Indymedia.be26 september 2008 – 16:51

* De wereld is steeds minder een global village. Buitenlands nieuws komt steeds meer in de verdrukking (in Amerikaanse kranten nog 2 %, dertig jaar geleden was dat nog vijf keer meer).
=> De Standaard wil meer focus op 'grote' actualiteit

* De sectie Buitenland wordt bovendien bijéén gepend door desktopjournalisten. Er zijn bijna geen buitenlandse correspondenten meer. (De tv-zender CBS had vroeger bureaus in 24 landen. Daar blijven er nog drie van over. De hele buitenlandse staf van CBS telt 8 journalisten. Vier daarvan werken vanuit Londen. Soms doen ze hun stand up voor de moskee in Regent's Park zodat het tenminste toch nog lijkt alsof ze af en toe rondreizen)

* Het gros van het buitenlands nieuws is daardoor afkomstig van twee persagentschappen: Associated Press en Reuters. Daardoor kijken één miljard mensen dagelijks naar dezelfde beelden en dezelfde invalshoeken die ze 's anderendaags ook terugvinden in hun kranten. 40 % van de landen in de wereld wordt niet gecovered door AP en Reuters. Reusachtige en belangrijke landen als Brazilië, Zuid-Korea en Argentinië worden gecovered door een eenmansploeg van AP.
=> Flat Earth News, Nick Davies, Chatto & Windus 2008

* Als er ergens een conflict uitbarst, worden er snel niet-specialisten overgevlogen die aankomen met niets anders dan hun vooroordelen en beroep doen op een paar bronnen (in de eerste plaats hun eigen ambassade en hun eigen ministerie van Buitenlandse Zaken).

* Embedded journalisten gaan nog een stapje verder. Zij trekken een kogelvrij vest aan, zetten een helm op en reizen mee met een militaire eenheid. Sommige van die embedded journalisten sluiten zelfs contracten met het leger over wat ze wel en wat ze niet mogen schrijven.
=> Interview Corry Hancké: embedded in Uruzgan

* Ook in conflicten speelt de pr-industrie een cruciale rol. Aan elke oorlog gaat een communicatie-oorlog vooraf. Niet elk kamp in een conflict heeft even goede communicatie-specialisten. Denk aan de abominabele communicatie van de Palestijnen.

* Taal is niet neutraal: terreur of verzet, vergeldingsactie of slachtpartij?
=> ‘Het zijn net mensen. Beelden uit het Midden-Oosten’, Joris Luyendijck, Podium, Amsterdam, 2006
=> Taal is strijd, hoofdstuk uit het boek Media-activisme

* Conflicten zijn complex (oorlogen zijn geen heroïsche gevechten tussen Goed en Kwaad) en om ze te begrijpen heb je achtergrond nodig. Twee dingen waar commerciële media allergisch aan zijn.
=> Context telt ook, hoofdstuk uit het boek Media-activisme

* Media surfen graag mee op emotionele golven. Om een conflict te begrijpen moet je soms wat afstand kunnen nemen en abstraheren. Oorlogsvoerende partijen maken graag gebruik van die emotionele golven. Hun oorlogspropaganda speelt daar gretig op in met soms gemanipuleerde beelden of beelden die volledig uit hun context zijn gerukt.

* Op het einde van de 20ste eeuw ontstond een nieuw literair genre, schrijft de Amerikaanse intellectueel Noam Chomsky, waarbij de auteurs het Westen verwijten veel te traag op te treden tegen de misdaden van anderen. Je ziet het bij elk conflict: steeds weer zijn er commentatoren die smeken om een snelle Westerse interventie, daarbij uit het oog verliezend dat daarvoor internationale afspraken bestaan binnen de Verenigde Naties. Het Internationaal Hof van Justitie vatte die principes in 1949 al mooi samen: "Het Hof kan het zogenaamde recht tot interventie enkel zien als een manifestatie van een machtspolitiek die in het verleden geleid heeft tot zeer ernstige misbruiken en die dus – wat ook de mankementen zijn in de internationale organisatie – geen plaats mogen krijgen in het internationale recht...; vanuit de natuur der dingen, zouden [interventies] voorbehouden zijn aan de sterkste staten en dat zou makkelijk kunnen leiden tot het ontaarden van de administratie van de justitie zelf."
=> Noam Chomsky over humanitair imperialisme