tonen aan dat holebi’s als ouders niet anders zijn dan heteroseksuele ouders. Kinderen die opgroeien bij holebi-ouderparen doen het even goed op gebied van psychische, emotionele, cognitieve, sociale en seksuele ontwikkeling als kinderen opgroeiend in een ‘klassiek’ gezin. En hoewel het merendeel van de studies over lesbische ouderparen gaat, komen in de studies gemaakt over homoseksuele ouderparen dezelfde opmerkingen naar voren.

INFO OP: http://www.homoparentalites.be

KOM UIT DE KAST:

Kom uit de Kast. Het is soms makkelijker gezegd dan gedaan. Uit de kast komen of je coming out doen wil zeggen dat je anderen vertelt dat je homo, lesbisch of biseksueel (holebi) bent. Er bestaat niet iets als een ideale manier om dat te doen.

Je mag een onthaalgesprek dus ook niet zien als een handleiding voor je coming out. Tijdens een onthaalgesprek met een vrijwilliger (man/vrouw) van Het Roze Huis wordt er gesproken. Elke vraag mag worden gesteld. Elk verhaal kan worden verteld. Je zit met vragen rond homo- of biseksualiteit. Je twijfelt of je misschien ook 'zo' bent. Je zoekt iemand die naar je luistert, iemand die je aanvaardt zoals je bent. Je zoekt iemand met wie je over je gevoelens kunt praten. Je vindt de drempel te hoog om ergens alleen binnen te stappen...