Indymedia.be is niet meer.

De ploeg van Indymedia.be is verhuisd naar DeWereldMorgen.be waar we samen met anderen aan een nieuwswebsite werken. De komende weken en maanden bouwen we Indymedia.be om tot een archief van 10 jaar werk van honderden vrijwilligers.

Bart Debie : Jankende “loser” met enkelband

Bart Debie : Jankende “loser” met enkelband

We blijven de politieke, psychische en fysieke aftakeling van huilebalk Bart Debie gepassioneerd volgen. De man toch nog even voorstellen. Deze Antwerpse ex politiecommissaris (34) werd tot één jaar effectief veroordeeld voor ondermeer racisme, het in elkaar slaan van een Turkse familie, verduistering
en nog zo wat. Allemaal bedreven tijdens de uitoefening van zijn ambt. Sindsdien wordt hij met recht en rede een crimineel met een serieus strafblad geheten. Hij moest dus als verkozene voor het Vlaams Belang zijn zetel in de Antwerpse Gemeenteraad opgeven en pakte zijn biezen richting Brussel. Zoveel onrecht werd hem teveel.

Hij vluchtte richting de hoofdstad, kreeg een hartaanval en waant zich daar
in de Sahara.(http://www.indymedia.be/nl/node/30138 - “ Bartje “penalty” in
de Grote Stad). Redenen om te twijfelen aan zijn geestelijke gezondheid, ook al
tijdens zijn proces, alhoewel er toen geen psychiatrisch rapport bestond.
Wie Bartje, zoals ik, tijdens zijn roemrijke jaren als wonderknaapje van het
korps en van het beleid op het Stahuis, van nabij volgde, weet al lang dat
er “een hoek af” is bij die aan kauwgum verslaafde eeuwige puber. Hij kreeg
van collega agenten de bijnaam “ Bartje Penalty” omdat hij zo gretig tegen
de hoofden van op de grond liggende geboeide arrestanten trapte. Liefst
“Makaken”. Zijn vlucht naar Brussel heeft een belangrijk voordeel. Hij kan
de gevaren ontlopen om geconfronteerd te worden met de gevangenis in de
Antwerpse Begijnenstraat, waar een stel “Makaken” hem rauw lusten.

De klop op de deur

Debie was nog maar net ontslagen uit de spoed van het Onze-Lieve-Vrouw
Ziekenhuis in Aalst of hij botste in de Grote Stad Brussel op een Moslim
invasie. Een waanvoorstelling ? Een fotootje op zijn Blog illustreert deze
historische gebeurtenis. Het ergste moest nog komen! Net veilig thuis
belandt bij zijn nieuwe aanwinst, de frisse bloem Valérie Seyns (35), een
Brussels parlementslid van het VB, volgt de klop op de deur. Wie is daar ?
De wijkagent. Die had een “gevangenisbriefje” bij. Debie kreeg net geen
tweede “attaque”. En toen, zo meldt hij op zijn Blog, “ nam ik afscheid van
mijn verloofde, familie, vrienden en collega’s en vertrok ik naar de
gevangenis van Vorst ”. Met een paar propere onderbroeken, sokken en een
boekske. Met een gehavend bonkend hartje zijn mede boeven tegemoet.

Hij zou daar amper één dag rondhangen. Toch zijn de verschrikkingen die hij
er meemaakte bloedstollend. Het verslag daarover op zijn Blog heeft dan ook
de toepasselijke titel: “ De hel van Vorst ” !. De redactie van Indymedia.be
verzoekt mij om het adres van zijn Blog hier niet te vermelden. Die zou op
slechte gedachten kunnen brengen. Wie hem na simpel zoekwerk vindt zal op
een hilarische site stuiten, doordrenkt van weegeklaag en tranerig
zelfbeklag. Vol racistisch en extreem rechtse praat. Debie ziet zich
duidelijk als een hedendaagse August Borms. Een held van “de Vlaamse
Beweging” en het VB die als nazi collaborateur in 1946 terecht gefussilieerd
werd. Borms zat reeds na WOI wegens collaboratie jaren in de cel. Mijnheer
Debie is voor die heldenrol duidelijk enkele maatjes te klein. Het VB tracht
van dit opgebruikt ongeleid projectiel verlost te raken.

Hij voelde zich in Vorst als “ een figurant in de film De Hel van Tanger ”.
Meer dan een figurant van het VB is hij inderdaad niet. Hij werd in Vorst in
“ mensonwaardige omstandigheden ” behandeld en, o schande, de voertaal was
Frans en véél Arabisch. Je zou verwachten dat deze ex commissaris tijdens
zijn dienstjaren iets opstak van de Antwerpse gevangenis en cellen. Het is
daar geen “Hel van Tanger”, maar ik kan als ervaringsdeskundige verzekeren
dat het ook daar gortig kan stinken. Vooral in de catacomben van het oude
Justitiepaleis en op sommige commissariaten. België werd door Europese en
internationale instanties herhaaldelijk terechtgewezen voor haar lamentabel
gevangenisbeleid. Wie, zoals ik, gevangenen “ achter glas ” of “ aan tafel ”
bezocht, kent de onaanvaardbare situaties. Zowel in de Begijnenstraat als in
Merksplas zijn die bezoekersruimtes amper een keuken groot, met
afgebladderde muren. Het VB noch Debie sloten zich ooit bij enig protest
aan. Gevangenissen zijn volgen hen immers “hotels”.

Vreten van de hond

Onze VB crimineel ontdekte een ander “ hotel ”. In zijn ” voorlopige “ cel
kwam een Marokkaanse arrestant naast hem zitten. Debie: “ Hij sprak me aan
en vroeg of ik “ Bart ” was. Ik antwoordde bevestigend en hij zei me dat hij
me kende van TV. Hij zei me dat hij onder aanhoudingsmandaat geplaatst was
omdat hij een vrouwelijke politieagent in elkaar had geslagen. Daar zat ik
dan in fijn gezelschap !”. Of omgekeerd. Of met een Marokkaan met humor.
Maar dat was niet alles. Debie: “ Die wachtcel was ongeveer 2m op 3m groot.
Er was geen raam en er stond welgeteld 1 houten zitbank ”. En dan ? Was de “
wachtcel ” in de commissariaten waar de VB -er dienst had, comfortabeler ?
Verwachtte hij dat ze er voor hem speciaal een nieuwe zouden bouwen ?
Verder: “ In de hoek van de cel was een soort open urinoir. De stank die
daaruit kwam valt nauwelijks te beschrijven ”. Hij mocht al blij zijn een
“soort open urinoir ” te hebben. In de meeste Belgische “ wachtcellen ”, ook
in Antwerpen, kan je uren roepen om ergens te mogen gaan pissen of kakken.
En pis je dan maar in de hoek. Hij had zelfs “ een waterfonteintje dat
eigenlijk al 10 jaar versleten leek ”. Dat is pas luxe, Bart.

Bartje begon dan maar in zijn boekske te lezen. Maar… ” Na ongeveer twintig
minuten kwam een cipier kijken. Hij was een struise kerel, sprak enkel Frans
en had duidelijk Noord - Afrikaanse roots ”. Niet iemand om tegen de
verwarming te kwakken dus, zoals Debie met die Turkse familie deed. “ De Hel
van Tanger ” zou een aanvang nemen ! Debie: “ Toen hij zag dat ik aan het
lezen was sloot hij de deur terug en deed hij doodleuk het licht uit ! Daar
zat ik dan in de totale duisternis, gedaan met lezen. Niettegenstaande ik
tweemaal op de deur klopte en de cipier riep, kreeg ik geen respons ”. “
Respons “ ? Deze fiere Vlaming begint al wat Brussels Frans te kennen…
Wellicht kijkt die Noord – Afrikaanse cipier ook TV. Hoeveel arrestanten
liet jij “ doodleuk “ urenlang in hun vervuilde cel zitten, Debie ? Zonder
op hun angstig geroep even te kijken ? Met slechts een stinkende deken op
een houten brits in het donker ? Zonder waterfonteintje ? Hoeveel heb je er
na een “ administratieve aanhouding ” van twaalf uur, zonder enige
verklaring in het holst van de nacht op straat geschopt ?

Debie kreeg zelfs warm eten. Ik en mijn vrienden die na betogingen werden
opgepakt kregen niets, of als het meeviel een boterham met wat afwaswater
als koffie. Debie verwachtte écht in een “hotel” te belanden.
Geïndoctrineerd door de verhaaltjes van het Belang. “ Ik kreeg een plastic
bord en een plastic vork. Toen ik het deksel opende zag ik een soort van
ravioli erin liggen. Het zag er verschrikkelijk uit, zoiets zou je nog niet
aan de hond geven ”. Lang zou die “ hel van Vorst ” niet duren. Rond 17u
werd de ex politie commissaris gelost na één dag van zijn één jaar effectief
te hebben uitgezeten. Borms zat tien jaar uit.

Span enkelband goed aan !

Debie terug naar het vrouwtje met grote verhalen over zijn slachtofferschap.
Vlaams nationalisten kunnen hun “ kaakslagen ” niet meer tellen. Bij het VB
krioelt het van “ de slachtoffers ”. Nu deze nazi collaborateurs, Vlaamse
SS-ers, Oostfronters, VNV-ers en kampbeulen stilaan allemaal het loodje
legden, staat er een nieuwe generatie sukkelaars op. Debie vormt er de
voorhoede van. Maar trop is teveel. Dat zien ze ook bij het VB in, dat een
achterpoortje zoekt om hem te lozen. Op zijn site staat geen enkele
verwijzing meer naar het VB of haar nevenorganisaties. Debie wordt
geïsoleerd. Het Brussels VB ziet die Vlaamse allochtoon die hun griet kwam
afpakken, niet zitten. Een stier in een porseleinkast. Politiek is hard. Ook
zijn trouwe Stella zuipende achterban uit “Borgerokko”, die hij in de steek
liet, wordt deze puberale huilebak beu. Ben benieuwd hoelang zijn Valérie
het met hem, na zijn vrouw, zal uithouden. De marginaliteit wenkt…

Debie zal nu met een enkelband door het leven gaan en zich aan de
voorwaarden moeten houden. Een parlementair medewerker, van het VB, met een
enkelband, dat is nieuw en nieuws. Bartje blijft natuurlijk voor sommige
VB-ers “één van ons”. Anderen beginnen van hem te walgen, dat zie je aan de
reacties op zijn dramatisch verslag.

“Wel grappig dat u blijkbaar zo van uw moedertaal houdt en dan blijkt dat u
die niet eens fatsoenlijk onder de knie hebt. Haal die vette dt-fout maar
gauw weg”.

“”Ze hadden u daar beter een paar dagen gehouden! Khoop (sic) da (sic) uw
enkelband goed aangespannen is !”.

“Voor mijn part moogt (sic) ge daar uw volledige straf uitzitten, tussen al
het volk dat ge daar “ingeschopt” hebt ! ”.

“Hehe, geeft hier iemand toe dat hij mis was ? Gevangenissen waren toch een
paradijs volgens het VB ? Een “hel” zegt u ? Maak er misschien eens een
oord van bezinnig van. Het zal u goed doen !”.

“Het VB zegt wat u denkt”. Het “volk” begint zelf te zeggen wat het denkt.
Het “volk” is ondankbaar en laat “losers” vallen. Debie is een jankende
“loser”. Het ziet er niet goed uit. Noch voor Debie, noch voor het
extreemrechtse Vlaams Belang.

http://luisinpels.wordpress.com

:-)Het mietje Bart Debie.

Knap stukje typewerk :-) Met een geestige humoristische noot !!!

Bartje en zijn kornuiten had het toch altijd over het "schorremorrie en crapuul" hardhandig van straat vegen en te laten wegrotten in de cel???

Nu mag hij als "eigen volk eerst"frontman het aan levende lijve meemaken ,dat het crapuul daadwerkelijk de bak wordt ingesmeten...en het is weer niet goed???

1 dagje cel, en Bartje begint al te huiveren en te bleiten, het "hotel" voldoet niet aan zijn eisen,.....

Ze hadden hem beter het volledig jaar eens in de bak laten zitten,eens zien hoe hij dan had gepiept,...het mietje,....