Ik ben net terug uit Ohio van een universitair congres over 100 jaar progressieve Islam. Blij was ik dat het eens niet over Moslim radicalisme ging en dus heb ik graag mijn jawoord gegeven om ook mijn steentje bij te dragen op dat congres. Het was verder mijn eerste keer in de VS. Ik zou via Chicago passeren en hopelijk wat fleur opsnuiven van Obama’s thuisbasis die hij nu achterlaat om president te zijn van alle Amerikanen. Het zijn historische momenten, dat is zo. Maar zelf denk ik zo wel dat vertrekken en achterlaten altijd ergens ontmoeten is, wat in het beste geval staat voor mensen samenbrengen. Voor Obama zal dat niet anders zijn. De vraag echter die leeft bij heel wat mensen is of hij voor wat meer harmonie zal zorgen na de chaos die nu achtergebleven is. Voor mij zijn dit onze verwachtingen over die vierenveertigste president. Heel wat stemmen gaan al op om te spreken van het aanbreken van een nieuwe generatie, want Obama boezemt vooralsnog vertrouwen in als het op mensen harmoniëren aankomt. Hoewel, duimen toch maar voor deze man als mij en jou, want dat blijft hij toch na alles. De feiten zullen het nog uitwijzen wat hij in zijn marge heeft. Persoonlijk denk ik toch wel niet dat Obama de pletwals van het onrecht in de wereld zal kunnen stoppen. Hij zal er hier en daar wel wat al te flagrante kantjes willen afhalen. Maar wie zal mij uitleggen welke president vandaag dan wel in woord en daad de fundamenten kan leggen voor een nieuwe wereldvrede? En hoe zou die laatste er moeten uitzien? In Oekraïne is men er een paar jaar geleden nog in geslaagd om zoveel mensen op de been te brengen, de straten rond de ministeries lam te leggen en dit zolang vol te houden totdat uiteindelijk de hele regering het er op een loopje nam. Niet dat ik achter die oranje revolutie sta, maar het principe is duidelijk: zonder wat gezond en geweldloos aandringen van mensen als mij en jou, maar dan in het veelvoud, zal die zo dringende wereldvrede waarnaar we met z'n allen verlangen er nooit komen. Dat is mijn diepste overtuiging.

Thierry Limpens, activist bij www.thabor.org