leogargouille07 februari 2009 – 22:33

Heeft de economische crisis van het rijke Noorden impact op Azië?
BELLO: “De crisis heeft een reuze impact. Omdat de wereld zo geglobaliseerd is, gaan we allemaal samen ten onder. Landen als China, Taiwan en Korea zijn volledig afgestemd op export naar de VS en in mindere mate Europa. Nu de VS in recessie is, is de hoge consumptie van de Amerikaanse middenklasse verleden tijd en wordt er minder vanuit Azië geïmporteerd.”

Hoe is die grote afhankelijkheid er gekomen?
BELLO: “Vanaf de jaren '50 zijn Latijns-Amerika en later Azië en delen Afrika zich steeds meer op export gaan richten. De Wereldbank heeft hierin een belangrijke rol gespeeld. De 'opkomende Tijgers' Taiwan, Korea, Singapore,... waren het bewijs dat een land zich in één generatie kan ontwikkelen door over te stappen van de interne markt naar de wereldmarkt. De Wereldbank promootte geïntegreerde markten zonder import- en exporttarieven of andere 'artificiële drempels' die voorspoed in de weg stonden. Een geglobaliseerde wereld was het beste medicijn tegen armoede.”

Wat is de rol van China in dit verhaal?
BELLO: “China is vanaf de jaren '80 voor een zeer systematische exportindustrialisering gegaan. Niemand kon zo goedkope en zoveel arbeid leveren als de Chinezen. In nauwelijks 15 jaar werd China het productiecentrum van de wereld en een transitzone voor export. Landen als Korea, Indonesië en de Filipijnen, produceerden componenten die in China geassambleerd werden tot afgewerkte exportproducten. De economie van Aziatische landen werd volledig geherstructureerd voor uitvoer naar de VS, het consumptiecentrum van de wereld.”

En die wanverhouding was onhoudbaar?
BELLO: “Deze globalisering van economiën gebeurde zeer snel en de onderlinge afhankelijkheid werd gevaarlijk. Uit schrik om hun afzetmarkt te verliezen, pompten China en andere Aziatische landen enorm veel kapitaal in de VS. Zo bleef de consumptie van de Amerikaanse middenklasse artificieel hoog. Deze cyclus van overconsumptie op krediet ging gepaard met het verlies van de binnenlandse productiecapaciteit in de VS.”

Dat moest wel fout aflopen?
BELLO: “Die grote hoeveelheid krediet die de VS binnenstroomde heeft gezorgd voor de ineenstorting van de Amerikaanse consumptiemarkt en heeft geleid tot de economische crisis. Mensen verliezen massaal hun huizen en hun jobs, en niemand weet waar of wanneer het zal eindigen. Aangezien de economie van veel Aziatische landen afhing van de vraag uit de VS, zijn we allemaal in een diepe recessie meegesleurd.”

Heeft men dat in Azië niet zien aankomen?
BELLO: “Natuurlijk wel. In 2007 hoopte men nog dat China het consumptiepatroon van de VS zou overnemen, zodat de Aziatische landen hun exportproductie zouden kunnen afstemmen op China de dag dat de VS in de problemen kwam. Nu is het zover. De VS zijn in recessie, China deelt in de klappen en die droom blijkt een illusie.”

Welke stappen moeten Aziatische landen ondernemen om de recessie te boven te komen?
BELLO: “Ik denk dat we van een globale markt terug naar een lokale markt moeten gaan. Het productiesysteem moet zich weer regionaal en nationaal oriënteren. Aziatische landen moeten integreren, zoals we zien gebeuren in Latijns-Amerika. De lokale markt moet weer het zwaartepunt worden van de nationale en de regionale economie, en niet andersom. En tenslotte moet vrijhandel vervangen worden door gereguleerde handel, want dat is ook nog eens democratischer.”

Dat is precies wat de andersglobalisten al jaren eisen.
BELLO: “Inderdaad, de afgelopen jaren is er veel weerstand geweest tegen het neoliberale integratiemodel van de globalisering, maar er is maar weinig gebeurd om deglobaliserende alternatieven te ontwikkelen. Daarom zijn lokale markten er niet klaar voor om de implosie van de globalisering het hoofd te bieden.”

Wie zal die hervorming verwezelijken?
BELLO: “De Aziatische elite heeft heel veel geprofiteerd van de globalisering die hen toeliet om inkomensherverdeling te ontvluchten en snel rijk te worden. Zij zijn absoluut niet bereid om mee te werken aan een gezonde interne markt, omdat ze dan een groter deel van hun winst zullen moeten afstaan. De regionale integratie kan er alleen maar komen door de inspanningen van de sociale bewegingen samen met progressieve regeringen, zoals hier in Zuid-Amerika gebeurt. Maar dat is een werk van lange adem. Een economie die 30 jaar op export gericht was, hervorm je niet zomaar even.”

Is het niet vreemd dat net een crisis ons verplicht om de projecten te realiseren die de andersglobaliseringsbeweging al jaren voorstelt?
BELLO: “Vroeger protesteerden we omdat we het anders wilden, nu worden de alternatieven noodzaak. Mensen moeten overleven. Als de economie plat valt, moeten moet men nieuwe wegen bewandelen. In de derde wereld zullen velen terugkeren naar het platteland, maar in Europa en in de VS ligt dat moeilijker, want daar is men veel meer afhankelijk van de de rest van de wereld. Het Noorden is verslaafd aan globalisering.”