Na 6 meer dan 6 maanden ministerschap is die omzendbrief nog steeds niet geschreven. Ergo, op het verdelen van de groep kinderen zonder papieren in een groep die wel mag opgesloten worden en een groep die niet mag opgesloten worden na, stelde de minister van Migratie- en Asielbeleid Annemie Turtelboom nog geen enkele beleidsdaad.

Van de partij die zich profileert naar de hardwerkende Vlaming(Open VLD) verwachten ze dat haar minister op zijn minst werkt. En ja, dat mag een beetje harder. Te beginnen met een omzendbrief.

Op de Groenplaats vertrokken zo’n 20 tal mensen om 18.00 u, naar de St. Aldegondiskaai (waar het Open-VLD lokaal zich bevindt) met de bedoeling om een onderhoud aan te gaan over de nog steeds niet verschenen omzendbrief.

Helaas, toen de woordvoerder van UDEP-Antwerpen een paar maal aanbelde, bleef de deur nog steeds gesloten,….Niet bereikbaar voor commentaar? UDEP-Antwerpen had nochtans een mail verstuurd over hun komst deze avond ren vraag tot een onderhoud, maar daar kwam geen reactie op,…

Voor een gesloten deur,....

UDEP-Antwerpen en het Antwerps Asiel stuurden recent nog een brief naar Minister Turtelboom:

Geachte Minister,

Vandaag op 15/10/08 hebben we uitleg gekregen over wat er van de belofte terecht is gekomen, dat er op 14 oktober nieuws zou zijn omtrent de regularisatie voor mensen zonder verblijfspapieren die hier in België verblijven.

Zoals u begrijpt waren we bitter teleurgesteld dat er ‘niets gezegd’ is. Blijkbaar maakt belofte van politici in België geen schuld. Blijkbaar tellen mensen, kinderen die hier soms al meer dan 6,7 jaar verblijven niet mee in het beleid. We zijn nummers die je naar voren of naar achteren kunt schuiven op de politieke agenda.

De meesten van ons zijn te moe om nog de vraag te stellen wat er nu nog gaat gebeuren. Want wie moeten we nog geloven? De sociale assistenten die ons de uitleg gaven, weten ook niet meer wat ze kunnen/moeten zeggen. Ze kunnen niet de huur betalen of de schoolboeken voor de kinderen. Ze kunnen geen alternatief onderdak voor ons vinden. De huisbaas heeft besloten ons er uit te zetten nu hij heeft gehoord dat er voor ons geen oplossing komt.

Natuurlijk maakt u zich niet te veel zorgen, want wij tellen eigenlijk gewoonweg niet mee, ook al zijn we vader en moeder van kinderen die hier geboren zijn en hier naar school gaan, ook al hebben we verschillende opleidingsattesten op zak.

Maar maak u ook geen zorgen, wij zullen echt niet weg gaan ook al deporteert u één van ons na 10 jaar verblijf. We hebben geen keus na zoveel jaren.

We zullen die klusjes blijven doen, onderbetaald voor 1-3 € per uur. We staan uren in de rij voor een voedselpakket. We sturen onze kinderen gewoon naar school, ondanks de herinneringsbriefjes van onbetaalde rekeningen en huurachterstand.

We blijven vragen om een kleine financiële bijdrage voor de schoolkosten, want wij krijgen geen studiebeurs of eenmalige financiële tussenkomst bij de start van het schooljaar. Onze elektriciteit is afgesloten, want we kunnen geen beroep doen op de tussenkomst van Eandis. De eigen bijdrage van de ziektekosten wordt behandeld door een deurwaarder waardoor de kosten ondertussen al verviervoudigd zijn. Onrustig zoeken we naar klusjes om ze gerust te stellen met afbetalingen van kleine bedragen. Ondertussen schamen we ons dood als we weer met onze schuld worden geconfronteerd.

We dreigen over 10 dagen uit huis gezet te worden na 5 jaar omdat ons huis wordt afgebroken nadat het onbewoonbaar is verklaard.

Hier in Antwerpen hebben we steeds beslist als UDEP-groep om niet te gaan hongerstaken. Toch lijkt het wel de enige oplossing om voor onze kinderen een toekomst te kunnen krijgen.

We weten niet hoe we verder moeten.

En toch blijven we. We moeten gewoon maar weer wachten op een klein positief berichtje om verder te kunnen, maar eigenlijk zijn we te moe om nog te hopen, te ziek om verder te kunnen.

Misschien worden we uiteindelijk ziek genoeg om in aanmerking te kunnen komen voor een verblijfsvergunning om medische redenen. Is dat volgens u een oplossing?

Geef ons een mogelijkheid om te werken, om officieel bij te dragen aan de samenleving. We hebben na al die jaren genoeg ervaring om slechte tijden te overleven en kunnen daarin zeker ons steentje bijdragen.

Geniet van onze aanwezigheid en verdoem ons niet tot onmensen.

Namens alle mensen van de vergadering van UDEP/Antwerps Asiel.

Het wordt méééér dan tijd dat Minister Turtelboom eindelijk eens begint te werken,….

UDEP-Antwerpen laat het ook niet bij deze ene prikactie.

Onder de noemer “Belofte maakt schuld” organiseren zij op 14 december in Antwerpen een manifestatie, met de vraag voor regularisatie.

- Omdat 110.000 mensen in de illegaliteit laten leven geen optie is.

- Omdat 110.000 mensen gedwongen repatriëren geen optie is.

- Omdat het regeerakkoord een heel scala van oplossingen bood en biedt voor zowel de mensen zonder papieren zelf als voor de overbelaste diensten en instellingen.

- Omdat al 3 jaar lang aan mensen zonder papieren oplossingen in het vooruitzicht gesteld worden die er maar niet komen.

Zondag 14 december

Start manifestatie:

14:00u Mechelse Plein

15:00u : St.Andriesplaats

Optredens van bekende, minder bekende en incognito Vlamingen.