Behalve wij, verblijven er ook nog andere groepen in het Ipelegeng Community Centre, zo ook de jeugdafdeling van het ANC. Jongeren van over heel het land zijn bijeen gekomen om een nieuwe leider voor hun afdeling te kiezen.
Regelmatig zien wij hen vurig zingen, klappen en dansen op het binnenplein, die gezangen blijken strijdliederen die gezongen werden tijdens de Soweto Uprising op 16 juni 1976.
Een vreedzame optocht van studenten die protesteerden tegen het lesgeven in het Afrikaans op zwarte scholen. Deze optocht ontaarde in een waar bloedbad toen de politie plots het vuur opende op de studenten.

Apartheid is afgeschaft maar het leeft nog bij de mensen, zo ook bij de jongeren van de murga.
Gisteren na de repetitie kwamen er aantal leiders van groepen bij Junior klagen over ons, ze waren kwaad. Ze vonden ons maar arrogante blanken die zich beter voelden dan hen.
Dit kwam voor ons echt als een verrassing aan want we hadden ons toch niet superieur opgesteld?
Het bleek over de begroeting te gaan, wij passeerden hen heel vaak zonder te groeten. Junior legde uit dat wij in België niet dezelfde begroetingscultuur hebben als zij in Zuid-Afrika, hier zegt iedereen goedendag tegen elkaar terwijl dit in België niet het geval is. Hij vertelt hen ook dat wij een afstandelijker volk zijn maar dat we ons daarom niet superieur willen opstellen of ons zo voelen want dat hij anders niet met ons in het project zou gestapt zijn.
Het is een geladen gesprek en Junior begeeft zich meerdere malen in een mijnenveld maar het draait goed uit en de groep is blij dat ze het gesprek hebben gehad.
Zulke kleine irritaties liggen heel gevoelig en kunnen snel voor grotere problemen zorgen daarom besluit Junior hen uit te nodigen voor het avondeten zodat we elkaar beter leren kennen.
Tijdens het eten zit ik tegenover Chico, hij kwam 10 jaar geleden helemaal alleen van Mozambique naar Zuid-Afrika. We hebben een gesprek over de verschillende Afrikaanse dialecten, in Jo'burg zijn de 4 belangrijkste dialecten Sotho, Zulu, Tswana en Khoisa. De meeste jongeren spreken wel 2 of 3 van deze dialecten en Engels, Chico spreekt ook Tsonga, een dialect uit Mozambique en Portugees dat hij ginder leerde op school.
Merkwaardig detail,in de Afrikaanse dialecten wordt het meervoud van een woord vooraan geplaatst, niet achteraan zoals bij ons het geval is.
Chico vertelt ook over de squatcamps rond Jo'burg, hij woont zelf in een squatcamp in Kliptown. Ik heb beelden van zijn woonplaats gezien, echt schrijnend, in vergelijking met die plaats wonen de mensen van White City Jabavu, de township waar wij verblijven nog goed in hun met stenen opgetrokken huizen en watervoorziening in huis. In Kliptown zijn er maar 2 waterkranen voor een heel straat, in het weekend is het dan ook ontzettend lang aanschuiven als iedereen water komt halen om te koken, te wassen, etc...
Naast mij zit Jovi, hij kaart het begroetingsprobleem aan, ik geef eerlijk toe dat ik ook zo afstandelijk ben en niet iedereen begroet.
Ik vertel hem mijn manier van groeten naar mannen toe, als ik een man passeer, geef ik een kort knikje en kijk ik naar beneden.
Waarom?
Omdat mijn Pakistaanse vriendin waarmee ik ben opgegroeid me dit aanraadde als we samen over straat liepen, in de Pakistaanse cultuur is dat een respectvolle begroeting. Anderzijds is het ook een veilige houding waarmee je geen verkeerde signalen mee weergeeft. Maar dus niet in Zuid-Afrika waar de blanken zich jarenlang boven de zwarten hebben gesteld.
Voor mij is het begroeting waar ik me goed bij voel bij onbekenden of mensen die ik niet goed ken.
Jovi blijft dit arrogant vinden tot ik uitleg dat het ook een onzekerheid is. In België zit niet iedereen op een begroeting van iemand die ze niet kennen te wachten. Ik zeg hem dat het weleens gebeurd dat als je iemand begroet, deze persoon je kan aankijken met een blik van: "Waarom, praat je tegen mij? Ken ik je?"
Dat begrijpt Jovi al helemaal niet, zo onbeleefd, dat kan toch niet! Ik kan niet anders dan hem daarin gelijk geven maar het gebeurd, helaas.

De contacten verlopen vlot tussen iedereen, de plooien lijken gladgestreken. Na het eten is er een verrassing voor Kikke die jarig is, hij krijgt een T-shirt dat Chico zelf gemaakt heeft. Er is cake en cava, de muziekinstrumenten worden bovengehaald of er wordt gedrumd met het keukengerief.
Het feestje is begonnen!
Het is een geslaagde avond voor beiden partijen dat ook het murgaproject alleen maar ten goede kan komen.

De volgende dag tijdens de repetitie is de verandering direct merkbaar, de samenwerking tussen de leiders van de groepen en ons zat veel beter wat resulteerde in een fantatische vruchtbare repetitie.