Uitwisseling UM4P: Dag 1: 1 augustus 2008

Het wakker worden vandaag was een directe confrontatie met de zon in Tel Aviv. Zelfs om 9 uur in de ochtend was het voor mij te warm om me in de zon te blijven zitten. Toen we geld hadden gaan wisselen konden we eindelijk aan de brunch beginnen, een eerste ontmoeting met het lokale eten, wat ons zeker heel erg beviel. Na de middag begon het echte werk en maakten we kennis met ‘Sammy’ een Palestijnse activist die aan groepen zoals ons rondleidingen geeft door Jaffa, wat ooit de hoofdstad van Palestina was.

De rondleiding was een ware shock, de maanden voor de uitwisseling waren we ernstig bezig met het leren en proberen te begrijpen van het conflict, maar de realiteit van wat we te zien kregen was een reden om even heel erg stil te worden. Zo vertelde Sammy ons ondermeer dat na de oorlog om Palestina/Israël de Palestijnen die terugkeerden hun eigen huis moesten huren dat door de oorlog in bezit geworden werd van de Israëlische regering. Het verschil tussen de Palestijnse en Israëlische huizen is fenomenaal, overwegend zijn Israëlische huizen erg net en vrij groot, terwijl de Palestijnse huizen er veelal verkrot en niet onderhouden bijstaan.

Toen we door wat voorheen een verboden plek liepen voor Palestijnen - We kunnen het vergelijken met een vakantieoord, maar dan als woonplek voor ‘elite-Israëlieten, de prijs van het penthouse was bijvoorbeeld niet minder dan 4miljoen euro. – kregen we te horen van een vrouw die ons vanuit haar raam op de tweede verdieping toesprak dat we er niet moesten zijn en dat we haar aan het storen waren. Eerlijkheidshalve neemt Sammy iedere groep hierheen om het verschil tussen Israëlische rijkdom en de overwegende Palestijnse armoede aan te tonen.

Toen ze ons toeriep dat Palestijnen beter gaan werken en geld verdienen zodat ze een appartement al het hare (circa 1.5miljoen EUR) zouden kunnen betalen en dreigde de politie te bellen zijn we om verder conflict te vermijden vertrokken.

We hebben het programma afgesloten met een workshop waarbij we onze angsten en hoop voor deze uitwisseling noteerden, de rest van de avond hebben we erop uitgetrokken met de Palestijnse organisatie Baladna die ook aanwezig was op de vorige uitwisseling in België.

De jongen die jullie

Trijna, 05/08/2008 – 20:30

De jongen die jullie rondleidde was zeker een palestein of niet?

hoofdstad van Palestina

inge leenhouts, 08/08/2008 – 13:01

Beste Dries, Ik heb heel veel geschiedenis met feiten en data geleerd over dit land, maar ik heb kennelijk een feit gemist: het rijk Palestina met Jaffa als hoofdstad. Kun je mij ook vertellen wat de jaartallen zijn van dit rijk en wie de koningen waren en in welke jaren zij geregeerd hebben? Hartelijk dank, Inge

even wat verhelderen

Olivier Forges, 13/08/2008 – 17:30

Dag,

Toch even enkele rechtzettingen. Ikzelf was als projectverantwoordelijk aanwezig op de uitwisseling gezien de drukte van de organisatie van een dergelijk project weinig tijd om dit op te volgen maar graag had ik hier toch wat onduidelijkheden rechtgezet:

Quote Dries: ‘Na de middag begon het echte werk en maakten we kennis met ‘Sammy’ een Palestijnse activist die aan groepen zoals ons rondleidingen geeft door Jaffa, wat ooit de hoofdstad van Palestina was. ‘

Dit klopt inderdaad niet met de werkelijkheid.

"De termen 'Palestijnen' en 'Palestina' worden in dit artikel gebruikt voor de Arabische inwoners van de gebieden die thans Israël en de 'bezette gebieden' vormen. De naam is ontleend aan een zeevolk genaamd de Filistijnen (wellicht uit Kreta of Griekenland afkomstig), dat zich in de Oudheid in de kuststrook rond Gaza had gevestigd, en na meerdere oorlogen uiteindelijk door de Hebreeuwen werd teruggedrongen. Na de verovering van het gebied door de Babyloniërs werd niets meer over hen vermeld, maar de naam werd door de Romeinen opnieuw geïntroduceerd rond 136 na Christus. De naam Palestina bleef sindsdien in gebruik als aanduiding voor de streek, maar kreeg pas met het Britse mandaat een officiële status als afgebakende bestuurseenheid. De term Palestijnen gold onder het mandaat als aanduiding voor alle inwoners, maar in het dagelijks taalgebruik in het bijzonder voor de Joden"
Bron: www.israel-palestina.info

Wat de gids wel gezegd heeft is dat Jaffa in de tijd van het Britse mandaat één van de voornaamste steden was van het toenmalige Palestina als bestuurseenheid. Een stad met een zeer ontwikkelde industrie onder andere door de sinaasappelindustrie, iedereen kent wel de Jaffa sinaasappel.
Jaffa werd kort na de Nakba (’48) een halve spookstad doordat vele Palestijnen werden verdreven en hun huizen moesten ontvluchtten.
De overgebleven Palestijnen werden samengezet in een klein wijk in Jaffa. Deze werd in de eerste jaren zelf volledig afgesloten door de Israëlische overheid. Velen van hen werden hierbij verdreven uit hun eigen huizen elders in Jaffa. Op de koop toe moesten deze huizen nog eens gehuurd worden aan de staat Israël. Ze werden eigenaar af. Vandaar de vele Palestijnse huizen intussen verkrot zijn aangezien het recht tot degelijke verbouwingen hen wordt ontzegd.
Gedurende de volgende decennia werd ze verwaarloosd (60’er, 70’er – 80’er jaren). Pas in de jaren negentig werd er geïnvesteerd door de overheid in Jaffa maar wel met een strategie van Jewification (het Joods maken) in het achterhoofd. Rijke Israëliers zien Jaffa met zijn strategische ligging vlakbij de zee en Tel Aviv als een ideale woonstek.
Bij onze gegidste rondleiding zag je heel duidelijk hoe het Joodse gedeelte aan het oprukken was. Hierbij moeten natuurlijk andere, Palestijnse huizen sneuvelen en wordt de oorspronkelijke, voornamelijk Palestijnse bevolking, weggeduwd.

Quote Dries: ‘Toen we door wat voorheen een verboden plek liepen voor Palestijnen …
- 2 alinea - … verder conflict te vermijden vertrokken

Even een ook hier wat rechtzetten. Het betreft een groots bouwproject in Jaffa die werd opgetrokken op de terreinen die geschonken werden door de kerk aan de gemeenschap. Al snel kwam het in handen van bouwprojectoren. De afspraak met het stadsbestuur was om gedeeltelijk residentie op te trekken maar ook een gedeelte openbare ruimte te voorzien voor buurtbewoners.
Van het oorspronkelijk gemeenschapsidee bleef niet veel over. Sterker nog het werd een afgesloten ‘elite-project’ waar niemand buiten bewoners in mocht, niet enkel de Palestijnen dus. Misschien het best vergelijkbaar met het concept van Intussen hebben enkele rechtprocedures ervoor gezorgd dat er een pad is waar voetgangers door mogen. Technisch gezien moet je blijven wandelen en mag je niet stilstaan. Onze gids was één van de gangmakers bij deze procedures. Hij is trots met deze ‘overwinning’ en neemt elke groep met plezier mee naar dit oord.
De vrouw uit het raam dreigde inderdaad met de politie te bellen omdat we daar dus stilstonden en haar zogezegd in het midden van de namiddag uit haar slaap haalden. Ze riep naar onze gids dat hij beter deftig werk zou doen zodat hij zich daar ook iets kan aanschaffen. Niet dat alle Palestijnen moesten werk zoeken ofzo.